badwłasn0029

58

Powierzchnie stanów granicznych pokazane są na rys. 31 a, a ich przekrój płaszczyzną 64 = 0 na rys. 31 t. Z treści tej hipotezy wynika, że jakoby pozostałe naprężenia główne nie miały wpływu na osiągnięcie stanu granicznego, co w przeprowadzonych doświadczeniach nie znajduje potwierdzenia. Największe jednak zastrzeżenie budzi nieuwzględnienie możliwości zniszczenia materiału naprężeniem ściskającym (powierzchnia stanów granicznych jest nieograniczona po stronie naprężeń ściskających) .

3.3.2. Hipoteza krańcowego naprężenia normalnego

Zastrzeżenia te uwzględnione zostały w hipotezie Clebscha (1862) i Rankina (1856) , którą można traktować jako zmodyfikowaną hipotezę Galileusza.

Według tej hipotezy o lokalnym wytężeniu materiału decydują z osobna wzięte największe naprężenia rozciągające (6,) i ściska jące (63) , (naprężenia ekstremalne) .

Warunek równowartości wytężenia przyjmie postać: 6₁ = 6 zred lub gdzie:

z - jest współczynnikiem uwzględniającym różną wrażliwość materiału na rozciąganie i ściskanie, określonym stosunkiem z =    ♦

-    naprężeniem zredukowanym z największego ściskania ^z na równowarte wytę żeniowo rozciąganie.

Przy wytężeniu granicznym materiału (W = 1) można napisać:

§,= Kr; =Ji- ₌ Kr.

Uwzględnienie działania naprężenia ściskającego czyni tę hipotezę dwuparametrową, w której dla określenia wytężenia trzeba wyznaczyć doświadczalnie dla metalu dwie wielkości charakterystyczne:

-    po stronie jednoosiowego rozciągania - Kr.

-    po stronie jednoosiowego ściskania - Kc (z reguły Kr / Kc, chociaż dla metali ciągliwych Kr = Kc) .

Powierzchnia stanów granicznych, odwzorowująca geometrycznie treść hipotezy, jest sześcianem usytuowanym niesymetrycznie względem układu współrzędnych (64 , 6_Ł , 63), (Bys. 52)* Zmody filcowana hipoteza Galileusza jest na ogół niezgodna z wynikami doświadczeń dla różnych stanów naprężenia• Główną przyczyną te niezgodności jest nieuwzględnianie wpływu pozostałych dwóch ns prężeń głównych.

3*3*3* Hipoteza krańcowego wydłużę n i a (St. Venaut 1832, Ponoelet 1839)

Z treści tej hipotezy wynika, że kryterium wytężenia mato riału stanowi największe wydłużenie. Używając określenia "naj większe wydłużenie" pamiętać należy, że istotę rzeczy stanowi maksimum bezwzględnej wartośoi odkształoenia - a więc uwzględ nia to zarówno największe wydłużenie jak i największe skróoen Hajwiększe z wydłużeń w danym punkcie ciała określa prawo