8

Profilaktyka:

■ 0.05% dodatek do paszy — Avimetronid

■50-75 ppm - Sulfundę 50 (Nifursol) tj. 150 g preparatu na tonę paszy UWAGA!

Szczególna rolę szerzeniu się Histomonadozy odgrywa nicień Heterakis gallinarum. W jego jajach Histomonas meleagridis może bytować do 4 lat.

TRICHOMONADOZA (rzęsistkowica)

Czynnik etiologiczny:

-    Tńchomonas gallinae - gołębie, kury, indyki

-    Trichomonas gallinarum - kury’, indyki

-    Tetrarichomonas anseris - gęsi

-    Trichomonas phasiani - bażanty

TRICHOMONAS GALLINAE

Lokalizacja:

Górny odcinek przewodu pokarmowego, tj. jama dziobowa, przełyk, wole. Zarażenia dotyczą głównie gołębi. W Polsce ekstensywność inwazji u rasowych gołębi waha się od 1,6 - 13,3%

Epizootiologia:

Ptaki dorosłe zarażają młode w czasie karmienia mleczkiem, ponad to zarażenie może nastąpić przez zakażoną karmę i wodę.

Obraz kliniczny:

Najbardziej wrażliwe są gołębie 2-4 tygodniowe

Obserwuje się u nich - utratę apetytu, osowiałość, nastroszenie piór. opuszczenie skrzydeł, duszność w efekcie nalotów włókninowych na błonach śluzowych, przez co ograniczone jest światło tchawicy.

Biegunka - młode. Padają po 1-4 dn:

Przcchorowanic Trichomonadozy daje u ozdrowieńców odporność śródzakażną.

Czasami u gołębi rzęsistkow ica ma przebieg posocznicowy - występują wtedy zmiany martwicowe w narządach wewnętrznych.

Zmiany anatomopatologicznc:

Początkowo powstają ' zabarwione, guzkowate ogniska martwicze, a następnie włóknikowe, naloty rozszerzające się na błonę śluzową przełyku, wola, a nawet tchawicy.

Z czasem naloty nawarstwiają się, tworzą grube pokłady serowatej masy (żargonowa nazwa choroby „żółty guzek’’).

25

Katarzyna Mikrut