Imm02

Limfocyty 2.7

morki i uwidoczniona jako ..czapeczka” ponad jednym biegunem komórki (patrz Ryc. 2.13). Następstwem utworzenia ..czapeczki" (capping) jest internalizacja i degradacja immunoglo-buliny. „Capping” można również zobaczyć z innymi glikopro-leinami powierzchniowymi zarówno na komórkach B, jak i na innych typach komórek.

Kompleks „receptora komórki B”

Większość ludzkich komórek B w krwi obwodowej wykazuje ekspresję dwóch izotypów Ig na swojej powierzchni, IgM i IgD (p. Rozdział 4). Na każdej danej komórce B, miejsca wiążące antygen o tych izotypach są identyczne. Bardzo mało komórek w krążeniu wykazuje ekspresję IgG, IgA lub IgE, chociaż są one obecne w dużych ilościach w specyficznych miejscach organizmu, na przykład komórki obarczone IgA w śluzówce jelit. Powierzchniowa IgM jest związana z innymi cząsteczkami na powierzchni komórki B tworząc „kompleks receptora dla antygenu komórki B” (BCR). Te „dodatkowe” cząsteczki składają się z dwusiarczkowo związanych heterodimerów Iga (CD79a, cząsteczka 34 kDa i produkt genu mb-1) i Igp (C'D79b, cząsteczka 39 kDa i produkt genu B29). Hctcrodimcry współdziałają zc śródbłonowymi odcinkami IgM i podobnie, jak oddzielne cząsteczkowe składowe kompleksu TCR-CD3, uczestniczą w aktywacji komórki.

Inne markery komórek B i podgrupy

Pewna liczba innych markerów jest obecna zarówno na mysich, jak i na ludzkich komórkach B (Ryc. 2.14). Większość komórek B jest nośnikiem antygenów MIIC klasy II. które są ważne dla wzajemnego współdziałania z komórkami T. Cząsteczki klasy II zawierają antygeny l-A lub I-P. u myszy i I II.A-DP. DQ i DR u ludzi. Receptory dla składników dopełniacza C'3b (CR1, CD35) i C3d (CR2, CD2I) stwierdza się zwykle na komórkach B, co wiąże się z aktywacją i możliwością „zasiedlania” (homing) komórek. Obecne są również receptory Fc dla egzogennej IgG (FcyRII, C'D32) . które odgrywają rolę w negatywnym przekazywaniu sygnału komórce B.

Głównymi markerami powszechnie używanymi do identyfikacji ludzkich komórek B są CD 19, CD20 i CD22. Innymi

cząsteczkami identyfikującymi ludzkie komórki B są CD72-78. Cząsteczka C'D72 jest również często opisywana w odniesieniu do mysich komórek B (Lyb-2) razem z B220, izoformą CD45 (Lyb-5) o wysokiej masie cząsteczkowej (220 kDa). CD40 jest ważną cząsteczką na komórkach B w interakcjach pomiędzy komórkami T i B (p. Ryc. 8.5).

Marker (Lyl, CD5), początkowo stwierdzany tylko na komórkach T, wykazano obecnie na niektórych komórkach B; identyfikuje on podgrupę komórek B, predysponowaną do produkcji autoprzcciwciał. Komórki te (określane jako komórki BI a) stwierdza się przeważnie w jamie otrzewnowej myszy i istnieją przesłanki świadczące o ich odmiennej drodze różnicowania niż w przypadku „konwencjonalnych” komórek B (komórki B2).

Niektóre ludzkie komórki B wiążą się (i tworzą rozety) z mysimi erytrocytami (ME-R). Ta właściwość, razem z ekspresją cząsteczki CDS, identyfikuje podgrupę, której immunoglo-bulinowy repertuar jest skierowany przeciw autoantygenom obejmującym DNA, Fc dla IgG. fosfolipidy i składniki cylo-szkicletu.

Naturalne komórki cytotoksyczne (natural killers, NK)

Wartości komórek NK sięgają 15% limfocytów w krwi i nic wykazują ekspresji receptorów ani TCR, ani BCR dla antygenów.

Fenotypowe markery komórek NK

Większość antygenów powierzchniowych wykrywanych na komórkach NK przez przeciwciała monoklonalne występuje również na komórkach T lub monocytach/makrofagach. Główne markery ludzkich komórek NK i ich występowanie na innych komórkach przedstawiono na Rycinie 2.15. Przeciwciała mono-klonalnc przeciw CD 16 (FcyRlII) używa się zwykle do identyfikacji komórek NK w oczyszczonych populacjach limfocytów. Cząsteczka CD 16 uczestniczy w jednej z dróg aktywacji komórek NK i jest również obecna na neutrofilaeh, niektórych

Powierzchniowe markery na ludzkich i mysich obwodowych komórkach B

Ryc. 2.13. Komórki B po reakcji dla wykazania immunoglobulin (Ig) powierzchniowych . Ludzkie komórki B krwi poddane reakcji w zimnie z fluorescencyjnymi Ig anty-ludzkimi wykazują plamkową powierzchniową Huorescencję widoczną w świetle ultrafioletowym (na prawo).

W mikroskopie świetlnym fazowo-kontrastowym (na lewo) widać, że tylko 2 z 6 komórek w polu widzenia są komórkami B. Niższa komórka wvkazuje tworzenie .czapki" przez przeciwciała fluorescencyjne.

Ryc. 2.14. Wiele z tych cząsteczek jest homologiczna; pokazano je w tym samym kolorze. Ludzkie odpowiedniki w stosunku do cząsteczek mysich podano w kwadratowych nawiasach ([ ]).

B220 byta poprzednio określana jako Lyb-5. Łańcuchy Iga i Igp łączą się z powierzchniową immunoglobuliną (slg) tworząc kompleks receptora komórki B. Numery CD podano w nawiasach.