BSM Uchnast" tif

\

E. UCHNAST _ SAMOLECZENIE BIOEMANACYJNYM SPRZĘŻENIEM...

wić jakiejkolwiek.przeszkody w stosowaniu praktycznym metod B.S.M., co wykażę w dalszych częściach pracy.

3. ROLA UKŁADU NERWOWEGO W LECZENIU METODĄ

B.S.M.

Rola układu nerwowego w całym osiąganym procesie leczn: czym poprzez bioemanacyjne sprzężenie ciała z mózgiem jest dc minująca, choć nie jedyna, ^tak jak to wykazałem w poprzedni] rozdziale. Z tego też względu, a także dla wyjaśnienia zasadmcz< roli przestrzegania należytych układów dłoni (ciała), w ścis określonych miejscach na powierzchni puszki mózgowej chorej człowieka (w celu osiągania zamierzonych rezultatów leczniczyc zmuszony jestem, chociaż szkicowo, opisać budowę i fizjolog układu rerwowego.

W pierwszym rzędzie muszę zasygnalizować dwa odmienni zasadnicze zbiory zjawisk w organizmie człowieka, decydują* o jego życiu i zdrowiu: procesy wegetatywne i czynności animaln

Procesy wegetatywne są bardziej podstawowe i występują v wszystkich organizmach żywych (roślinnych i zwierzęcych). Z* staną one opisane w dalszej części tego rozdziału.

Czynności animalne są funkcjami dodatkowymi, stanowiącyi strukturę wtórną, opartą na systemie wegetatywnym. Czynnoś te z różnymi formami zachowania się. którymi posługują się zwi rzęta, umożliwiają im życie, przez czynny kontakt wzajemny : środowiskiem. Kontakt taki jest niezbędny dla zwierząt, poniews nie mogą one wykorzystywać bezpośrednio, jak rośliny, substa] cji nieorganicznych, jako surowców oraz źródła energii (jaki jest światło słoneczne) przynajmniej w taki sposób jak roślin Wynikająca z tego konieczność bardziej aktywnego sposobu żyC stanowiącego uzupełnienie tego rodzaju upośledzenia organizmę zwierząt w stosunku do roślin, musiała spowodować uzupełnieri ich organizmu nowymi strukturami, które przejęły dodatków wyższego rzędu, funkcje czynnego kontaktu wzajemnego ze śr dowiskiem, w którym żyją. Struktury tych zdolności animalnyi są trojakiego typu: receptory, mięśnie i nerwy.

W świetle powyższego rozróżnienia organizmów żywych, uw datnia się wielka rola bioemanacyjnego sprzężenia ciała z m< giem dla człowieka i zwierząt, w zakresie zwiększenia stopnia n; zależności bytu ich organizmów od otaczającego środowiska prz rodniczego, w wyniku dodatkowych możliwości zasileń energet cznych bioemanacją ich procesów wegetatywnych.    j

CENTRALA USŁUGOWO-WYTWORCZA „ROŻDŻKARZ”    47

'/ ■ ■

Układ nerwowy składa się: z ośrodkowego układu nerwowego; obwodowego układu nerwowego oraz układu nerwowego wegetatywnego.

' Ośrodkowy, czyli centralny układ nerwowy, tworzy mózgowie wraz z rdzeniem kręgowym, umieszczonym w kanale kręgowym. Rozgałęzienia nerwów ośrodkowego układu nerwowego w całym organizmie zostały podzielone: na obwodowy układ nerwowy oraz układ nerwowy wegetatywny.

Obwodowy układ nerwowy obejmuje nerwy mózgowo-rdzeniowe oraz zwoje będące zbiorowiskiem komórek nerwowych, rozmieszczonych w pobliżu kręgosłupa, po obydwu jego stronach, a także w różnych częściach jego ciała.

Układ nerwowy ośrodkowy i obwodowy zarządza ruchami i odbiorem wrażeń poprzez receptory oraz włókna nerwowe, stanowiące wypustki komórek nerwowych (neuronów). Często włókna te objęte wspólną pochewką tworzą nerwy.

Receptory czuciowe wysyłają — przez nerwowe włókna dośrodkowe, zwane również czuciowymi — bodźce z narządów i powłok ciała do ośrodkowego układu nerwowego. Natomiast włókna nerwowe odśrodkowe — zwane również ruchowymi — przewodzą „rozkazy” od ośrodkowego układu nerwowego, do efektorów narządów ciała, wprowadzając je w ruch. Tak na przykład bodźce czucia głębokiego, przewodzone z receptorów wewnętrznych przez włókna nerwowe umożliwiają zachowanie postawy ciała i równowagi.

W działaniu całego układu nerwowego dotychczas nauka odróżnia część wywołującą świadome, zależne od woli, reakcje organizmu i tę część nazywa nerwowym układem somatycznym lub zwierzęcym, oraz część zawiadującą reakcjami niezależnymi w zasadzie od naszej woli (najczęściej nieświadomymi), jak np. skuręzę serca, ruchy jelit, wydzielanie gruczołów itp., którą nazywa nawowym układem wegetatywnym lub roślinnym; zawiaduje cm działaniem narządów wewnętrznych i podstawowymi procesami życiowymi. Z tych względów dotychczas układ ten zwano także autonomicznym.

W latach 70-tych naszego wieku ten, zdawałoby się oczywisty podział układu nerwowego, nie odpowiadający ściśle rzeczywistości, został zakwestionowany przez wielu naukowców, którzy, w oparciu o najnowsze badania, podważyli autonomiczność układu wegetatywnego. Badania te wykazały, że w całym układzie nerwowym najwyższą funkcję spełnia ośrodkowy układ nerwowy, n w nim — zewnętrzna warstwa półkul mózgowych, tj. kora mózgowa (p. 9).