Instruction

Polska lokomotywa elektryczna z 1937 r. - EL.200

Do I wojny światowej w warszawskim węźle kolejowym funkcjonowały dwa systemy szyn: normalno- i szerokotorowy. Już w 1918 r. opracowano założenia techniczne przebudowy węzła. Podstawowym zadaniem była budowa na osi wschód - zachód czterotorowej linii średnicowej /obecnie: Warszawa Zachodnia, Warszawa Centralna, Warszawa Wschodnia/ przechodzącej przez miasto w wykopie i tunelem, wraz z mostem na Wiśle. Na linii tej przewidywano zastosowanie trakcji elektrycznej w systemie prądu stałego 3000 V z zasilaniem z sieci górnej /system ten w 1921 r. uchwalono jako obowiązujący na liniach PKP/.

W 1933 r. linię oddano do użytku /tylko dwa tory, pozostałe dwa ułożono dopiero po II wojnie/. Początkowo obsługiwano ją trakcją parową, gdyż sytuacja gospodarcza kraju nie pozwalała na realizację elektryfikacji. Jednak duże zadymienie tunelu i stężenie gazów spalinowych pozwalało na puszczanie linią najwyżej dwóch par pociągów na godzinę. Elektryfikacja stała się pierwszą potrzebą. Ponieważ polski przemysł elektrotechniczny tego okresu nie był w stanie sprostać temu zadaniu, poszukiwano producentów poza granicami. Wybór padł na firmy brytyjskie. Miały one dostarczyć dwie lokomotywy, wyposażenie elektryczne dla taboru budowanego w Polsce, sieć trakcyjną oraz część wyposażenia elektrycznego dla podstacji i kabin sekcyjnych.

Poza linią średnicową do elektryfikacji przeznaczono linie podmiejskie: do Żyrardowa. Otwocka i Mińska Mazowieckiego. 15 grudnia 1936 r. oddano do użytku pierwszy zelektryfikowany odcinek Pruszków - Warszawa - Otwock, a w roku następnym odcinki Pruszków - Żyrardów i Warszawa - Mińsk Mazowiecki. Do obsługi linii podmiejskich przemysł polski wyprodukował 76 trójczłonowych zespołów elektrycznych serii E 91 (XX) i E 92(XX) /powojenne serie EW 51 i EW 52/. Do przeciągania składów pociągów dalekobieżnych przez linię średnicową PKP zakupiło 6 lokomotyw serii EL 100 /po wojnie EP 01/, z czego dwie kompletne dostarczyli Brytyjczycy, a cztery kolejne zostały zbudowane w Polsce na podstawie angielskiej dokumentacji. Ponieważ moc tych lokomotyw była wystarczająca do prowadzenia pociągów dalekobieżnych, a na linii średnicowej praca miała charakter manewrowy, do której wystarczyłyby lokomotywy mniejszej mocy, w 1937 r. Zakłady H. Cegielski w Poznaniu dostarczyły PKP cztery takie lokomotywy serii EL 200.

Lokomotywy te do wybuchu wojny prowadziły pociągi pasażerskie pomiędzy stacjami Warszawa Zachodnia i Warszawa Wschodnia. We wrześniu 1939 r. trzy z nich zostały zniszczone, jedyna ocalała pracowała do 1944 r. Po wojnie, uszkodzona, nie została naprawiona i w 1958 r. przeznaczono ją na złom.

Dane techniczne:
Szerokość toru	- 1435 mm
Układ osi	- BoBo
Rodzaj prądu trakcyjnego	- prąd stały :
Długość między zderzakami	- 13560 mm
Szerokość nadwozia	- 2866 mm
Wysokość /z opuszczonym pantografem/	- 4480 mm
Średnica kół jezdnych	- 1000 mm
Rozstaw czopów' skrętu	- 7420 mm
Rozstaw osi wózka	- 2700 mm
Masa służbowa	- 62,3 t
Prędkość maksymalna	- 100 km/h

Model czwartej lokomotywy serii EL 200 został opracowany w skali 1:45 /0/ na podstawie Modelarza 10/87 i 11/87. Przeznaczony jest dla modelarzy zaawansowanych ze względu na dużą ilość drobnych detali oraz elementów z drutu. W budowie modelu należy bacznie śledzić opis i rysunki montażowe. Do jego wykonania potrzebne będą dodatkowo: karton, tektura 0,5 i 1 mm, druty o średnicach podanych przy szablonach. folia na szyby. Numeracja części jest kolejnością montażu.

Oznaczenia:

*    - podkleić kartonem

**    - podkleić tekturą 0,5 mm

***    - podkleić tekturą 1 mm

Strzałką oznaczono kierunek „końca 1 ” lokomotywy.

Wózek /cz. 1-9, sz. I-XIII/ - rys. 1-9.

Osie /lf/ nawijamy ciasno na szablon I. Koła sklejamy wg rys.

