A 2

92 Anatomia PC

Architektura UMA

U podstaw architektury UMA (Uniform Memory Access) leży idea wspólnej pamięci globalnej, którą może adresować w całym zakresie każdy z procesorów.

Rysunek 1.23.

Architektura UMA systemu

mu ltiproc.es o ru wegi >

Jeżeli pominąć pewne sytuacje szczególne (moment ładowania i uruchamiania systemu operacyjnego), architektura lego typu wykazuje cechy symetryczne (SMP, Symmetric Mulit Processing). Każdy z procesorów może wykonywać zarówno dowolny fragment aplikacji jak i systemu operacyjnego. Podobnie jest z obsługą przerwań: choć zwykle w systemach wieloprocesorowych deleguje się do tego celu jeden z procesorów, nie jest to konieczne - każdy z CPU jest równouprawniony.

Niepodważalną zaletą UMA jest łatwość w przenoszeniu programów ze środowiska jednoprocesorowego. Cały nakład pracy związany z zarządzaniem takim układem bierze na siebie system operacyjny. Jeśli ma on w sobie zaimplementowaną obsługę SMP. od aplikacji wykonywanej pod jego kontrolą nie wymaga się już żadnych dodatkowych działań. Udostępnianie mocy obliczeniowej dla aktualnie realizowanych procesów odbywa się przy tym już nie na zasadzie przydziału wycinków czasowych jedynego CPU ale na oddaniu we władanie aplikacji jednego z pełnowartościowych procesorów systemowych. Również pisanie nowego programu pod system SMP nie wymaga od programisty żadnych dodatkowych umiejętności: nad sprawiedliwym przydziałem procesorów czuwa system operacyjny.

Szczególny przypadek stanowią monstrualnych wielkości aplikacje wykonywane jako jeden proces. Tutaj system operacyjny SMP jest bezsilny. Przełączanie na kolejne procesory nie może oczywiście przynieść przyspieszenia działania. Kod tego typu musi zostać zmodyfikowany poprzez rozbicie na mniejsze procesy lub wątki

Komunikacja z pamięcią

Systemy oparte na architekturze UMA bardzo szybko osiągają nasycenie mocy obliczeniowej mimo dodawania kolejnych procesorów'¹¹. Wspólna magistrala pamięciowa staje się wąskim gardłem skutecznie lamującym wymianę danych. Jak zawsze w takim

W literaturze wymienia się często jako graniczną ilość osiem procesorów.