265
„ny ce/KOrs nn.V I pi'1'M* nn.V w/lthko kupla »|ny/ztliwo takyefz y w/rthok | Ind Ikthomy ńyoniogl rojcd — (rzecz {<n>yoht} ranky gyemv WyąoM I w/zthczy pro/zyli boga zritbo. | aby gym bóg pomokl na—|tho bfmr mogły ly/t oth — iyącz »’«’ Aw/zdy mv go nyo=»|mogli otbyącz E/zby nic | po/znali mało czo by uath=|im ly/czo /talo Gyedno | przy/zła zoną gyego n/ez = Jglą* rąka donyego tai 0jz gy=|ey wrąka wpathl ly/t
prz=fetbo y/z był gyedcn dodrr = |gyogo czy/t
Agdy thon ly/t | oglądano
uatheuiye/cz{o} w = //znano
y/z był /zyn evfam -fyanow
akzadza rzimfzkego | co/zarzow
Agdy tho oozcez j|
(dalszego ciągu w rkps. brak>
i W rkps. szyk następujący: Pothkal nn/zoraw* | ocz-cza Jarego przcdgrodcm, lecc kopista kreskami zaznaczył przeniesienie wyrażenia oczcza Jwego no miejsce po wyrażeniu przedgrodem.
Ani cesarz, ani papież,
Arii wsztko kapłaństwo takież,
I wsztok lud [ij k tema,
Nie mógł rozdrzed niebt ręki jemu.
Więc WBztcy prosili Boga zu to,
Aby jim Bog pomogł na to,
By mu mogli list ofcjąd,
A wżdy mu go nic mogli ot jąć,
Eżby ale poznali mało,
Co by na tym liście stało.
Jedno przyszła żona jego,
A <w>ści<ą>gła rękę do niego,
Eź jej w rękę upadł list,
Przeto, iż był jeden do drugiego czyst. A gdy ten list oglądano,
Natemicścio uznano,
Iż był syn Eufamijanow,
A księdza rzymskiego cesarzow.
A gdy to ociec
(dalszego ciągu to rkps. braky
‘ Niewykluczone, ie kolejność wierszy 52-63 oraz
54-55 powinna by6 odwrócona.
* Zapewne pomyłkowo powtórzone wiersze „5 —20.
■ W rkps. tu i w ośmiu jeszcze innych miejscach występuje forma wsztki, co nasuwa przypuszczenie, że pisarz tak ją wymawiał.
* Niewykluczone, że wiersz ten powinien następować
po w. 178.
6 Jest to wtrącona przez kopistę glosa do wyrazu po
myje
* Lub: Siodmegonaćcio lata zamorzon był.
Rękopis Biblioteki Kórnickiej nr 801. Jest to tzw. Kodeks Dzialyńskicli I, który zawiera m. in. Klejnoty Jana Długosza, ortyle magdeburskie, statuty warckie, księgę prawa magdeburskiego, notatki rocznikarskie oraz statuty wiślickie Kazimierza Wielkiego w języku polskim (zob. s. 171 Chrcslomatii) i łacińsko-polski słowniczek prawniczy. Rękopis może mieć związek z krakowskim kołem uniwersyteckim oraz z klasztorem benedyktyńskim na Łysej Górze i Janem, jogo opatom w latach 1477 — 1489. Tekst pieśni wraz z nutami (kompozycja trzygłosowa) został zapisany na k. U4v, zapewne w trzeciej ćwierci XV w. Przekaz ton zawiera tylko trzy pierwszo zwrotki utworu, dalszo anonimowemu pisarzowi nie były znane, bowiem na końcu znajduje się notatka: „ultra non li ab co” (dalszego ciągu nie mam). Pełny tekst utworu, liczący 23 zwrotki, zachował się w druku: Pieśni postne starożytne..., [Raków, 8. Sternacki, ok. 1607 — 1618], k. GiV — G,v. Pieśń ma charakter epicki. Nie zapisane w rękopisie kórnickim złotki uzupełniamy w transkrypcji zo wspomnianego wyżej druku.
Sources °f Polyphony up to c. 1500, Antiąuitatos Musicac in Polonia. Yol. 13: Fncsimiles. Yol. 14: Tran-scripiions, wydal M. Perz, teksty i komentarze do tekstów opracował H. Kowalewicz, Graz—Warszawa 1973 — EJ ^KIX—XXX, (iot-h Vol. 14, s. 148 — 150, 460 (translit., transkryp., oprać, muzyczne!; S.
•arzów Polskich, seria A, nr 2, s. 219-239, tabl XIY-XYII (translit., transkryp., fot.). |
jAflo _Pr^0: 'J:?-*3-*05* J* Zathcy» Katalog rękopisów średniowiecznych IWdud, '.i Kórnicki, i. \Y-. • iw . Ct 3™yCme -PMni-U^ 0 *”■ Stanisławie", [w:] średnio*ie«*. SMia
lerczynaJn, W. Kuraszkiewicz, Polskie wierszowane legendy iredniowie. :nr, Wro.-law 1902, P.iMiot* kr. P;-
Chwała thobye go/zpodzyne y/z o th wy cli {Jwyathych} ezejz* Jlyno ktłiora nygdy \ nye/zagynye yoawyeky nyeprzcmynyo |
Chwała tobie, Gospodzinie,
Iż o twych świętych cześ<ó> słynie, Która nigdy nie zaginie I na wieki nic przeminie.
Wiesiel się, Polska Korono, lż masz takiego patrona,