powraca, często z pewnym opóźnieniem. Dowiedziono również, że bardzo intensywne ćwiczenia fizyczne blokują pulsacyjne wytwarzanie GnRH, co prowadzi do zaniku miesiączki. Kobieta, której waga ciała utrzymuje się poniżej normy, ale powyżej poziomu krytycznego, i która bardzo intensywnie ćwiczy, na przykład tancerka baletowa, także może stracić miesiączkę.
Skutki zmian hormonalnych
Opisane zmiany hormonalne dostarczają informacji co do zaburzeń miesiączkowania. Kiedy indeks wagi ciała (BM1) kobiety spada poniżej 17,5 lub jej waga obniża się do poziomu krytycznego, wynoszącego mniej więcej 80 proc. ABW (średniej wagi dala), GnRH przestaje być uwalniana w sposób pulsacyjny i porcje tego hormonu zastępuje stale, niewielkie wydzielanie, podobne do utrzymującego się przed okresem pokwitania. Ponieważ przysadka mózgowa nie jest stymulowana pulsami gonadołiberyny, nie może wydzielać FSH i LH w ilościach wystarczających, aby pobudzać jajniki do wytwarzania odpowiedniej ilości żeńskich hormonów płciowych, czego następstwem jest brak miesiączki.
Jeśli brak miesiączki trwa dłużej niż sześć miesięcy, kobieta powinna rozważyć możliwość przyjmowania doustnych środków antykoncepcyjnych lub - jeśli woli - suplementacji hormonalnej, przewidzianej dla kobiet po menopauzie, gdyż pozbawienie organizmu estrogenów na okres dłuższy niż kilka miesięcy prowadzi do zmniejszenia gęstości, tkanki kostnej, co oznacza osłabienie struktury kości! Może to mieanpważne konsekwencje, ponieważ zwiększa się ryzyko zachorowania na osteoporozę i łamania kości. Między ptoćdzjesiątyBipa sześćdziesiątym rokiem żyda najczęściej dochodzd der złamań kości | kręgosłup (kręgów). W wielu przypadkach złamanie uje bóle pleców i, jeśli dojdzie do pragnięcia kręgów, się wzrost a sylwetka pochyla. Po siedemdziesiątym roku u kobiet ryzyko złamania szyjki kośd udowej (zla-stawu biodrowego).