CCI20101212020

21

Naciski jednostkowe zależą od rodzaju i grubości blachy. Im twardszy materiał i grubsza blacha, tym większe naciski. Wynoszą one dla duraluminium 5,5 -4- 13,0 MPa, a dla blachy stalowej 14,0 -r 29,0 MPa.

Do cięcia używa się gumy o twardości 70 -4- 80 jednostek w skali Shore'a.

Do zalet cięcia gumą należy zaliczyć:

-    możliwość użycia tej samej poduszki gumowej do cięcia przedmiotów o różnych

kształtach i wymiarach,

-    bardzo niskie koszty wykonania narzędzia (zwykle wykonuje się tylko wzornik). Natomiast do wad zaliczamy:

-    duże straty materiału,

-    znaczne pocienienie wykrojów na brzegach,

-    nierówna powierzchnia przecięcia,

-    konieczność użycia pras o dużym nacisku.

1.6. Cięcie dokładne.

W czasie cięcia powierzchnia boczna wykrawanego wyrobu nie jest gładka i posiada znaczne nierówności i chropowatości (rys.5). Gładka część powierzchni powstaje w wyniku odkształcenia plastycznego, natomiast chropowata jest skutkiem pękania metalu po przekroczeniu naprężeń krytycznych.

W celu poprawienia powierzchni przecięcia stosuje się szereg metod cięcia dokładnego, z których należałoby wymienić następujące:

-    Wykrawanie blach z małym luzem.

-    Wykrawanie blach bez luzu (luz zerowy).

-    Wykrawanie w matrycy z zaokrąglonymi krawędziami.

-    Wykrawanie stemplem większym od otworu matrycy.

-    Wykrawanie w matrycach o zmniejszającym się luzie:

-    wykrawanie w sprężystej matrycy,

-    wykrawanie w matrycy zbieżnej.

-    Wygładzanie.

-    Wykrawanie wibracyjne.

-    Wykrawanie termiczne.

-    Wykrawanie ze zwiększonymi prędkościami.

-    Wykrawanie w matrycach przeciwległych.

-    Wykrawanie przeciwbieżne.

-    Wykrawanie ze spęczaniem.

Każda z tych metod posiada szereg zalet oraz wad i zastosowanie którejś z nich zależy od szeregu czynników’ technologicznych i ekonomicznych.