3.2. APARATY ELEKTRYCZNE WYSOKIEGO NAPIĘCIA
Gabaryty przekladników prądowych i napięciowych są znaczne. Ich masy wynoszą od ok. 400 kg (w tym 100 kg oleju) przy napięciu 110 kV do kilku ton przy wyższym napięciu. Przekładniki pojemnościowe mają masy ok. dwukrotnie mniejsze. Transport przekladników jest trudny ze względu na znaczną masę, zawartość oleju, kształt oraz dużą wrażliwość na uszkodzenia.
Dławiki zwarciowe instaluje się w różnych punktach sieci średniego napięcia celem zmniejszenia wartości mocy i prądów zwarciowych. Są to cewki bez-rdzeniowe wykonane z przewodnika o odpowiednio dużym przekroju, zależnym od prądu znamionowego. Dławiki buduje się z cewek nawiniętych spiralnie, płasko połączonych szeregowo w kolumny, z zachowaniem 4—5 centymetrowych odstępów zapewniających chłodzenie. Jednofazowe kolumny mocuje się na izolatorach i montuje w zestawy trójfazowe. Kolumny ustawia się przeważnie jedna na drugiej.
Reaktancję dławika wyraża się w procentach (reaktancja względna). Określają zależność
X
100
(3.15)
w której: XA — reaktancja dławika przy częstotliwości znamionowej, w O; InA, UnA — prąd i napięcie znamionowe dławika.
W czasie normalnej pracy, przy przepływie przez dławik prądu roboczego /„ występuje na nim spadek napięcia
a r; ^nd /r
A Cj % — T XA sm (p
(3.16)
snd
przy czym: U„ — napięcie znamionowe sieci w miejscu zainstalowania dławika; ę — kąt przesunięcia fazowego.
Wartości mocy i prądu zwarciowego przy zwarciu za dławikiem mogą być wyliczone wg zależności
/
//
k2
(3.17)
>k2 i
(3.18)
w których:
(3.19)
83
6*