Iglaki1

Systematyka roślin iglastych

Systematyka roślin iglastych

Czy wiesz, że...

•    Czarnoniebieskie szyszkojagody jałowca pospolitego znalazły zastosowanie w formie przypraw.

•    W medycynie są szeroko dostępne w postaci leków moczopędnych

i wspomagających przy leczeniu gośćca, stanów zapalnych gardła, oskrzeli i skóry.

które bardzo często są klasyfikowane jako samodzielne gatunki. W Środkowej Europie występuje w lasach w warstwie podrostu, na pastwiskach i ugorach.

Siedlisko: Rośnie od nizin aż po rejony wysokogórskie. Ma duże znaczenie na terenach zielonych, gdyż znajduje zastosowanie jako drzewiasta roślina glebochronna. W lesie zajmuje tereny najczęściej o stanowiskach nasłonecznionych, w pobliżu wrzosowisk, na glebach piaszczystych. W uprawie ogrodniczej wykorzystywane są szczególnie formy o zróżnicowanym pokroju, stanowiące istotny element dekoracji.

Okres kwitnienia: kwiecień, w wyższych partiach terenu maj - czerwiec.

JAŁOWIEC CHIŃSKI

Opis: drzewo lub krzew o różnej wysokości i zmiennym pokroju, dorastające do 10-15 m wysokości. Występowanie: pochodzi z północno - wschodnich Chin, występuje także w Korei i Japonii. W Europie uprawiany jest rzadko, częściej sadzi się liczne odmiany.

Siedlisko: jałowiec chiński jest bardzo odporny na mróz i mało wymagający. Można sadzić go w mniejszych parkach. Formy płożące są najczęściej stosowane do ochrony gleby.

JAŁOWIEC SKALNY

Opis: jest to smukłe drzewo wysokości 10-12 m. Z wyglądu przypomina jałowiec wirginijski. Starsze okazy mają liście wyłącznie łuskowate, ściśle przylegające do gałązek. Szyszkojagody dojrzewają w drugim roku. Występowanie: Pochodzi z zachodniej części Ameryki Północnej. W ogrodach uprawia się go rzadziej. Znane są wzniesione oraz niskie, krzewiaste odmiany.

JAŁOWIEC WIRGINIJSKI

Opis: Zimozielone, dwupienne drzewo z koroną zwykle smukłą, kolumnową lub ostrostożkową. Wysokość do 30 m, przeważnie jednak znacznie mniej. Gałęzie cienkie (1 mm). Liście są dwojakiego rodzaju: szpilkowe i łuskowe. Liście igiełkowate, długości 5-6 mm, są owalno - okrągłe, w stanie dojrzałym fioletowo - brunatne.

Występowanie: Pochodzi ze wschodniej części Ameryki Północnej. Typowa rasa drzewiasta rozprzestrzeniona przede wszystkim w Wirginii.

Siedlisko: jest to mało wymagający gatunek, odpowiedni do sadzenia pojedynczo. Odmiany krzewiaste nadają się do tworzenia grup.

Okres kwitnienia: marzec - kwiecień.

ŻYWOTNIK WSCHODNI

Opis: drzewo lub krzew, wysokości 10 - 20 m z wąsko-stożkowatą koroną, czasami wielowierzchołkową. Gałęzie rozpostarte wachlarzowato, przeważnie lekko wzniesione ukośnie, po obu stronach jasnozielone, w zimie brązowieją. Kora brunatnoczerwona, nieznacznie bruzdowana, łuszczy się wąskimi pasmami. Igły łuskowate, grubawe, obumarłe gałązki przebarwiają się na kolor rdza-wobrunatny. Kwiaty męskie drobne, na szczytach gałązek żółtawe. Szyszki żeńskie jajowate, długości 10-15 mm, niedojrzałe pokryte szarym nalotem, po dojrzeniu brunatne, zbudowane z 6 łusek nasiennych z hakowatymi wyrostkami na szczycie.

Występowanie: północno - wschodnie Chiny.

Siedlisko: Wymaga półcienia, dobrze znosi płytkie i suche gleby. Jest uzupełniającą rośliną drzewiastą na osłoniętych i cieplejszych stanowiskach.

Okres kwitnienia: marzec - kwiecień.

ŻYWOTNIK ZACHODNI

Opis: Drzewo szpilkowe, zimozielone o wysokości do 20 m, z wąską stożkowatą koroną, na szczycie trochę zaokrągloną. Gałęzie i konary dość luźno rozstawione, nieco zwisające, zielone, od spodu zawsze jaśniejsze. Kora jasno lub ciemno pomarańczowobrunatna, u starszych drzew szarobrunatna, podłużnie spękana, z łuszczącymi się wąskimi pasmami. Liście łuskowe, ustawione

Czy wiesz, że...

• Drzewo żywotników jest bardzo twarde, ale zarazem stosunkowo lekkie, w związku z czym stosuje się je w meblarstwie i modelarstwie. Przydatne jest do mniejszych konstrukcji drewnianych.

35