badwłasn0019

38

3.1. Stan naprężeń

Przetnijmy dane ciało, znajdujące się w dowolnie wybranym układzie współrzędnych x, y, z, płaszczyzną dzielącą go na część A i B (Rys. 22.) .

Odrzucając część B, musimy zastąpić jej oddziaływanie na część A naprężeniem, które dla elementarnej powierzchni tego przekroju dP spełnia warunek

gdzie:    dP - wypadkowa sił działających na powierzchnię dP

- jest naprężeniem w punkcie, którego wartość i kierunek zależą od położenia i kierunku rozpatrywanej powierzchni.

W ogólnym przypadku kierunek naprężenia £ tworzy pewien kąt z kierunkiem normalnej zewnętrznej "n” do danej powierzchni.

Rozpatrując naprężenie 6 w punkcie "O" elementarnej powierzchni dF jako wielkość wektorową, można rozłożyć je na dwie składowej prostopadłą do rozpatrywanego przekroju, którą nazywamy naprężeniem normalnym i oznaczamy przez 6"n oraz na składową leżącą w danym przekroju, którą nazywamy naprężeniem stycznym i oznaczamy przez t, , Przecinając ciało płaszczyzną prostopadłą do osi x przyjętego układu współrzędnych ( Rys. 23.) i rzutując naprężenie 6" na kierunki osi układu otrzymany trzy jego składowe.

Rys. 23