18,19 (2)

DOS>AZTA sJ |£

Mały c/łowick przekraczający próg szkoły niesie ze sobą bagaż swoich siedmioletnich doświadczeń. Doświadczenia te wyniósł z domu, z przedszkola, z zerówki, z pierwszych kontaktów z grupą rówieśników na podwórku. Bagaż ten jest niezmiernie przydatny, ale często zdarza się, że czegoś w nim brakuje. Szkoła okazuje się dla niego zbyt trudna albo wymaga tyle wysiłku, iż dziecko zaczyna być przemęczone i znerwicowane.

A później następuje okres dojrzewania. Psychika dziecka przekształca się. Dzieci powoli stają się osobami dorosłymi. Ich dojrzewanie emocjonalne często nie nadąża za rozwojem biologicznym. Pojawia się wtedy konflikt wyglądający z zewnątrz bardzo drastycznie. Dzieci są zdenerwowane, niespokojne, bywają agresywne, czasami leniwe, zamyślają się, mają bardzo zmienne nastroje. Nic jest to nic innego jak właśnie przymierzanie się do dorosłego świata, branie na siebie odpowiedzialności, konfrontowanie siebie z innymi.

W tym okresie znaczenie szkoły jest olbrzymie. Nauczyciel mający autorytet i zaufanie ucznia, osoba, z którą uczeń jest związany, może zrobić naprawdę dużo dla jego rozwoju i przyszłego funkcjonowania w święcie. Żeby tak było, musi istnieć mocny związek między nauczycielem a uczniem. O to w tej chwili w szkołach jest bardzo trudno - dzieci jest dużo, czasu niewiele - niemniej należy próbować, z prób nie wolno nigdy rezygnować. Bo to właśnie od tego okresu zależy dalsze życie człowieka, to, jakim on będzie w przyszłości.

W rozmowach pięćdziesięcio-, sześćdziesięciolatków często słyszy się o wspaniałych nauczycielach. To, co im dali, towarzyszy im w całym późniejszym życiu. Takich wychowawców wspomina się do śmierci. Zawsze gdy słyszę takie szkolne opowieści, myślę, że nigdy nie będzie ich za dużo. Ja sama miałam szczęście do tego rodzaju wychowawców, to szczęście miały również moje dzieci i takie szczęście ma bardzo wielu uczniów w polskich szkołach. Niestety, nie wszyscy.

Zdarza się, iż dzieci najtrudniejsze są odrzucane, zostawione same sobie, często dlatego, że nie starcza czasu. Dzieci te, nie

Inuważane, spychane są na ma^r«*'>^es- Dla nich narkotyki mogą

f tluć się substytutem tego wszystkiego, czego me znalazły w szkole czy w domu.

Każdemu człowiekowi zalety »“ aprobacie, każdemu zależy ha tym, by mógł się rozwijać, ^l,yć akceptowanym w towarzystwie. Akceptacji szuka się w rodzime, w szkole, w grapie i>&000 K'I .» wspólnych zainteresowaniach. Jc/cli one zawiodły, szukanie ._u akceptacji może znaleźć swoje uwieńczenie w grupie biorącej narkotyki.

Duży wpływ na podjęcie decyzji o wzięciu narkotyku ma

*    moda i obawa przed wypadnięciem z towarzystwa. Grupa w życiu młodego człowieka jest ważnym elementem. To właśnie tam czuje on silę jest rozumiany ¹ akceptowany. Jeżeli w grapie zaczyna się brać narkotyki, bo na przykład laka nastaje moda, muszą to robić wszyscy. Gdy ktoś odmawia, automatycznie jest

. odrzucony Nie wszyscy niestety potrafią powiedzieć: nie. Nawet kiedy nie ma się ochoty na narkotyki, bierze się je i wpada w sidła uzależnienia. Młody człowiek zaczyna ćpać, by nie

*    zostać odrzuconym, wyśmianym - ^co naprawdę oznacza, by nie

zostać samotnym*    .    ...    ...

Zdarza się iż dzieci sięgają po narkotyki, ponieważ jest

im zbyt ciężko. Stawiane in^{1 s}n ^zbyt duże wymagania lub łych wymagań nie ma w ogóle i nie wiedzą, jaką iść drogą. ; reoo Dzieci takie nie potrafią normalnie funkcjonować, nie znajdują celu życia, nie umieją być z siebie zadowolone. Jeżeli , dziecko ma czuć się szczęśliwe, muszą być spełnione pewne

kryteria.    ....    .    ,    .    .    /

Przede wszystkim musi pojawić się zadowolenie z bycia w święcie z tego, jakim jestem, jak się sprawdzam, jak sobie radzę -z trudnościami. Dzieci, którym nie stawia się wymagań mają kłopoty z odnalezieniem się w rzeczywistości, nie dają sobie rady z życiem, nie wiedzą, w jaki sposób mają rozwiązywać problemy, których z wiekiem przy bywa.

Kolejnym zagrożeniem, jak podkreślają psychologowie, jest nieprawidłowo funkcjonująca rodzina, w której rodzice nie

19