6 (165)

^peiu^c -    4—1 —j~-j

«rfy^yjp (f*³'* ^1id^ pOf.itUtUL by/ $&acc&^jMG,$Ć/e<t6:

_.« (tmMtf* kn «r /»*■ <ik.<g *C. HĄ ĄkMtyck. ,1    .

L. T^f y ^]r,    yy«if- Ćrra4rrj />.£*/:*-_r^ćL&4brA^Jte«'4-^6y& +JyfejłhQ

/< -Z- iw fO+Jj M*'    JtłAtóTĄ hy & "**&«**.    Ą*fe- i —I —[

ml

b)

d)

i można podzielić na trzy grupy grupa I sa to związki praktycznie bezbarwne, np. kwas salicylowy czy jodek potasu lub tiomocznik; związki te reaguja z kationami tworząc barwne kompleksy, np. kwas salicylowy reagując z jonami żelaza (HI) tworzy kompleksy, których barwa zalezy od pH; w środowisku bardzo kwaśnym powstaje fioletowy kompleks, przy pH 4 pomaranczowoczerwony, a przy pH 9 jasnozolty grupa II sa to związki które reagując z kationem powodują zmętnienie, np. kwas szczawiowy dla jonow wapnia, lub tworzą zabarwione, nierozpuszczalne lub koloidalne laki (np. galocyjanina dla galu)

grupa m czyli tzw. wskaźniki metalochromowe, sa to barwniki organiczne zdolne do tworzenia kompleksów z metalami, przy czym reakcji towarzyszy zmiana zabarwienia, przykłady: mureksyd, czem eriochromowa T, kalces wskaźników metalocbromowych można wyjaśnić np. dla kompłeksonometrycznego oznaczania magnezu, z którym czem eriochromowa T tworzy czerwony kompleks: Mg²* + HInd²~ -> Mglnd~ +H*; w czasie miareczkowania następuję zmiana barwy z czerwonej na niebieska, charakterystyczna dla jonow czerni eriochromowej:

Mglnd~ + H₂Y²' -* MgY²~ + HInd²~ + H*. Wydzielające się jony wodorowe zostaja związane przez bufor

-	_e	HłtL.							lU-aLc.			&U
						-&r						a	r~
									ii	-1	Uf						Ą
					1				tr	~u
~						s V
				.	_	_					—		i				—	—				—																—f-
		—		—							—			5L		—	—	—	—	*

©