tefi*
i »#■
■ “I—»*< ■W|l»l baśfrtnwytfi - w zależności od ■kfuidnngw mm i ■RMI kubttmanu *lę kahotary gnfioikim) - udmfo Hrmfgn d<1—fpoyyli. który zapównUby muliwte
Mp| •jtarjmUBiitt potencjał produkcyjnego (wysokim poziomic zatrudnić -
Wiiykę budkową w jej uddiiacy^yni drkiwh podikUf wnhu — ditywną i pMywną
kż.1. Aktywna polityka budżetowo
Zwolennicy uktywncj polityki budżetowej uważają, ż* ciężar polityki; diaijfoaywaM instrumentach liskalno-budżctowych. które kształtując taftę nabywczą poszczególnych podmiotów gospodarujących, w sposób bardziej lub imiej bezpośredni wpływają na popyt. ■ tym samym na przebieg koniunktury.
Aktywna (dyakiwjomilnu) polityka budżetowa polega na stonowaniu przez nątłwybranych środków w celu przeciwdziałania- ftutetuaLjowt uziuWOraz , ograniczania bezrobocia i stabilizacji ogólnego poziomu cca Cećną tej polityki jtMditfatttdottplAwu pi zez paóstwo procesów goapodftrczych w granicach nie wykluczanych drrahrnlamćć han izmu rynkowego? a yfapcwniającycirogólny wami^BpodwczyiL
Mhykii. której cclcin jest aktywne przeciwdziałanie nadmiernym wahaniom korflroStury .polega na oddziaływaniu ua fWWay popyt (kunsumpcyjiy i inwes iyg|yr) poprzez kształtowanie rozmiarów globalnych wydatków, a więc wydatków sektora publicznego oraz wydatków sektoriT producentów).
Głównymi narzędziami aktywnej polityki budżetowej są zmiany, r poziomic opodatkowania (zmiany stawek i struktury podatków).
• wydatków budżetowych, zwłaszcza inwestycyjnych.
\ Odpowiednie kształtowanie wielkości wydatków publicznych oraz zmian w poziomic opodatkowania pozwala na regulowanie rozmiarów popytu sektora publicznego i prywatnego na takim poziomic dochodów, który zapewnia równo-czeftaic wysoki stopień wykorzystania potencjału produkcyjnego i relatywną stabilność cen.
i fiu *lant)pwMia«nt>apn»lwiai)w»wiwśŁł.
H ** Zob K Matkowski tp cit i 82 uraz M Pietrewicz., np it.i Tl