CCF20120310013

Etiopatogeneza.

Zakażenie paciorkowcowe skóry następuje w wyniku urazów mechanicznych, bądź upośledzenia krążenia żylnego lub chłonnego (róża nawrotowa ), bądź też przedostaje się do skóry z wewnątrzustrojowych ognisk zakaźnych. Najczęściej czynnikiem wywołującym jest paciorkowiec grupy A, rzadziej G lub C. Podobny do róży obraz kliniczny może powodować również gronkowiec złocisty.

Obraz kliniczny.

Po 2-7 dniowym okresie inkubacji rozwija się ostry stan zapalny skóry i tkanki podskórnej, występuje obrzęk. Początkowej fazie choroby towarzyszy wysoka gorączka ( 39-40°C), dreszcze i ogólne rozbicie. Zmiany zapalne występują w postaci zapalno-rumieniowego ogniska o kształcie nieregularnym, ostro odgraniczonego od otaczającej skóry, z wyraźnie wałowatym brzegiem. Powierzchnia ogniska jest wygładzona, napięta i lśniąca. Zmiany najczęściej zajmują twarz i podudzia. Objawy ogólne utrzymują się 2-5 dni, natomiast zmiany skórne - dłużej, wycofują się powoli w okresie od 2-4 tygodni. Kształt ogniska jest nieregularny, często mogą też występować smugowate wypustki związane z szerzeniem się zakażenia drogą naczyń chłonnych. Spoistość ogniska jest na ogół dość znaczna. W wyniku gromadzenia się płynu wysiękowego w warstwie brodawkowatej skóry może dojść do oddzielania się naskórka i powstania pęcherzy. Niekiedy też dołączają się objawy krwotoczne. W ciężkich przypadkach może dojść do martwicy i zgorzeli. Jeżeli zmiany chorobowe szerzą się drogami chłonnymi, róża nosi nazwę pełzającej lub wędrującej. Zmiany występują bez pozostawienia blizn z wyjątkiem postaci zgorzelinowej.