I - na razie nie wsuwamy ich na osie. Silnik 121 i przekładnię 13/ sklejamy wg rys. 2. Wsuwamy na osie i przyklejamy. Teraz doklejamy koła. Wózki /4/ sklejamy wg rys. 3. Przyklejamy detale /4i-7, II - IX/. Rys. 4 pokazuje detale belki tylnej wózka, rys. 5 - przedniej. Na rys. 6 przedstawiono detale boczne. Cz. 4s zwijamy ciasno na drucie 0,5 mm Wieszaki resorów /4o-4s, III-VI1/ proponuję złożyć bez kleju w cały zespół i następnie dokleić do cz. 4m i 4n. Wieszaki skleimy dopiero po połączeniu ich za pomocą szpilki /V/ z resorami belki 151 i resorami osi III i ustaleniu ich położenia. Belkę bujakową /6/ sklejamy wg rys. 7 i wsuwamy w belkę środkową wózka. Cz. 6c doklejamy po wsunięciu belki. Cz. 8b zwijamy na trzpieniu 2 mm, cz. 8d i 8f nadajemy lekko wypukły kształt. Maź-nice /8/ sklejamy wg rys. 8 i wsuwamy na zestawy kołowe - nie przyklejamy! Urządzenia hamulca 19, X-XI11/ sklejamy wg rys. 9. Wklejamy je wewnątrz wózka za pomocą szpilek XI, następnie w wózek wsuwamy kompletne zestawy kołowe /maźnice wsunięte pomiędzy prowadnice 4k, silnik oparty cz. 2a-b na cz 4f-h belki środkowej wózka. Uwaga! Maźnice z. cz. 8d, 8e powinny znaleźć się z przodu wózka z jego prawej strony. Teraz do belek czołowych wózka doklejamy wolny koniec urządzeń hamulcowych.

Pudło lokomotywy /cz. 10-30, W1-W13, sz. XIV-XXXVII, XLVI, XLVII/ - rys. 10-21

Montaż pudła zaczynamy od podwozia. Do cz. 10 przyklejamy belki skrętne /10e-g/, podłużnice /10a-b/ złożone wg rys. 10 oraz belki czołowe /10c-d/. Uwaga: belka 10 d powinna się znajdować na końcu I lokomotywy. Do podwozia doklejamy cz. 111 drukiem do wewnątrz. Cz. lOk. 101 doklejamy po zmontowaniu całego pudła. W ścianach pudła wycinamy otwory na okna i przelłoczenia. Ściany zewnętrzne /11P i L, 11 b/ i wcwnętrzne/1 lfL i P, I lg/sklejamy parami ze sobą pamiętając o wklejeniu pomiędzy nie oszklenia z folii. Podobnie postępujemy z przegrodami /W1-W8/, które przyklejamy do podłogi lOj. W zaznaczonych miejscach przyklejamy przegrody W9-W11. Do szkieletu wnętrza przyklejamy ściany boczne i czołowe. Wklejamy elementy kabin maszynisty /rys. 11-13/, przedziału maszynowego /rys. 14-16/ i przedziału grzewczego. Cz. W12. W13 zamykamy kabiny maszynisty i przedział maszynowy. Pudło lokomotywy zamykamy dachem 124/ i osadzamy na wykonanym wcześniej podwoziu pamiętając, aby koniec 1 podwozia pokrywał się z końcem 1 nadwozia. Po osadzeniu cz. 11P i UL przecinamy w zaznaczonym miejscu i lekko wginamy do środka /patrz: rys. 17/. Wg rys. 17-21 przyklejamy detale nadwozia i podwozia /10k-l, zbiorniki

-    cz. 25/. Nadwozie osadzamy na wózkach.

Dach /cz. 24a-c, 31-36, sz. XXXVIII/ - rys. 22-26 Przyklejamy cz. 24a-c. Cz. 32 i 33 sklejamy w pudełka i przyklejamy w zaznaczonych miejscach. Pozostałe detale wykonujemy wg rys. Przewody pneumatyczne i w.n. na dachu wykonujemy z drutu 0,5 mm wg rys. 22.

Pantografy /cz. 37, sz. XXXIX - XLV/ - rys. 27-28

Wykonujemy wg rys., a następnie przyklejamy do dachu. Kierunek ustawienia pantografów jest taki sam.

Malowanie szablonów: ciemnozielony - XXVIII-XXX, XXXVII; jasnoszary - XV-XXVł, przewód pneumatyczny; czerwony

-    XXXIX-XLV; czarny - pozostałe szablony i przewód w.n.

Golową lokomotywę powinniśmy postawić na odcinku toru, ale dla rozmiaru 0 może być problem z zakupieniem takiego. Dlatego tez proponuję wykonanie z drewna podstawki podobnej do przedstawionej na rys. 29.

Opracowanie graficzne i opis modelu - Grzegorz Molenda.

Rysunek na okładkę - Dariusz Stelmach.

Skład i druk: „Szewczyk” a.p.r. (48) 381 51 40, [e-mail] Wydawca: QUEST II Bilcza, ul. Kielecka 4, 26-026 Morawica, tel. [phone]