Q - optymalna wtdko^膰 prodnkci: Aflt-JUC lHJ艂t.4 - wm% ca艂kowity - kowl ta艂kuwity zysk ekonomiczny =0
Krzywa S jest lini膮 poziom膮, kt贸ra odpowiada sta艂emu poziomowi koszt贸w
b) widzimy na niej skrupulatnie naniesione warto艣ci funkcji w kszta艂cie litery U - koszt przeci臋tnej AC. przy poszczeg贸lnych punktach odpowiadaj膮 punktom na krzywej TC koszt贸w ca艂kowitych, z. kt贸rej zosta艂y wyprowadzone. Mo偶emy teraz nabi膰 koszt przeci臋tny na jego 2 sk艂adniki - koszt przeci臋tny sta艂y i koszt przeci臋tny zmienny, jak uprzednio koszty ca艂kowite na koszt ca艂kowity sta艂y i zmienny.
TU:
U偶yteczno艣膰 ca艂kowita zwi臋ksza si臋 wraz z konsumpcj膮, ale ro艣nie w coraz, mniejszym tempie. Oznacza to. 偶e u偶yteczno艣膰 kra艅cowa b臋dzie malej膮ca.
U偶yteczno艣膰 kra艅cowa (marginalna) (MU) jest to zadowolenie konsumenta z konsumpcji kolejnej jednostki danego dobra (U偶yteczno艣膰 kra艅cowa to przyrost u偶yteczno艣ci ca艂kowitej wywo艂any przez ka偶d膮 ostatni膮, dodatkow膮 jednostk臋 dobra)
AQi - dodatkowa jednostka konsumowanego dobra i
MU--
deltadx delta Py dx ' P
_ deltaQ deltap
Q, 鈥 P,
Pt-Po + <7o Pi + Po
E deltaQ x [0Q delta P x 100
J q p
I. Om贸wi膰 cechy rynku konkurencyjnego:
-na rynku wyst臋puje wiele podmiot贸w nie powi膮zanych ze sob膮 kapita艂owo i rywalizuj膮cych o klienta *Ryn konkurencyjny zmierza do ceny r贸wnowagi -przedsi臋biorca d膮偶y do maxymalizacji realizacji swoich interes贸w na subiektywnie postrzeganym rynku. Aby to uczyni膰 musi zaoferowa膰 pr<xlukl lepszy od konkurent贸w- doskonalenie pr<xlukt贸w 2.Om贸wi膰 cechy konkurencji doskona艂ej:
1. Wyst臋powanie du偶ej liczby producent贸w i konsument贸w-dzi臋ki temu ka偶dy podmiot ma bardzo ma艂y udzia艂 w globalnym popycie lub globalnej poda偶y a tym samym pojedyncze decyzje nie maj膮 wp艂ywu na cen臋 rynkow膮.
2. Jednorodno艣膰 produkt贸w-produkty szczeg贸lnych producent贸w s膮 identyczne, w zwi膮zku z tym nabywcom jest wszystko jedno, od kogo kupuj膮 produkt
3. Wyst臋powanie doskonalej informacji rynkowej - zar贸wno kupuj膮cy jak i sprzedaj膮cy prr贸ad膮j膮 pe艂na informacj臋 o samym produkcie jak i jego cenie (obecnej i w przesz艂o艣ci)
4. swoboda wej艣cia i wyj艣cia z. bran偶y - nie istniej膮 偶adne bariery wej艣cia ani wyj艣cia z bran偶y, dzi臋ki temu przy wi臋kszym zapotrzebowaniu za strony kupuj膮cych producenci b臋d膮 mogli swobodnie rozpocz膮膰 dodatkow膮 produkcj臋, zwi臋kszaj膮c tym samym poda偶, a przy zmniejszonym zapotrzebowaniu wycofa膰 si臋 nie ponosz膮c dodatkowych strat.
5. Brak ryzyka i niepewno艣ci - producent zawsze mo偶e okre艣li膰 rozmiary produkcji maksymalizuj膮ce zysk. natomiast kupuj膮cy zawsze mo偶e okre艣li膰 wielko艣膰 swojego popytu.
6. Producenci i kupuj膮cy nic maj膮 wp艂ywu na cen臋 - jest ona wielko艣ci膮 dan膮 i akceptowan膮 przez podmioty gospodarcze, ('cna kszta艂tuje si臋 na rynku jako wypadkowa oferty wszystkich producent贸w i zapotrzebowania konsument贸w na dany prcxlukt.
7. Producent dzia艂aj膮cy w warunkach doskonalej konkurencji dostosowuje wielko艣膰 produkcji w taki spos贸b, aby przy danej cenie rynkowej i danych kosztach produkcji osi膮gn膮膰 maksymalny zysk.
8. Produkt posiada bliskie substytuty - dzi臋ki temu nabywcy mog膮 艂atwo zast膮pi膰 prcxiukt innym, gdyby jego poda偶 by艂a niewystarczaj膮ca.
9. Kupuj膮cy nic odnosi 偶adnej korzy艣ci z wyboru sprzedaj膮cego.
3. Monopol iako skrajinv przyk艂ad konkurencji niedoskona艂ej Konkurencja niedoskona艂a-sytuocia na rynkach, na kt贸rych nie dzia艂a konkurencja doskona艂a, gdy偶 jeden sprzedawca (lub kupuj膮cy) jest na tyle du偶y. 偶e mo偶e wywiera膰 wp艂yw' na cen臋. rynkow膮. Wsp贸艂cze艣nie termin konkurencja niedoskona艂a odnosi si臋 do ka偶dego rodzaju tej 鈥瀗iedoskona艂o艣ci" - czystego monopolu, oligopolu lub konkurencji monopolistycznej.
