518

34. AUTOMATYKA ZABEZPIECZENIOWA 518

U 12 L3

Rys. 34.8. Schemat zabezpieczenia różnicowego dla transformatora trój uzwojeń i owego o grupie połączeń YyOdlL z dwuuzwojsniowymi przekładniami wyrównawczymi (751, T52)

Ztotimt

ift

U Ll t*

ijf    H

Rys. 34.9. Schemat zabezpieczenia różnicowego dla jednostronnie 7a.siJar.ego transformatora trójnzwojeniowego o grupie połączeń Ydlldll

Równość argumentów porównywanych, w przekaźniku różnicowym prądów wtórnych przekładników prądowych, zainstalowanych po różnych stronach zabezpieczonego transformatora, uzyskuje się przez zastosowanie odpowiedniego ukiadu połączeń przekładników prądowych głównych lub pośredniczących. Na rysunku 34.1 podano schemat zabezpieczeń różnicowych transformatorów dwu uzwojeń iowych o grupach połączeń Yy pracujących z nicuziemionym punktem gwiazdowym, natomiast rys. 34.2 przedstawia układ takiego zabezpieczenia dla transformatora o grupie YyO pracującego z bezpośrednio uziemionym punktem gwiazdowym po stronie zasilania i wyposażonego w uzwojenie wyrównawcze.

Na rysunku 34.3 podano układy różnicowe dla najczęściej spotykanych transformatorów dwuuzwojcniowych o grupach Yd, w których zrównanie argumentów uzyskuje się przez odpowiednie połączenie przekładników prądowych głównych, natomiast rys. 34.4 przedstawia odpowiednie rozwiązanie z wykorzystaniem prze-kładników wyrównawczych (T51 dla transformatora o grupie Ydll).

Na rysunkach 34.5 i 34.6 pokazano dwa sposoby wyrównywania argumentów porównywanych prądów dla transformatora trój uzwojeni owego o grupie połączeń Ydll dli, na rys. 34.7 i 34.8 — podobne układy dla transformatora o grupie YyOdll.

W przypadku, gdy transformator trój uzwojeni o wy jest stale zasilany jednostronnie, należy stosować układ różnicowy jak dla transformatorów' dwuuzwojenio-wych, sumując prądy płynące w dwóch gałęziach odbiorczych transformatora, oczywiście po uprzednim zrównaniu argumentów', jeśli taka potrzeba wynikała; rys. 34.9 przedstawia wariant takiego rozwiązania dla transformatora o grupie Ydlłdll.

Przedstawione schematy podają ogólną zasadę tworzenia układów różnicowych, stąd też występujące w nich obwody różnicowe i stabilizujące nie odpowiadają jednemu konkretnemu typowi przekaźnika. Oznacza to, że w praktyce projektowej może być wicie rozwiązań innych, narzuconych np. przez sposób zasilania transformatora, schemat wewnętrzny zastosowanego przekaźnika różnicowego, jego współpracy z przystawką stabilizacyjną.

Wyrównywanie modułów porównywanych prądów uzyskuje się dobierając odpowiednio przekładnie zastosowanych przekładników wyrównawczych.

W przypadku transformatorów dwuuzwojeniowych zastosowanie przekładników wyrównawczych jest konieczne, jeśli

> 0,05/'_In™,    (34.8)

przy czym: l'i„ — znamionowy prąd transformatora po stronie zasilania, przeliczony na stronę wtórną przekładników prądowych głównych; I'₂„ — znamionowy prąd transformatora po stronic odbiorczej, przeliczony na stronę wtórną przekładników prądowych głównych; /i„„,„ - większy z porównywanych prądów /,„ i h_B. Jeżeli zabezpieczany transformator ma duży zakres regulacji napięcia po stronie zasilania to jako l\„ we wzorze (34.8) należy wstawić wartość prądu obliczoną następująco,

(34.9)

w której: I,, - prąd pierwotny transformatora po stronie zasilania wyz.naczony przy U_tii; ,9,₃ — przekładnia znamionowa przekładników prądowych głównych zainstalowanych po stronie zasilania transformatora; £„ — moc znamionowa transformatora ; Uu, = y/U,_nnUi_miil , przy czym £/_1[MI,    - największe i naj

mniejsze napięcie pierwotne po stronie GN transformatora.

Przekładnię przekładników wyrównawczych dla transformatorów dwuzwo-jeniowych można wyznaczyć wg wzoru

3,* = k_s -łi*- •    (34.10)

ftl

w którym: k, — współczynnik schematowy zależny od grupy połączeń przekładników prądowych głównych lub wyrównawczych: k, = 1 dla układów pełnej gwiazdy k, = \/T dla układów przekładników połączonych .w trójkąt; /_llt, - znamlo-