8 8

z

Katedra Geodezji Szczegółowej, UWM w Olsztynie Materiały dydaktyczne z „Podstaw geodeźji z geomcityką" (lirok GiG, stacjonarne)

W takiej sytuacji wcięcie wstecz jest niewyznaczalne. Okrąg zawierający trzy punkty nawiązania i punkt wyznaczany, nazywany jest okręgiem niebezpiecznym (okręgiem niewyznaczalności wcięcia wstecz).

Punkt wyznaczany (P) powinien leżeć możliwie daleko od okręgu przechodzącego przez punkty nawiązania (A, B, C) - może on znajdować się wewnątrz lub na zewnątrz tego okręgu. Wcięcie wstecz jest najbardziej korzystne, gdy punkt P leży wewnątrz trójkąta A, B, C.

Do wyznaczenia ostatecznego położenia wielokrotnie wciętego punktu w metodzie rachunkowo-graficznej wykorzystywany jest obszar wspólny wszystkich wstęg wahań. Wyznaczany punkt P może znajdować się w dowolnym miejscu wewnątrz uzyskanej figury błędów. W praktyce przyjmuje się, że ostatecznemu położeniu punktu wciętego P odpowiada środek ciężkości figury błędów.

Błąd wyznaczenia położenia punktu wciętego (mf) przedstawia odcinek łączący środek ciężkości figury błędów z najdalej wysuniętym wierzchołkiem figury.

Lazzarini T., Geodezja. Geodezyjna osnowa szczegółowa (rozdział 10), PPWK, Warszawa - Wrocław 1990. Skórczyński A., Lokalna triangulacja i trilateracja (rozdziały 3 i 4.2), Wydawnictwo PW, Warszawa 2000. Jagielski A., Geodezja 11 (rozdział 9), Wydawnictwo „P.W. STABIL”, Kraków 2003 (http://www.ar.krakow.pl/~ajagieIski/dopobrania/Gd-II-rozdz9.pd0.

Wytyczne techniczne G-1.5, Szczegółowa osnowa pozioma - projektowanie, pomiar i opracowanie wyników, GUGiK 1984. Wytyczne techniczne G-2.5, Szczegółowa pozioma i wysokościowa osnowa geodezyjna - projektowanie, pomiar i opracowanie wyników, Główny Urząd Geodezji i Kartografii, Warszawa 2002.

Rozwiqzywanie elementarnych wcięć metodą rachunkowo graficzm    8/8

Opracował: dr inż. Adam Doskocz

Olsztyn