IMG�12

Pedeutologia

e nie ograniczają :ań z rodzicami ęcej spotkań. Na które prowadzą :ami. W okresie dla rodziców na toście, tematyka otne i prawne są takich spotkań ców. Mogą oni celu i tematyki lony program, rych rodziców to wówczas rersytetem dla

dążyć do zor-swoich dzieci, czne imprezy, koły, którym ia odpowied-idzicom. Nie lysponujc się 'aściwie dob-wane formy rodziców do ledagogjzacji bezpośrednie rodzinnym ych kontak-dto z przyję-w ze szkołą zególna jest r: rad klaso-nizowanych

. Pełniejsza dziców wy-aizacyjnych względu na kowo-tech-co z kolei dziedzinie przy prze-

zoczesnych , mających

esowanytn

walających

stępowania i planowej ^ pedago->jąć piano-ją. Np. K powszech-poprzez: b uczniów

b)    pedagogiczne kształcenie przedślubne przy-; szlych nowożeńców;

c)    pedagogiczne kształcenie młodych rodziców.

Nie należy jednak zapominać o pedagogizacji

rodziców, którzy mają już kilku- i wieloletni staż małżeński. Przykładem różnorodnych form pedago-j dragi rodziców mogą być np. doświadczenia nie-! których szkół za granicą. Szkoły te postawiły sobie i dwa zadania pracy z rodzicami: prowadzenie sys-I tematycznej pedagogizacji wszystkich rodziców i włą-I ganię ich w działalność szkoły. Zadania te realizowane są poprzez stosowanie następujących form pracy na terenie szkoły:

a)    szkolny komitet rodzicielski, jest podzielony oa sekcje: ogólną, nauki i twórczości, kultury masowej i sanitarno-gospodarczą; komitety rodzicielskie przeprowadzają w domach dzieci rozpoznanie warunków do nauki, pomagają niektórym rodzicom w poprawie sytuacji materialnej oraz udzielają pomocy rodzicom w wychowaniu dzieci (wychodzi tam specjalny biuletyn o życiu wzorowych rodzin);

b)    organizowane są zebrania ogólne rodziców i zespołów klasowych, na których omawia się sprawy planów pracy szkoły i jej wyników, ocenia się także różne prace i wytwory dzieci, np. wystawy prac plastycznych;

c)    stosuje się odwiedzanie rodzin uczniów przez przedstawicieli szkoły: celem odwiedzin jest ustalenie wspólnej działalności wychowawczej nauczyciela i rodziców;

d)    organizowane są seminaria pedagogiczne dla rodziców w celu przyswojenia sobie przez nich elementów aktualnej teorii pedagogicznej;

e)    organizowane są w szkole konsultacje dla rodziców dla wyjaśnienia im icb indywidualnych wątpliwości wychowawczych;

0 organizowane są też konferencje rodziców na lemat wychowania w rodzinie, omawia się na nich szczegółowe problemy wychowania rodzinnego, np. kultura współżycia w rodzinie, chodzi tu głównie o wymianę między rodzicami ich indywidualnych praktycznych doświadczeń;

g) prowadzony jest uniwersytet dla rodziców; oprócz zagadanień wychowania rodzinnego i pedagogiki są tam omawiane zagadnienia z psychologii, medycyny, literatury i sztuki; zajęcia te prowadzą różni specjaliści.

Ten wielostronny zakres działań społeczno-peda-gogicznych może być na pewno wzorem dla podobnych działań w środowisku wielkomiejskim, gdzie poziom intelektualny rodziców jest stosunkowo wysoki.

Z doświadczeń rodzicielskich wynika, iż w obecnej sytuacji główny ciężar pracy pedagogicznej z rodzi -rami spoczywa na szkole (nauczycielach i kierownictwie) oraz na aktywie rodziców. Pcdagogizaćją rodziców mas być prowadzona nic tylko ze znajomością rzeczy, ale i z dużym taktem. W działalności tej mamy bowiem do czynienia z osobami dorosłymi, posiadającymi własne doświadczenie życiowe, utrwalone poglądy, postawy i przyzwyczajenia, które niejednokrot

nie należałoby korygować, zmieniać lub kształtować na nowo. Przy podejmowaniu tego rodzaju zadania mogą pojawić się różne trudności. Rodzice reprezentują różny stopień rozwoju kulturalnego, ideowego, moralnego i intelektualnego. Różny jest także poziom i jakość oddziaływań wychowawczych w ich rodzinach. W każdym środowisku można wyróżnić kilka typów rodzin reprezentujących odmienne warunki wychowawcze. Bywają rodziny normalne, wzorowe, ale bywają także takie, które są niewydolne wychowawczo i patologiczne. Fakty te przemawiają za prowadzeniem indywidualnej pracy z rodzicami, tak pod względem poruszanej z nimi problematyki, udzielania im różnorodnych informacji i porad, jak i w zakresie stosowania działań interwencyjnych.

STANISŁA W KA WULA

Bib!.: L. BAKOS: Problimy rodzinnej vychovy, Bratislava 1968; 2. CZ. CZAPÓW: Rodzina a wychowanie. Warszawa 1968; 3. N. HAN-ILGIEWICZ: Dziecko w konflikcie z rodziną. Warszawa 1969; 4. H. IZDEBSKA: Nasze dzieci i my. Warszawa 1961; 5. S. KAWULA: Poziom wychowawczego funkcjonowania rodzin. „Problemy Rodziny" nr 6 1970; 6. K. KOTŁOWSKI: O pedagogicznym kształceniu rodziców. Warszawa 1968; 7. S. ŁAPTIENOK: Morał i siemja. Mińsk 1967; 8. A. MAKARENKO:£riążka dla rodziców. Warszawa 1950; 9. RODZICE, dzieci, wychowanie. Poradnik dla rodziców, (red. B. Milewicz), Warszawa 1968; 9. SEM1EJNOJE, wospitanijc, Slowar dla roditielej, Moskwa 1967; 10. H. SPIONEK: Psychologia wychowawcza dla rodziców. Warszawa 1962; 11. M. ZIEMSKA: Postawy rodzicielskie. Warszawa 1969.

PEDEUTOLOGIA

Pedeutologia (z gr. paidentes — nauczyciel, logos — słowo, nauka) — dział pedagogiki zajmujący się. zagadnieniami zawodu nauczycielskiego. Do problemów badawczych, którymi zajmuje się pedeutologia należy zaliczyć przede wszystkim następujące: osobowość nauczyciela, poziom i zakres wykształcenia nauczycieli, warunki i efekty ich pracy, dobór kandydatów do zawodu nauczycielskiego i ich kształcenie, doskonalenie i samokształcenie nauczycieli, przemiany w strukturze, pozycji i funkcji społecznej zawodu nauczycielskiego.

Przedmiot badań pedeutologicznych uległ wyraźnej ewolucji. Refleksje o nauczycielu sięgają czasów starożytnych i rozwijają się w wiekach następnych, jednakże początki rozwoju pedeutoiogii przypadają dopiero na przełom XIX i XX wieku. Na gruncie polskim do pierwszych prac dość wszechstronnie omawiających problematykę nauczycielską można już zaliczyć, oparte na doświadczeniu pedagogicznym ■ społecznym,,.Powinnościnauczyciela”G. Piramowicza (1787). Dopiero jednak rozprawa J.W. Dawida „O duszy nauczycielstwa", opublikowana w 1912 r.