180 tif

4. ROZWIĄZANIA KONSTRUKCYJNE STACJI

lokalizację innych obiektów stacji. Rozmieszczenie poszczególnych obiektów powinno być zaprojektowane w sposób zapewniający prawidłową eksploatację całej stacji i poszczególnych urządzeń. Wymaganie to można uznać za spełnione, jeżeli zapewniona jest m.in.:

-— możliwość szybkiego i bezpiecznego działania obsługi w warunkach pracy normalnej i przy zakłóceniach;

—    łatwa konserwacja, wymiana oraz naprawa urządzeń i aparatów bez konieczności stosowania długotrwałych przerw w pracy całej stacji lub istotnych jej części;

— możliwość rozbudowy samej stacji oraz łatwego wyprowadzenia ze stacji nowych linii wysokiego napięcia;

—    zachowanie odpowiednich odległości między urządzeniami, zapobiegające rozszerzaniu się awarii na sąsiednie urządzenia i obiekty.

Warunki te wymagają zapewnienia sprawnej komunikacji i transportu urządzeń do stacji i na terenie stacji oraz zachowanie znacznych przestrzeni wokół poszczególnych urządzeń, umożliwiających pracę przy tych urządzeniach bez konieczności wyłączania sąsiednich urządzeń spod napięcia. Nie powinno to się odbywać kosztem powiększania terenu zajmowanego przez stację.

Usytuowanie rozdzielni o najwyższych w danej stacji napięciach znamionowych powinno być dokonane w sposób umożliwiający wyprowadzenie linii napowietrznych bez skrzyżowań i załomów na podejściach do stacji. Miejsce rozdzielni niższych napięć jest na ogół mniej istotne, gdyż połączenia szyn zbiorczych z transformatorami zasilającymi oraz wyprowadzenia linii mogą być wykonane bez dużych trudności mostami szynowymi lub kablami.

Rozdzielnie lokalizuje się przeważnie równolegle lub prostopadle względem siebie. Przy rozmieszczeniu równoległym osie rozdzielni mogą być w jednej linii (jedna obok drugiej) lub w określonej odległości od siebie. Przy rozwiązaniu pierwszym uzyskuje się możliwość łatwego wyprowadzenia linii z obydwu rozdzielni w przeciwnych kierunkach, lecz najczęściej jest skomplikowane rozwiązanie połączeń szyn zbiorczych z transformatorami. Przy równoległym ustawieniu osi rozdzielni w określonej odległości od siebie łatwe jest wykonanie napowietrznych połączeń tych rozdzielni z transformatorami, lecz mogą występować trudności z wyprowadzeniem linii napowietrznych zarówno wyższego, jak i niższego napięcia w przeciwnych kierunkach.

Rozwiązanie z poprzecznym ustawieniem osi rozdzielni względem siebie ma zalety i wady obydwu opisanych rozwiązań.

Na rysunkach 4.3 i 4.41 przedstawiono plany generalne dwóch, bardzo różnych co do wielkości i znaczenia, stacji elektroenergetycznych.

Rysunek 4.3 przedstawia plan generalny typowej stacji KSU — opisanej wcześniej stosunkowo dokładnie. Ustawienie osi rozdzielni jest równolegle, w określonej odległości od siebie. Uzyskano łatwe połączenie transformatorów

180