P1140606

||frm —tfcwi—j oporności bako .vtwarzsnle gnrvmó» tbcta-lakiamaz). które taaktywują actytHOtyir,

yjl^fraanmpw^yu m !■■■!■    ••    a ---- —- t

Niektóre drobnoustroje, takie jak eronkowce, uwalniajądużą ilość beta-. laktamaz do otaczającego środowiska.

Beta-Jaktamaza gronkowcowa jest bardzo aktywni wobec penicyliny, słabiej zaś hydrol izuje cefalosporyny

Drobnoustroje Grara-ujcmne wytwarzają szerszy wachlarz beta-laktamaz, kodowanych zarówno chromosomalnie, jak i plazmidowo.

Enzymy te działają w przestrzeni okołoplazmatycznej, gdzie wiążą się kowalencyjnie z antybiotykiem cefaiosporynowym i hydrolizują pierścień bera

Bcta-laktamazy w komórkach bakterii Gram-ujemńych są wytwarzane konstytutywnie lub ich synteza jest indukowana w wyniku ekspozycji na antybiotyk (np. cefalosporynę; często u bakterii z rodzaju Enterobacter, Citrobacter oraz P. aeruginosa - niepowodzenie terapii i selekcja szczepów opornych pomimo stwierdzanej na początku leczenia wrażliwości na cefalosporyny)

W przypadku nowych cefelosporyn najczęstszą przyczyną oporności jest selekcja szczepów konstytutywnie wytwarzających bcta-laktamazy.

Oporność w wyniku modyfikacji struktury PBP obserwuje się u coraz większej liczby różnych drobnoustrojów, w tym S. aureus, S. pneumoniae i enterokoków. Najlepiej poznanym przykładem jest białko PBP 2a wytwarzane przez oporne ^ na metycylinę szczepy S. aureus (MRSA), które odznacza się bardzo małym , powinowactwem do antybiotyków beta-laktamowych* warunkuje oporność na wszystkie antybiotyki beta-i Jctamowe, w tym również cefalosporyny. •

Standardowe badanie iekowrażliwości może dać wyniki mylnie wskazujące na aktywność cefalosporyn wobec określonego izolatu MRSA. Należy więc pamiętać, te szczepy S. aureus oporne nioksacylinc lub metycylinę są fównś# , oporne na wszystkie cefalosporyny.

Wspomniany wcześniej trzeci mechanizm oporności na cefalosporyny polega na modyfikacji błony zewnętrznej w sposób uniemożliwiający antybiotykowi związanie »CłTiBiSccm doćclowtfodiiahnu.