CCI20110114008

9

Chwytanie i wciąganie metalu między walce zachodzi więc wówczas, gdy kąt chwytu jest mniejszy lub co najwyżej równy kątowi tarcia.

W warunkach ustalonego walcowania (rys.4b.), tj. gdy metal wypełnia przestrzeń miedzy walcami, można przyjąć, że wypadkowa nacisku N walca na metal przebiega przez środek łuku AB. Przeprowadzając rozumowanie podobnie jak poprzednio otrzymuje się kolejno:

T„>N„	(25)
T • cos — > N • sin — 2 2	(26)
T = u • N > N • tg — 2	(27)
a tgp>tgy	(28)
a ^P>I	(28a)

Oznacza to, że w ustalonym procesie walcowania do jego realizacji wymagana jest zaledwie połowa sił, które są potrzebne w momencie chwytu metalu przez walce oraz, że możemy po uchwyceniu materiału walcować go z większym gniotem.

1.4.1. Kąt chwytu i kształt strefy odkształcenia.

Jeżeli między walce wprowadzamy płaskownik o grubości ho i po w^?alcow'aniu otrzymamy płaskownik o grubości h,, to kształt strefy odkształcenia jest zgodny z rysunkiem 5.

Rys.5. Kształt strefy odkształcenia przy walcowaniu wzdłużnym.

Na podstawie rysunku 5 można sformułować następująca zależność:

_R h,-h,

2

cos a =--—

R

z której po przekształceniu otrzymamy wzór na wielkość kąta chwytu w postaci:

(29)