154

11. ROZWIĄZANIA INŻYNIERYJNO-BUDOWLANE 154

tora. W pozostałych przypadkach, a przede wszystkim w rejonie ujęć wody, rzek, zbiorników wodnych, terenów rekreacyjnych i zabudowy miejskiej, należy stosować dół olejowy o pojemności łącznej:

—    80% zawartości oleju transformatora;

—    50 mm wody opadowej;

—    10 m³ wody gaśniczej lub 10-minutowej wydajności automatycznego urządzenia gaśniczego, jeśli takie zostanie zamontowane.

W celu uzyskania wymaganej pojemności można wykonać podziemny zbiornik awaryjny. Przy większej liczbie transformatorów dopuszcza się wykonanie wspólnego zbiornika o pojemności wymaganej dla transformatora największego.

Powszechnie jest stosowane następujące rozwiązanie dołu olejowego i fundamentu transformatora. Dół wykonuje się szczelny, o powierzchni podanej uprzednio, o głębokości 0,8 + 1,00 m, o skarpach pod kątem 45° i wypełnia się go tłuczniem lub żwirem o granulacji 50 + 70 mm. Obrys zewnętrzny otacza się krawężnikiem drogowym wyprowadzonym ok. 10 cm ponad teren. Warstwę tłucznia wypełniającą zbiornik układa się do wysokości 5 cm poniżej poziomu terenu, tj. o 15 cm niżej od górnego poziomu krawężnika. .

Duo dołu olejowego należy odwodnić. Można to uzyskać poprzez odpowiedni spadek dna oraz ułożenie na dnie zbiornika drenażu odwadniającego, połączonego z kanalizacją deszczową. W celu całkowitego zabezpieczenia przed przedostaniem się oleju do kanalizacji należy zastosować szczelne zasuwy i odoliwiacze.

Fundament transformatora można wykonać jako blok betonowy lub prefabrykowany płytowy ułożony na zagęszczonej warstwie tłucznia. Tory jezdne ułożone poziomo wykonuje się z szyn i akcesoriów kolejowych. W celu umożliwienia transportu transformatora na stanowisko należy przewidzieć odpowiednie kotwy do przeciągania.

Zabezpieczenie przeciwpożarowa stanowisk transformatorów zależy od lokalnego zagrożenia pożarem. Każda stacja transformatorowa ma podręczny przewoźny sprzęt do gaszenia pożaru umieszczony w pobliżu stanowisk. W miejscu o dużym zagrożeniu pożarowym oraz dla transformatorów o mocy większej niż 100 MV-A niezależnie od sprzętu podręcznego należy stosować stałą lub półstałą instalację gaśniczą pianową lub instalację zraszaczową wodną [11.9]. Wysokość ściany przeciwpożarowej oddzielającej poszczególne stanowiska lub chroniącej inne obiekty powinna być co najmniej równa wysokości najwyższego punktu konserwatora. Ściana ta powinna mieć szerokość równą szerokości dołu olejowego oraz co najmniej 1-godzirmą odporność ogniową.

11.5. Pomieszczenie nastawni

Nastawnie korzystnie jest umieszczać w centralnym punkcie stacji z bezpośrednim wyjściem na korytarz obsługi.

W stacjach napowietrznych nastawnie korzystnie jest umieścić tak, aby z balkonu lub tarasu tego pomieszczenia możliwa była obserwacja urządzeń napowietrznych.

Z uwagi na odpowiedzialną pracę obsługi oraz zamontowaną aparaturę, pomieszczenie powinno spełniać następujące wymagania:

—    stropy i ściany wolne od drgań, wstrząsów i hałasów;

—    podłogi czyste nic pylące;

—    wnętrze o wyższym standardzie (korzystne jest wykonanie wystroju wnętrz, kolorystyki i wprowadzenie żywej zieleni);

—    temperatura wewnętrzna w stacji ze stałą obsługą I8^CC, a w bezobsługowej

5°C;

—    oświetlenie możliwe naturalne oraz sztuczne;

— wentylacja naturalna lub wymuszona, a w zakładach przemysłowych o zr. liicczyszczonym powietrzu — klimatyzacja z nadciśnieniem.

Pomieszczenia nastawni bez stałej obsługi nie wymagają wysokiego standardu i nie odbiegają od innych pomieszczeń rozdzielczych.

11.6. Pomieszczenia akumulatorni 11.6.1. Wymagania konstrukcyjne

Ściany akumulatorni należy wykonywać z materiałów ceramicznych wysokiej jakości na zaprawie cementowo-wapiennej lub cementowej, a tynki ścian i sufitów — Z zaprawy cementowo-wapiennej.

Stropy powinny być gładkie monilityczne, aby uniemożliwiać powstawanie przestrzeni niewentylowanych.

Podłogi powinny być wykonane z materiałów kwasoodpornych ze spadkiem 1% w kierunku kratek ściekowych.

W miejscu styku ściany z podłogą należy wykonać cokolik o wysokości co najmniej 10 cm.

Drzwi wszystkich pomieszczeń powinny być szczelne i otwierane na zewnątrz. Mogą być stosowane drzwi drewniane lub metalowe. Drzwi wewnętrzne nie powinny mieć zamków zamykanych na klucz. Drzwi zewnętrzne powinny być zaopatrzone w zamek lub zatrzask otwierany od wewnątrz bez klucza.

W celu zapewnienia przewietrzania akumulatorni zaleca się stosowanie dużej ilości okien otwieranych. Ok-ńa. umieszczone w piwnicach lub na parterze należy zabezpieczyć od zewnątrz siatką metalową o oczkach 2x2 cm lub stosować oszklenie odporne na uderzenia. W akumulatorni nasłonecznionej, szyby należy pomalować niebieską farbą.

W celu zabezpieczenia pomieszczenia przed szkodliwym działaniem kwasu siarkowego tynki ścian i sufitu maluje się farbami kwas o odporny mi. Konstrukcje stalowe zabezpiecza się antykorozyjnie. Zbrojenie stropów oraz innych elementów powinno mieć otulinę o grubości nie mniejszej niż 2 cm.

11.6.2. Wymagania instalacyjne

Temperatura w akumulatorni stacji ze stałą obsługą nie powinna być niższa niż 12-t- 15“C, a w stacji bez obsługi 5 -r- 10°C. Temperatura maksymalna +25°C. Dopuszcza się krótkotrwałe obniżenie temperatury do 0°C.

Akumulatornie mogą być ogrzewane:

—    grzejnikami centralnego ogrzewania;

—    grzejnikami olejowymi;

—    grzejnikami elektrycznymi;

—    ciepłym powietrzem.

Grzejniki co muszą być wykonane z gładkich rur łączonych przez spawanie. Osprzęt do grzejników (zawory, odpowietrzniki) powinien być umieszczony na zewnątrz akumulatorni. Rury i grzejniki należy chronić przed korozją.

Przy ogrzewaniu nawiewnym ciepłym powietrzem temperatura tego powietrza nie może przekroczyć 50°. Rozmieszczenie otworów nawiewnych musi zapewnić równomierną temperaturę w całym pomieszczeniu.

W przypadku braku instalacji co należy stosować ogrzewacze wodno-elektryczne, olejowo-elektryczne lub elektryczne akumulacyjne kaflowe z osłoną piaskową.

W akumulatorni nie dopuszcza się ogrzewania z otwartym płomieniem oraz grzejników o temperaturze zewnętrznej wyższej niż 200°C.