Instytut Nauki o Materiałach - Uniwersytet Śląski w Katowicach | ||
Biomateriały, ćwiczenie nr 1 „Badanie korozji biomateriałów |
wmT | |
w |
metalicznych” |
• aniony przenoszą odpowiednią ilość ujemnych ładunków w kierunku od katody do anody (przewodnictwo jonowe, elektrolityczne, II rodzaju)
• produkty reakcji elektrodowych mogą wchodzić w roztworze w reakcje wtórne, w których mogą powstawać nierozpuszczalne związki, tworzące warstwy o różnej szczelności, takie jak rdza na stopach żelaza lub patyna (śniedź) na stopach miedzi, np.:
Fe+ 1A02 = FeO
Fe2+ + 2 H20 = Fe (OFI)2 + 2 H*
Fe3* + 3 OH~ = Fe(OH)3 Fe(OH)3 = FeO(OH) + H20 2 FeO(OH) = Fe203 + H20 4 Cu2* + SO/' + 6 OhT = CuS04*3 Cu(OH)2
Biorąc pod uwagę geometrię i lokalizację obszarów zmian korozyjnych oraz uwarunkowania zachodzących zjawisk można wyróżnić następujące podstawowe rodzaje korozji:
• korozja ogólna (równomierna),
• korozja międzykrystaliczna,
• korozja wżerowa (pitting),
• korozja selektywna,
• pękanie korozyjne,
• korozja wodorowa,
® korozja szczelinowa,
• korozja gazowa (wysokotemperaturowa).
Korozja ogólna charakteryzuje się równomiernym ubytkiem materiału warstwy wierzchniej na skutek reakcji składników tworzywa metalicznego z agresywnymi składnikami środowiska. Ulegają jej materiały o niskiej odporności na korozję, np. stale zwykłej jakości oraz niestopowe i niskostopowe stale wyższej jakości w atmosferze i w wodzie, większość stopów metali w środowiskach kwaśnych.
Korozja międzykrystaliczna przebiega wzdłuż granic ziaren. Jest rodzajem korozji szczególnie niebezpiecznym, ponieważ jej działanie jest niewidoczne (na powierzchni wyrobu brak produktów korozji), ale prowadzi do znacznego zmniejszenia wytrzymałości i plastyczności metalu. Korozja międzykrystaliczna występuje wówczas, gdy potencjał elektrochemiczny mikroobszarów przyległych do granic ziaren jest bardziej anodowy od potencjału mikroobszarów we wnętrzu ziaren i w związku z tym tworzą się ogniwa galwaniczne