IMG�50

łączne stosowanie agrochemikaliów

Ze względów ekonomicznych coraz czyściej stosuje się m tarnin/ rtOm/s środków ochrony roślin oraz nawozów płynnych. Opracowano nide lihri naa ma, x których można bezpośrednio korzystać. Przy sporządzaniu rmeuuii) koś ków ochrony roślin ciecz użytkową przygotowuje się bezpośrednia przaS iłjtfe* Przy mieszaniu pestycydów z nawozami najpierw przygotowuje się ciecz z m*t-zami. a potem dodaje rozcieficzone preparaty w następującej kotcjnnłcr' z&*kikj a potem emulsje, roztwory. Należy również unikać mieszania ze sobąprotzkńs k sporządzania zawiesin wodnych i koncentratów zawiesinowych z płytom ćo tp> rządzania emulsji.

10.2,3, Zamgławianie

Zamgławianie wykonuje się w pomieszczeniach zamknięty cii (szklanic *-spekty, namioty foliowe, pieczarkarnie) w celu zwalczania patogenów i azfcodit*. oraz do dezynfekcji i dezynsekcji magazynów i innych pomieszczeń. ZungliMitK pozwala na dokładne i równomierne pokrycie preparatem całych roślin. Ptepmi dociera do trudno dostępnych części roślin, takich jak dolna strona liści, pąfci #ca» towe czy kwiaty. Umożliwia zwalczanie, zwłaszcza migrujących szkodników,deb* pokrycie roślin i docieranie prcparaiu do trudno dostępnych miejsc na roślnacn Zaletą zamgławiania jest niewielkie wydatkowanie cieczy użytkowej i zwtąz** z tym duża wydajność pracy. Zamgławianie (aerozolowanie) polega na wytuiraia w powietrzu aerozoli złożonych z kropelek cieczy_p najczęściej oleistej, o kedtk* nie większej niż 50 mm, które tworzą w powietrzu bezkształtną chmurę mgły, tego do przeprowadzenia zamgławiania konieczny jest specjalistyczny sprzęt. tz*. wytwornice aerozoli. Rozróżnia się mgły suche (średnia kropel 0.1—15 mm) iay mokre (15—50 mm). W zależności od techniki rozpylenia cieczy aerozole dzieli s? na kondensacyjne (gorące) i dyspersyjne (zimne). Pierwsze z nich wytwarzuKią po przeprowadzeń i u cieczy w stan pary. za pomocą wytwornic cieplnych lub gra* spalinowych silnika, a następnie jej schłodzeń i u i kondensacji w postaci mgły au-| d zając ej się na roślinach lub szkodnikach. drugie zaś — po mechanicznym rozpyleni cieczy przez specjalne wytwornice rotacyjne.

Zamgławianie gorącą mgłą umożliwia ograniczenie zużycia irodkówoduai/ roślin przez zmniejszenie liczby stosowanych zabiegów. Oszczędność ta jest możliwa szczególnie w zwalczaniu szkodników. Wynika to z dużej skuteczności zastosowanych insektycydów, które niszczą szkodniki w całej szklarni, a nic tylko u roślinach. W zabiegach zamgławiania na gorąco ilość cieczy użytkowej najczęściej , mieści się w granicach 15—25 l-haKśgła wytworzona na gorąco z cieczy pm^:-towanej na bazie dobrego nośnika powinna być dobrze widoczna i utrzymywać n( w szklarni kilka godzin. Powolne opadanie mgły pozwala na równomierne osi&dinir jej na całych roślinach. również w trudno dostępnych ich częściach.

Stosowanie w uprawie warzyw pod osłonami zamgławiania mgła zimną, uy-maga oprócz znajomości stopnia pokrycia opryskiwanych powierzchni cieczą uźyt-

IHB pKi-™ pozosinlości stosowanych Środków octoonyM-

/ i- "^iwS^na zasroscnia dla ludzi i środowutka wykluczają stosowanie I Środków chemicznych na terenach otwartych.

I (tiiiwnisa*

_FaBUffłqa (gazowanie) polega na stosowaniu pestycydów w postaci toksycz-¹ m# lub par. Wyróżnia się tutaj, między innymi, gazowanie pomieszczeń ! (szklarnie) oraz fumigację podłoży. Fumigację szkłami wykonuje naj-

I ii&*i użytkownik w przerwach pomiędzy cyklami produkcyjnymi. Spalanie I J«kiji^dujc, że powstający w tym procesie dwutlenek siarki jest silnie toksycz-I patogenów pozostałych po zakończeniu uprawy roślin. Temperatura podczas i at*so ttbiego powinna wynosić 15-30°C, a wilgotność 90-95%, zaś czas ckspo-I fltji 24 godziny. Szklarnia w czasie gazowania musi być starannie uszczelniona, I jjKłiakdńcaniu zabiegu dokładnie wywietrzona. Siarka powoduje jednak korozję łtasmikcji szklarniowych, dlatego obecnie nie jest to zabieg zbyt często stosowany jot? producentów.

Rodzajem fumigacji jest leż odparowywanie i subłimowanie pestycydów celta zniszczenia szkodników lub patogenów występujących w szklarniach podczas -wfcttcji roślin. Preparaty płynne lub stale (siarka) przeprowadza się w stan gazowy a pomocą elektrycznych odparowywaczy i su Muratorów.

Fumigacja jest ważnym sposobem odkażania gleby. Ze względu na wysokie k«y wykonuje się ją zazwyczaj na małych powierzchniach (np. w szklarniach). Do dezynfekcji podłoży ogrodniczych stosuje się obecnie preparaty zawierające dazomet tarłam sodu, które skutecznie zwalczają nicienie, grzyby glebowe, owady glebowe ■ oraz kiełkujące nasiona chwastów. Wykazują jednak słabsze działanie bakteriobójcze. Ich aktywność biologiczna wynika z rozkładu preparatu w glebie i wydzielania izotocyjanianu metylu (MIT). Rozchodzi się on w odkażonej warstwie, działając zabójczo na agrofagi. Mała selektywność tumigantów powoduje, że nie można ich stosować w obecności roślin uprawnych, z tego samego powodu wymagana jest dość długa przerwa w uprawie po zabiegu. Skuteczność fumigacji gleby zależy od dokładności wymieszania preparatu z glebą, jej wilgotności, czasu ekspozycji i temperatury. Wcześniej należy odpowiednio przygotować podłoże, doprowadzając je do wilgotności 70- 80%, przy temperaturze nic niższej od 8 do I0°C. Przed zabiegiem nic wolno dodawać do podłoża torfu, obornika, wapna palonego. Po rozprowadzeniu preparatu na powierzchni gleby łub wprowadzeniu na odpowiednią głębokość należy go wymieszać, najlepiej glebogryzarką, a następnie przykryć folią lub brezentem na 5-7 dni. Po tym okresie trzeba przewietrzyć podłoże, tak aby można było bezpiecznie wysadzać rośliny. Przyjmuje się na przykład, że pray temperaturze podłoża wynoszącej ponad 20°C na głębokości łO cm rośliny można wysadzać po upływie 14 dni od zabiegu, natomiast przy IO-15'C dopiero po 35 dniach. Dlatego też, dla uzyskania całkowitej pewności, że podłoże jest dobrze przewietrzone, a gleba pozbawiona

Wyszukiwarka