egz DSM 09

1.    Wysokość tonu o częstotliwości 1000 Hz jest w skali melowej równa 1000 meli (dla poziomu 40 dB)

2.    Ciśnienie akustyczne odpowiadające progowi bólu wynosi około 100 hPa

3.    Skład jonowy w kanale ślimakowym oraz w schodach bębenka i przedsionka jest różny, dzięki czemu mogą powstawać zmienne biopotencjaly pobudzające zakończenia nerwu słuchowego

4.    Gdy sylaba jest akcentowana poprzez zmianę F0, mówimy wówczas o akcencie melodycznym

5.    Zaokrąglenie warg powoduje obniżenie się częstotliwości wszystkich formantów samogłoskowych

6.    U dzieci częstotliwości formantów samogłosek są na ogól niższe, niż u osób dorosłych. Jest to spowodowane mniejszymi rozmiarami ust u dzieci.

7.    Zgodnie z „teorią miejsca” zakres częstotliwości 20-5000 Hz rozkłada się na ponad 2/3 długości błony podstawnej od strony osklepka

8.    Fałdy głosowe są nieruchome przy artykulacji wszystkich spółgłosek

9.    Przy artykulacji spółgłosek szumowych, u wylotu utworzonej w torze głosowym szczeliny następuje konwersja energii mechanicznej na akustyczną

10.    Położenie głoski we frazie może wpływać na jej wymowę, na przykład na jej ubezdźwięcznienie/udźwięcznienie

11.    Informacja wizualna o stanie emocjonalnym osoby mówiącej jest niesiona równomiernie przez cały obszar jej twarzy

12.    Jama nosowa zmienia swoje rozmiary podczas mówienia spółgłosek nosowych

13.    Tor głosowy jest swoistego rodzaju układem rezonansowym, w którego funkcji przenoszenia wszystkie lokalne maksima są formantami

14.    Aby fałdy mogły być pobudzone do drgań, ponadgłośniowe ciśnienie powietrza musi być większe od ciśnienia atmosferycznego

15.    Na powierzchni stożka nieostrości lokalizacji źródła, międzyuszna różnica poziomów jest stała, natomiast międzyuszna różnica czasów - nie

16.    Litera jest znakiem ortograficznym obejmującym znaki tej samej klasy mające wspólne cechy dystynktywne

17.    „i” jest samogłoską niską

18.    W źródle krtaniowym powstaje konwersja energii aerodynamicznej na akustyczną

19.    Podłączenie jamy nosowej do toru gardlowo-ustnego powoduje pojawienie się w jego charakterystyce częstotliwościowej antyformantów

20.    Jedną z cech dystynktywnych dźwięcznych spółgłosek zwartych są przebiegi częstotliwości pierwszego i drugiego formantu

21.    W wygłosie ruchy narządów artykulacyjnych są wykonywane na ogół mniej dokładnie, z mniejszym nakładem energii

22.    Spółgłoski /s/ i /S/ mają tylko jedno źródło pobudzenia szumowego, które jest typu szczelinowego

23.    Głównym czynnikiem wpływającym na barwę dźwięku jest jego głośność, pozostałe mająpomijalnie mały wpływ na jej percepcję

24.    Cechy prozodyczne są czynnikiem porządkującym percepcję tylko samogłosek