P1090733

Pierwszym poziomem konkretyzacji polskiego języka narodowego jest istnienie stylów języka (typów, rodzajów stylu). W różnorakich klasyfikacjach odmian polskiego języka narodowego wymienia się tutaj najczęściej styl naukowy, styl potoczny, styl artystyczny. Znajdującym się na tym samym poziomie konkretyzacji odpowiednikiem stylu wydzielanego na podstawie funkcji denotacyjnej oraz konotacyjnej języka i odnoszącego się do rzeczywistości religijnej byłby styl religijny

Drugim poziomem konkretyzacji polskiego języka narodowego jest istnienie tekstu języka (określanego też jako styl językowy danego tekstu). Analogicznie do wyodrębnianych, np. w stylu artystycznego - stylu poetyckiego, stylu dramatów, i in., w stylu religijnego możemy wydzielić styl biblijny (= styl językowy tekstu biblijnego) oraz inne style językowe, np. styl kazań, styl modlitw, styl pieśni religijnych itd. Polski styl biblijny traktować zatem będziemy jako jedną z odmian stylu (języka) religijnego - funkcjonalnej odmiany polskiego języka narodowego realizowanej w tekście Pisma Świętego.

Trzecim poziomem konkretyzacji polskiego języka narodowego są wypowiedzi. Podobnie jak w obrębie np. stylu artystycznego wyróżnia się konkretne, jednostkowe wypowiedzi artystyczne (np. styl Żeromskiego, Sienkiewicza, Mickiewicza itd.), tak w obrębie stylu biblijnego możemy wyróżnić jednostkowe style biblijne (wypowiedzi biblijne, konkretne przekłady Pisma Świętego,), np. styl Biblii ks. Jakuba Wujka, styl Biblii Tysiąclecia i in. Każdy konkretny styl biblijny składać się będzie zatem z cech osobliwych, indywidualnych, pozwalających odróżnić np. styl przekładu Wujka od stylu przekładu Biblii gdańskiej, jak i cech wspólnych, realizujących i odwołujących się do nadrzędnego, ogólnego kodu biblijnego.

Paradoksalnie czytelnik i badacz mają zawsze do czynienia z wypowiedziami, czyli z indywidualnymi, jednostkowymi tłumaczeniami Pisma Świętego. One właśnie stanowią przedmiot badań i punkt wyjścia do uogólnień na poziomach drugim i pierwszym.

" Na potrzeby tej pracy nie zachodzi konieczność wgłębiania się w dyskusje na temat, co to jest styl (język) religijny. Problem ten jest szeroko omawiany w istniejącej jui literaturze, np. w pracy H. Dudy, Każdą rażą Biblią odmieniać. Lublin 1998, s. 37 i nasi. Przez styl religijny rozumieć będę odmianę funkcjonalną języka ogólnego, służącą tej kategorii Życia społecznego, która odnosi się do rzeczywistości religijnej.

12