IMG�55

pokamx

łOiłiny. W>-ko»J około    —^€J^€»p

Włatciwo^ci

b drus^    strony wymojf***' pokam

pobierania Ve«o tlrłnHnika * podłoga. IMnlo^yl w no\»x»Łnch słcłudoik* pokarmowe. _po whicsooe w^o wszystkie procesy. Jakim podlosaj^l

więc Ułe^ue częściowemu uwstec^atietiiu. jak ■ Ttraiom ■>

ulatntania. WłaSctwo odtywicni«= roślin wymu^no ilości «t&neno składnika, w stosunku do jg

*^^Cl?^^ÓW pokarmowych * nawozów nSBSrSRIJcKJyooJ

*- ^6a‘⁷°^* ^a,« P°^tasu * pylico 1 5-25% dla fosforu, należnie od

ct>y i warunków wzrostu roślin

prawśanych rod lin równic* broć pod

składniki uwarte aa skutcłc »»©m będzie do. g° pobrania przez

7,-f. Analiza podłoża

Podłożem w uprawie polowej jest gleba, natomiast pod osłonami rńwn.c? harf. słoma, kora <frzew. węgieł brunatny, włókno kokosowe, wełna mineralna ner I*⁴- fceramzyt Analiza podłoga, w powiązaniu ze znujomością wymagań pokarmi ^yeh roślin, jest najlepszą metodą ustalania dawek przedwcuctacyjnych nawuz6u W warunkach szklamiowych. gdzie kontroluje »»ę także pozanawozowe czynniki Jak temperatura, światło, zaopatrzenie w wodę. może ona służyć również do ustnla-nia dawek pogłównych.

W metodzie tej należy zwrócić s/c/cg6lną uwagę rasa wła^oiwe pobieranie jwdfcki. które decyduje o trafoodci zaleceń nawozowych, opartych    wynikach _ana.

to

poaeo-nych glebę cm. natomiast

l«ż chemicznych- Jeśli wszystkie błędy związane z tą metodą przyjąć    HK)% |

na błędy wynikające ze złego pobierania próbka przypada 75—80%. żuad na■ stałe t•■■ 'lązaue z wykonaniem analizy — 20-25%. W uprawie roślinl do analiz pobiera się zazwyczaj z warstwy ornej grubość i około 2o|

w uprawie roślin wielolctnicli i o głębokim systemie korzeńiowym być poddanie analizie gleby z większych głębokości. do -^O. a nawJ Dobrze pobrana próbka gleby powinna być rcprezentatywna.1 zentować pole jednolite pod względem uprawianej rośliny, typu gleby.

konieczne może * t*0 cm. to znaczy repre-ukształtowann

_próbka mieszana.

nomiemie rożniiesz-^ * Egncru. szpadla lub torebki foliowej. T>n

terenu oraz historii uprawy i nawożenia. Wymagania żer spełnia składająca się z I 5-20 próbek indywidualnych, pobranych z ra clonych miejsc na obszarze I—2 ha. Pobiera się je za pomocą la| łopatki ogrodniczej, po czym miesza i odsypuje około 0.5 dm³ do|

próbki należy dołączyć etykietkę z datąjej pobrania, numerem PoItTn55w^ópSviaiłq rośliny waz adresem właściciela i dostarczyć ją do najbliższej pracowni ogrodniczej stacji cbe.niśrmo-rolniczef. Pracownic ze wykonują na zlecenie producentów analizy chemiczne gleb i podłoży oraz na ich podstawic opracowują odpowiednie taIocenia nawozowe. Najodpowiedniejszym terminem pobierania próbek w uprawie polowej jesień, bezpośrednio po zbiorach warzyw, bądź wiosna przed siewem nawozów.

W uprawie szklarniowej do pobierania próbki podłoży organicznych jak torf ' koca drzew, używa się specjalnej laski o większej średnicy C4—5 cm) i ostrym

\25Q\

jwtawwu dolnej części. Prey uprawie w tym samym podłożu, z powierzchni rfO-500 n»^ł pobiera się 20 próbek indywidualnych, miesza i tworzy jedna próbkę -ieszan* o objętości około 1 dm¹. W uprawie roślin w doniczkach pobiera się prób-j-pojioża z 15-20 wybranych losowo doniczek. Po wyjęciu z doniczek, ostrym tftZSm wykonuje się wycinek pionowy po promieniu o kącie 30-40%, łączy ^pozostałymi i miesza.

Zawartość dostępnych form składników pokarmowych w glebach i podłożach pytonystywanych w produkcji warzywniczej jest oznaczana metodą uniwersalną * wyciągu z 0,03 n kwasem octowym i podawana w mg na 1 dm', co uniczależ* gil te wyniki od gęstości właściwej podłoża, która jest różna dla gleb mineralnych i organicznych.

Do ustalenia dawki nawozu niezbędna jest znajomość zawartości standardowej składnika dla danej rośliny oraz zawartości aktualnej, stwierdzonej w próbce gleby. W sytuacji, gdy obydwie te zawartości pokrywają się, nie stosuje się nawodnia przedwegetacyjnego. Jeśli zawartość składnika jest wyższa od standardowej, al>y niknąć ujemnych skutków zasolenia, można przemywać podłoże lub dodawać materiały o dużej pojemności sorpcyjnej, a jednocześnie ubogie w ten składnik (torf wysoki, miał węgla brunatnego). W wypadku, gdy zawartość aktualna jest niższa od standardowej, niezbędne staje się uzupełniające nawożenie danym składnikiem. Standardowe zawartości podstawowych składników pokarmowych w uprawie warzyw polowych przedstawiono w tabelach 2-4, zaś w podłożach do produkcji rozsad oraz warzyw wrażliwych na zasolenie pod osłonami w tabeli 5-

lABfLA 2. Standardowe zawartości azotu mineralnego w glebach pod uprawę warzyw (Sady, *00)

[ San N w formie ^1 KBUMWCj (NO,) IJUMOM-Cj (NHJ	Ocena zawartości	Orientacyjne zalecenia nawozowe
<70 (<5or 70-160 (50-120)* >200	niedostateczna dla większości roślin dostateczna nadmierna - szkodliwa dla roślin	warzywa należy dokarmiać azotem w ilości zależnej od wymagań pokarmowych oraz fazy wzrostu rośliny (do 100 kg V ha ’ ł i po 2 tygodniach powtórzyć analizę gleby przy mniejszych zawartościach wskazane jest powtórzenie analizy gleby po 2 tygodniach wskazane jest deszczowanie w celu usunięcia (wymycia) nadmiaru azotu i ponowne wykonanie analizy

* Zawartość N oznaczonego tylko w formie azotanowej (NO,).

TABELA 3. Standardowe zawartości fosforu w uprawie warzyw polowych na glebach mineralnych oznaczone metodą uniwersalną (Nowosielski, 1973)

Standardowe zawartości P(mgdm - gleby)	Gatunek warzyw
40	groch, marchew, pietruszka, rzodkiewka, skorzonera, pasternak
JO	burak ćwikłowy, kalarepa, kapusia głowiasta (biała i czerwona), wioska.
	brukselska, sałata, szpinak, ziemniak
60	ogórek, cebula, kalafior, por. seler, pomidor