choroby drobiu -wykudy
sercu (na jego koniuszku) %v’ielko:ici °^iska martwicze w wątrobie,
U kur i indyków proces (!mv», ’, ac“ Powietrznych, trzustce a nawet w mięśniach.
F wcs aotyczy zwykle tylko wola.
Diagnostyka różnicowa'
Ospa (ciała wtrętowe), candydiaza (badanie onkologiczne).
Zwalczanie:
AV^elr^nid (melronidazol) - 3 g preparatu na 1 litr wody przez 9 dni v.° ę te orosłe - oO^mg Avimetronidu na sztukę przez 10 dni - gotębie młode - 125 Avimetronidu na sztukę przez 10 dni.
Zabiegi powtórzyć po 3 tygodniach.
Wrażliwe są młode kury i indyki.
Obraz kliniczny:
Przypomina histomonadozę. Obserwuje się biegunkę z jasnożółtymi, pienistymi odchodami. Chore ptaki tracą apetyt, są senne, mało ruchliw e, wyniszczone. Śmierć po 5-9 dniach.
Obraz sekcyjny:
Rozdęcie jelit ślepych (jednego lub obu), pienista treść.
Błona śluzowa - oznaki zapalenia nieżytowego (stan ostry) lub dyfteroidalno-wrzodziejącego.
Występuje u bażantów najczęściej w wieku 5-10 tygodni.
Lokalizacja - końcowy odcinek jelita grubego i w jelitach ślepych
Objawy kliniczne:
Najważniejszy, choć niespecyficznym objawem choroby jest zmiana w zachowaniu ptaków. W ciągu kilku godzin dochodzi do wyraźnego osłabienia aktywności ruchowej, senność, utrata apetytu, zwiększone pragnienie
Obraz kliniczny:
U ptaków starszych obserwuje się wyraźne wy chudzenie spowodowane głównie odwodnieniem. U bażantów w wieku 3-6 tygodni przebieg choroby jest często nadostry i ptaki giną w ciągu 24-48 godzin.
Typowym i w znacznym stopniu specyficznym objawem jest wygląd i zapach kału. Konsystencja odchodów jest kaszowata, ze znaczna domieszka gazów, jasnobrazow a lub brązow o-
U bażantów wieku około 5 tygodni śmiertelność jest ok. 100%, u 7 tygodniowy ch i starszvch zachorowalność kształtuje się na poziomie 30%, a śmiertelność na poziomie 10%.
Zmiany anatomopatologiczne:
Zależą od wieku ptaków i stopnia inwazji.
26
Katarzyna Mikrut