219

6.1. AUTOMATYKA ZABEZPIECZENIOWA

6.1. AUTOMATYKA ZABEZPIECZENIOWA

Rys. 6,2. Zabezpieczenie od zwarć doziemnych zewnętrznych transformatora o uziemionym punkcie gwiazdowym

nadprądowe, analogiczne jak przy zwarciach zewnętrznych, lecz bezzwłoczne lub różnicowe. Zabezpieczenia nadprądowe stosuje się w transformatorach o mocy do 6,3 MV A, Prąd rozruchowy przekaźników powinien być tak ustalony, aby zabezpieczenia działały przy zwarciach na doprowadzeniach oraz przy zwarciach wewnętrznych w uzwojeniach, lecz nie działały przy zwarciach zewnętrznych na szynach po stronie odbiorczej transformatora.

W transformatorach o mocy 7,5 MV A i większych podstawowym zabezpieczeniem od zwarć wewnętrznych jest zabezpieczenie różnicowe stabilizowane (rys. 6.3), nie reagujące zarówno na udary prądu magnesującego, jak również na różnice prądowe wynikające z nieidentyczności charakterystyk magnesowania przekładników, zmiany przekładni spowodowanej działaniem automatyki regulacji napięcia i in.

Rys. 6.3. Schemat zabezpieczenia różnicowego stabilizowanego transformatora I_r — prąd rozruchowy, /, — prąd hamujący

Istotnym problemem występującym przy realizacji zabezpieczeń różnicowych transformatorów jest dobór przekładni i układu połączeń uzwojeń wtórnych przekładników prądowych, powodowany różnymi wartościami prądów znamionowych transformatorów i przekładników, oraz istnieniem automatyki regulacyjnej napięcia realizowanej przez zmianę przekładni. W celu dostosowania przekładni przekładników prądowych i transformatorów stosuje się zazwyczaj przekładniki* prąd owe wyrównawcze.

W transformatorach o grupach połączeń Dy lub Yd prądy strony pierwotnej i wtórnej są przesunięte w fazie względem siebie. Aby to przesunięcie

219