ekologia10

ilnio nkom|ililiotviiiiyiii Mlilntl/ii' III pimirirnitf/y. liHsnh / 'liliiuli /min /unit l« <11 obydwu |ni|iiiliu'|l

l MnliH /oli' I* ilniil IIiiIImI" • o»in|oii|l <i|Mii|ⁱniiii" om 11ni |«< « iilliiil/ir 252 |HimniiiiU'/y ze «kiHiipliko o.niii ileelą wn/o linowych I»ihIci; w układzie lyni Im In iuo/IIwm skoknwii kolnnl/ncjn nowych potna iiiii< /y i winfia przed drapieżnikiem, likwidującym I. ii/<li| niipolknmi kolonie o lim«ryc. 14.9). liki-|i*'«ymoiil /mini /iikmic/ony po 70 tygodniach. gdy wyiiMiki i ula populacja drapieżnika.

Ze •woleli doświadczeń I lulTukcr wyciiignitl wniosrk. /c możliwe jest Rlwor/enle lukicgo układu *k»pi'ivmcnliiliicgo, w kimyiii odd/iulywania dru-płe/nik oiiiuii nie byłyby„samoinlsnraitlnc".Przy-*m ii jedrnik, to ftmkq|onownnle Jego układu zależało W duże) niici/i* od lokalnych emigracji i imigracji. I te do uniknięciu »/y lik lego MimoimlccHiwicnia się Układu nic/hędny Joal wysoki stopień hclcrogcnno-bi środowisku

W niewielu tylko przypadkach udało się osiągnąć Ir hodowli lula walory jnej trwale oscylacje w układzie diapic/iiik oliaia. Dokonał lego Ulida (1957). llHluia* na szalkach lYlnogo strąkowe? chińskie ua/lmi4rwAui i hinrntls) jako ofiary-żywicicle bbMikOMck Iłrieroi/tiliu prasopńlis (pasożyt-dra-i llelnlk) pasożytujących na ich larwach. Układ len udało nic uli zy mai' pi zez 112 pokoleń (14 polnych cykli oscylacji). Oscylacjo ic wykazywały stopniowy zanik (oscylacje zbieżne) i Hilda dostrzegł w nich tendencję do powolnego wzrostu zagęszczenia populacji Żywiciela i spadku zagęszczenia populacji paso/.yla. Rodzi się z lego inlercsujiice pytanie: Czy w trakcie trwania krótkich eksperymentów laboratoryjnych układ drapieżnik-ofiara może podlegać zmianom ewolucyjnym? Lotka i Yoltcrra. Roscnzweig i MacArthur, i wszyscy twórcy innych modeli matematycznych układu drapieżnik-ofiara zakładali stałość (niezmienność) obu gatunków, zol Inni ekolodzy akceptowali to założenie przyjmując, te skala czasu procesów ekologicznych jest zbyt krótka, by mogły zachodzić w niej przemiany ewolucyjne.

Ewolucja układu drapieżnik-ofiara w warunkach laboratoryjnych była badana przez Pimentcla i współpracowników na Uniwersytecie Comcll

W jednym z doświadczeń, w którym ofiara-żywicielem była mucha domowa (Miuca domtmea). zaś pasożytem-drapieiniktem — błonkówka (Hasania vimpennlt), trwającym 20 pokoleń, wykazano zajście waźaych zmian ewolucyjnejch (Pinwi-tdim. 1963). Zmiany dotyczyły oba czfcmów okłada: much i Mookówck. U ofiary (żywiciela) zwięk-

8

M*«. 14.9. OśinelyweW w «>sdnp>Ml-otei nu<d'> dsosi ptiil—i Mw/y ,|b tkomęk łuseep siium iMsldrwn z    « 252 poia—Irzy. UdHkępkmfukmtm «IU nfui

M 100 |in*kr/dMM kiMq psuntrl) l/a IMłalat I in HSt|