250 Stanisław Grabias, Środowiskowe i zawodowe odmiany języka - socjolekty
ny, wykazują socjolekty grup środowiskowych i rówieśniczych (np. slang studencki). Socjolekty przestępcze są także ekspresywne, ekspresja ujawnia się w nich jednak tylko jako ujemnie wartościująca emocja (np. w żargonie więziennym). Najniższym stopniem ekspresji odznaczają się socjolekty grup spojonych więzią zawodową (np. język łowiecki).
Zawodowość i ekspresywność są wyrazistym uobecnianiem się dwu podstawowych funkcji języka: profesjonalno-komunikatywnej i ekspresywnej. Z kolei funkcje socjolektów uzależnione są od charakteru grup społecznych i od tajnej lub jawnej działalności ich członków. Ostatecznie układ socjolektów dokonany z punktu widzenia zawodowości, ekspresywności i tajności przedstawia się następująco:
1. Socjolekty o prymarnej funkcji profesjonalno-komunikatywnej:
a) języki zawodowe (łowiecki, marynarski, żołnierski) - odmiany o charakterze jawnym, w których dobór środków językowych podporządkowany jest sprawnemu i ścisłemu przekazywaniu myśli,
b) żargony (ochweśnicki, złodziejski, więzienny) - intencjonalnie tajne odmiany języka, w których środki językowe podporządkowane są takiemu kodowaniu informacji, aby była dostępna tylko dla osób wybranych.
2. Socjolekty o prymarnej funkcji ekspresywnej:
a) slang (studencki, uczniowski) - intencjonalnie jawne odmiany języka, w których dobór środków językowych podporządkowany jest ekspresywności,
b) odmiany językowe o charakterze kryptozabawowym (np. tzw. tajny język dzieci).
Socjolekty żywią się środkami językowymi wielu odmian polszczyzny. Głównym źródłem są dla nich zasoby leksykalne języka potocznego, dialektów i stylu naukowo-technicznego. Niektóre z nich (żargony, język sportowy, język wojskowy) sięgają chętnie również po środki języków obcych. Trzeba jednak dostrzec i sytuację odwrotną: socjolekty nie tylko czerpią, także i wzbogacają inne odmiany języka. Wyrazy socjolektalne stają się tworzywem wypowiedzi budowanych w języku ogólnym (odnajdujemy je