buty�co himoutain19

Łatwo przecnouzi przez sKorę powoaując DąDie, owrzoazema, poraża UKtaa oaaecnowy i poKarmowo-irawienny. Nieorganiczne związKi arsenu uszkadzają procesy metaboliczne komórek wątroby i nerek. Powoduje polineuropatię (zespół uszkodzenia nerwów obwodowych), niedokrwistość. Zaburza działanie układu pokarmowego i powoduje zmniejszenie masy ciała. Kumuluje się w tkankach bogatych w kreatynę (włosy, paznokcie, skóra) oraz w nabłonku przewodu pokarmowego powodując nowotwory.

30.    Toksyczność siarkowodoru.

H₂S - gaz łatwo wchłaniający się do płuc. Powoduje zaburzenia lub nawet porażenia oddychania wewiiatrzkonajórkoweao-blokuięc aktywne Fe_ w oksydazie cytochromowej. Działa nawet w małej dawce. Łączy się z metalami blokując działanie enzymów. Uszkadza komórki centralnego układu nerwowego i układ krwiotwórczy. Podrażnia drogi oddechowe i oczy.

31.    Toksyczność kwasu chlorowego i podchlorynów.

HCI - drażni błony śluzowe, spojówki i skórę. W dużych stężeniach powoduje zmiany zapalne i martwicze dróg oddechowych, kończące się zapaleniem płuc i zgonem. W łagodniejszych przypadkach powoduje przewlekły nieżyt dróg oddechowych i owrzodzenie błony śluzowej nosa. Objawy zatrucia to sztywność mięśni, śpiączka z pogłębionym oddechem i objawy uszkodzenia mózgu.

Podchloryny - duszność, sinica, przyspieszenie bicia serca, miejscowe podrażnienie i owrzodzenie skóry, zaczopowanie nerek, śmierć po 6-8h zapaść krążeniowa.

32. Toksyczność etylenu i jego pochodnych.

•    Etylen - gaz wybuchowy, bardzo niebezpieczny (łatwo łączy się z powietrzem). Nie jest specjalnie toksyczny. Wypiera tlen z powietrza.

•    Tlenek etylenu - gaz używany do sterylizacji i do produkcji glikolu etylowego. Drażni skórę, oczy, błony śluzowe.

•    Glikol etylenowy - antyzamrożeniowy, działa na układ nerwowy (stan euforii - depresji) i powoduje zakwaszenie organizmu. Łatwo przechodzi do kwasu szczawiowego, który blokuje kanaliki nerkowe.

•    Alkohol etylowy - działa narkotycznie powodując depresję. Hep atoksyczny, wpływa na centralny układ nerwowy. Powoduje niedotlenienie komórek nerwowych. Szkodzi wątrobie i dostarcza dużych ilości energii (przeładowanie energetyczne prowadzi do otyłości i marskości wątroby).

33. Toksyczność naftalenu.    ^!J\0

Powoduje kryzys hemolityczny (rozpad czerwonych krwinek), wymuszenie pracy serca, poparzenia. Skutkiem działania na układ nerwowy są bóle głowy, zmęczenie i wymioty, jest także rakotwórczy.

34.    Co i kiedy blokuje syntezę porfobilinogenu?

Powoduje ją ołów. Objawia się to amnezją i osłabieniem (tzw. ołowica). Powoduje też ataksję. Synteza porfobilinogenu z kwasu 5-aminolewulinowego - główny etap w syntezie hemu, który hamowany jest w ciele przez ołów.

35.    LD₅₀ - o czym nam mówi?

LD₅₀ - dawka śmiertelna medialna - statystycznie obliczona na podstawie badań doświadczalnych. Ilość substancji chemicznej powodującej śmierć u 50% badanych organizmów. Im bardziej krzywa jest leżąca tym trudniej przekroczyć dawkę bezpieczną. Im substancja groźniejsza, tym margines bezpieczeństwa mniejszy. Im LD_S0 mniejsze tym substancja bardziej toksyczna.

36.    Toksyczność fosforu.

Chętnie łączy się z tlenem, podrażnia skórę. Działa na system nerwowy (neuroza tkanek). Wypadanie zębów, niszczenie kości szczęki, ogólna łamliwość kostna. W dużych dawkach atakuje układ pokarmowy i wątrobę.

37.    Toksyczność wanadu.

Jest stosowany w przemyśle jako katalizator w procesie rafinacji. V₂0₃ drażni układ oddechowy, pokarmowo-trawienny i ewentualnie nerwowy.

38.    Toksyczność berylu.

Ma mały promień atomowy, atom ruchliwy, w zetknięciu ze skórą niszczy ją (brzydkie owrzodzenia, uziarnienie skóry). Atakuje płuca powodując berylozę (zaczyna się od podrażnienia, kaszlu (bronchit). Niszczy tkankę płucną, wątrobę, nerki, śledzionę i mięśnie prążkowane. Posiada okres utajony 5-20 lat. Ma zastosowanie w ceramice i przemyśle metalurgicznym.

39.    Toksyczność związków rtęci.

• Jest metalem w formie ciekłej, stosowany w termometrach i do czyszczenia aparatury pod wysokim ciśnieniem. Rtęć metaliczna przechodzi przez skórę, rozpuszcza się w tłuszczach, przechodzi do krwioobiegu i dociera do mózgu powodując depresję, drgawki i w końcu śmierć. Rtęć (II) powoduje dysfunkcję nerek.