image 16 (2)

Tam, w macierzystym lesie,

Kędy wąsate wiją się porosty,

Na podśoielisku miękkucbnych mchów, Słuchałem nocnej gędźby sów Przez długie i błogie lata.

A byłem prosty! Byłem jak mąż

prosty

Aż przyszło do mimie trzech drwali I coś ze sobą gadali:

Jakom jest mocny i prosty!

I przyszło do mnie trzech drwali,

I ci mnie zamordowali —

Ostrzone mieli topory.

I skórę ze mmie złupiili,

I bili, i bili, i bili,

Aż łzy wytrysły z mej kory.

Zawył przeciągle mój korzeń,

Pień głucho zastękał pod ciosem,

Aż runął całym kolosem Na ziem.

O, wiem, och, wiem:

On nie mógł znieść upokorzeń!

I drgało we mnie, jęczało Każde me włókno,

Wydane siekierom na łup.

A oni drą ze mmie skórę I stałem się biały jak trup.

I przyszło do mnie trzech cieśli,

I ci mnie z trudem ponieśli:

Dwóch z przodu, a jeden z tyłu,

Jak trupa — tak mnie gdzieś nieśli.

A potem czułem, jak cieśle Ręce mi precz odciosali,

I czułem, że Bóg na mnie ześle Sromotą gorszą niż śmierć.

A cieśle (chcieli zarobić)

Na poprzek mojego trupa Kładli zrąbaną mą rękę I przygwoździli ćwiekami.

Znam, znam tę człowieczą mąkę --Przybili mnie w poprzek ćwiekami, Podnieśli mnie prosto wzwyż: Ludzka krew mnie poplami,

To Cieśli syn będzie, Cieśli!

Cieśle mnie w górę podnieśli, Abym był KRZYŻ!

Niosą mnie, niosą i niosą,

I widzę z głów ludzkich las,

Tylko że las ten szalony Stubarwny jest, nie — zielony,^

I krzyczy, i woła: ,,Już czas!...

I niosą mnie, niosą i niosą — Poznaję: On stoi tam boso I czeka —

A twarz i oczy, i ręce Wzniesione w niemej udręce Były jak u człowieka.

A ciężki byłem, choć trup,

I trzech mnie niosło z mozołem,

A jednak Ów z bladym czołem., Co później na mnie zastygnął, Sam mnie podźwignął.

*

71