i
P
{
•• ^
^ i-.
DT - 516?!- -
•*""*• •'»' *■••-• f • V* f ##l , _ _ rw •
i» <•
1
I
i
,' Ir, «■' xg/ Kiaiorzyć
/oKspcu«»Ja J
Na 7ai:resle ozas/cm 0,1 uS/om x°1 ~ ^ -ya/lrcreni11 °! '10,u1’'
czas narastania oraz przerośty* ^ ^ 2,5 tum, zv; '"
Vlołl:ość iirzorootów nie nioio pr-"cI' gościć W wysoko
1,5 tum, a zadrgania obwiedni vin,l> ^ Deelc. Badanie 1 ram 1 xvinny się uspakajać w oinć naraft°n:ł‘a 1,a '/a1 ° ll ,
rzyć Kiiorząc zwisy, przerosty i t^iw0^ciacb P1 oa ° iŁn<J
2, 10, 20 1 50 niV/om przy o5£ę8t°
100 JcJIz, 500 kliz i 1 MHz.
wojćcie na zakresie
a w pozycji ,,ł^ *’ przej»<5 na zokro
!
j. Przesuw osi Y.
Sycml nfp-p -z lmUbr.t»« ’'ł^^J"“««J«oła W pozy°J1 0,£V/cr,„ T/stawić przełą°zni Ł. . 5 cm
Sprawdzi, czy wysoki o»^» "J* „ .Krajne ».łoł«i.
50 mV/cw. Ol.racaj.yc pokrętło J** ogJ ą{-a6 grodek pola PomJ a-_
Górna i dolna krawędź obraza w J
rOW;°* niesiona pr*ez P—* |
. Nieliniowość odchylania •' 0^oie badanego ka» i
Sycnnl 0,VS/om z kolatora JKalibracj , wzmocnię.;: nalu i na zakresie |DiaV/cn. i"** gię w środku pola po-
ni a tok by wysokość obrazu zmo - ’n(łotępnic wysokość obraz,, miarowego wynosiła 20 mm. /rł . pola po.ularoweGo. Różnico'
w Górnym i dolnym skrajny13 ■
iiie powinny przokraozeó 0,j ^ pracy różnicowoj.
Tiusioaia sycn&Łow wapó y wzorcowych Włączyć równo.
Sygnał 1 z generatora S^anraoy aL-T lub CHOP wysterować
loGle na obydwa wejścia i ka±deGo obrazu wynosiła 40ram
nim wzmacniacz ta^, by > . r>olarvzacji kanału A ustawić
na zakresie .50mV/c»n. *** ^ ^ oV>razy na środek pola po.niaro. ; w pozycji Sprowadzi- . Zmierzyć wysokość obraz,, j
° 1 ł’rZ9j^ “ n»!iL. 1
środku pola. Wie ,
i
i
i
l
1
Dr Kyzwalani° terować tanal A napięciem ainusoidal. .
zakresie 50mV/ctn wy ^ obraZU wynosiła 40 mm. Przełącznik •
m 1 kHz tak by wysoko- 07yCjj «Aregulator wzmocnieni^
dzaju wejścia ustawić w p B __ „ /40/ przełącznika rodzą-
pozycji KAI>. Wcisnąć k -A* /30/ przełącznika źródła
wyzwalania i woian^l^ klaw
ta
wc«mętrweCo. Uregulować por.* om tak i,v n . r
uvsokości przol»-te{ju «inusoiiiftir.„ -
;
— j i i i C ; : Tł\|) , » ,
' ł«*» wysokości Pr,.MOCu sinusoidalnego. Uo, on»- . A i D - /31/ przełąoznika *ródla wywalam,
0 ■ punkt wywalania na obwiedni nie powinien '
"!“0kO«oi więcej nii - 10 mm. T„ »», procedurę przepraw^,,,; ^ w„ełu B /klawisz 32/.
podstawa oasaau•
^libraoja zakresów omae/om.
orator znaków ozasowych załączyć na wejicie wzmacniacz* Y „sowaó zakres V/om tak by wysokoóó obrazu byia nlo m „i* 20 mm. Pr*y korzystaniu ze znaków 1 s do 1 ,,s Bt,, t Hźowu* obraz przez wyzwalanie wewnętrzne. Przy komystamu~ ,e zDaków sinusoidalnych 5 i 10 MIz stosować wywołanie zew „ętrzne znalami 1/>S. Natomiast przy uZywantu kalibratora 1Q-^a sie tego jedynie przy kalibracji 20 nS/ra tln> Q ,
z ekspansją *5. /
Operując przesuwom X ustawić pierwszy znak czasowy na ,
działce Skali i zmierzyć odległość między nim , ,,-tym luh
2 i-tym /patrz tabela poniżej/. Na zakresach 0,5 do o, 1 uS/c!I
ustawia sie “>ak r'a 2-Bi9J działce 1 mierzy .i,
oió do 9-tojo lub 17-teco znaku.
Ekspansje ozas/om *0,2 bada się na zakresie 0,1 ns/cm. Ocenie podlega środkowy 10 cm cdcinek linii . ,d3tawy „warty miedzy 20-tym a 30-tyra oentymotreiu tej linii.
. poniżej wyszczególnione są zakresy na których prz. ' prowadza sie badania oraz znaki czasowe, loh ilość i 2namil nowa długość odoinka linii podstawy ozasu zawartego między piorwoay® 1 ostatnim zliczonym znakiem.
G©n
sz»
I
• #
ta •