Skrajnym przypadkiem takiej konkurencji niedoskona艂ej jest monopol. Monopol wyst臋puje wtedy gdy jedna firma dostarcza ca艂膮 produkcj臋 d贸br i us艂ug w naszym kraju lub na danym obszarze (poczta, gazoci膮gi miejskie). Mo偶e przybiera膰 form臋 zwi膮zk贸w producent贸w (kartel, koncern), /wi膮zki te daj膮 przewag臋 ekonomiczn膮 nad konkurentami, poprzez osi膮ganie wy偶szych zysk贸w, dzi臋ki korzystnemu kszta艂towaniu cen sprzeda偶y.
Za艂o偶enia monopolu
鈥a rynku jest wielu kupuj膮cych i jeden sprzedaj膮cy (monopol poda偶y) (b膮d藕 jeden kupuj膮cy i - wielu sprzedaj膮cych, monopol popytu)
-pnxlukty s膮 jednorodne, lub zr贸偶nicowane. Nie istniej膮 ich bliskie substytuty
鈥-istnieje doskona艂a informacja o rynku. Oznacza to. 偶e monopolista poda偶y zna popyt na produkowane przez siebie dobro, za艣 monopolista popytu zna poda偶 dobra, na kt贸re jest zapotrzebowanie.
鈥yst臋pu j膮 bariery wej艣cia do dzia艂alno艣ci opanowanej przez monopol, 鈥enodawczo艣膰 - monopolista ustala cen臋 Przyczyny powstawania monopolu
鈥onopolista pudada patenty i prawa autorskie na produkt.
鈥onopolista jest jedynym i wy艂膮cznym w艂a艣cicielem strategicznego zasobu, nie maj膮cego bliskich substytut贸w.
鈥a艂o偶enia czystego (pe艂nego) monopolu.
鈥onopolista ma wy艂膮czno艣膰 sprzeda偶y danego towaru na danym obszarze 鈥onopolista posiada cxlpowicdnio du偶y kapita艂
鈥ariery administracyjno-prnwne - polityka protekcyjna pa艅stwa chroni膮ca krajowego producenta przed nap艂ywem na rynek produkt贸w zagranicznych
4. Przedstawi膰 r贸wnowag臋 monopolu
Monopolista jest jedynym dostaw膮 okre艣lonego produktu na danym rynku. R贸wnowaga monopolisty jest wi臋c zarazem r贸wnowag膮 ga艂臋zi przeze艅 reprezentowanej. Jak ka偶de przedsi臋biorstwo maksymalizuj膮ce zysk. monopolista wybiera tak膮 wielko艣膰 produkcji, przy kt贸rej utarg kra艅cowy zr贸wnuje si臋 z kosztem kra艅cowym.
Monopolista sam ustala cen臋. ale musi si臋 liczy膰 z tym, 偶e po wy偶szej cenie sprzeda mniejsz膮 ilo艣膰.
Miar膮 si艂y monopolu jest nadwy偶ka ceny nad kosztem kra艅cowym. Przedsi臋biorstwo na rynku konkurencji doskona艂ej sprzedaje sw贸j pr<xlukt pocenie r贸wnej kosztowi kra艅cowemu (P=MR=MC). Monopolista ustala tak膮 cen臋. kt贸ra przewy偶sza koszt kra艅cowy. P>MC=MR. Regu艂膮 w funkcjonowaniu monopolu jest osi膮ganie zysku ekonomicznego - tzw. zysku monopolowego - w kr贸tkim, jak i w d艂ugim okresie. W kr贸tkim okresie jednak monopolista mo偶e tolerowa膰 tak偶e zerowy zysk ekonomiczny, a nawet przej艣ciow膮 strat臋 kt贸ra wyr贸wna z nawi膮zk膮 zyskami osi膮ganymi w d艂ugim okresie. Poni偶sze rysunki przedstawiaj膮 r贸wnowag臋 monopolu w 3 r贸偶nych sytuacjach. Sytuacj臋 z rysunku a mo偶na uzna膰 za r贸wnowag臋 d艂ugookresow膮.
OQBA -uian: ca艂kowity kos艅 ctikostly
ABCD - struta tnnl. Rtmawo noiucok.
Tahata Kryterium tiac.yrf misnopollnty maksynMllJif膮caoo ryak.
Warunki praeci臋tn# | ||||
Kr贸tM okres |
D艂ugi 0kW8 | |||
P*=$AVC |
i^AC | |||
艁禄i YtMIku艂b |
Zm..k|Uyx |
o (lufcie | ||
prc4iAcj芦 optymalna |
ptodulc* |
firm* |
wgattel rftiutpliif |
jednostkowych. Wzrost popytu powoduje przesuni臋cie punktu przeci臋cia na prawo, do nowego punktu K, poci膮gaj膮c za sob膮 wzrost ilo艣ci kupowanego dobra, przy cenie pozostaj膮cej na tym samym co poprzednio poziomie. 贸.Om贸wi膰 koszt utraconych korzy艣ci:
Koszt utraconych korzy艣ci (koszt alternatywny) to utrata warto艣ci, jak膮 mo偶na by艂o uzyska膰 w wyniku zastosowania zasob贸w do produkcji innych d贸br czy us艂ug. Ka偶demu wyborowi ekonomicznemu towarzysz膮 2 czynniki - koszty i korzy艣ci. Wzrost korzy艣ci z podj臋tej decyzji wi膮偶e si臋 z. konieczno艣ci膮 poniesienie kosztu alternatywnego. Koszt alternatywny to ilo艣膰 innego dobra, z kt贸rej trzeba zrezygnowa膰, aby mo偶liwe sta艂o si臋 wytworzenie dodatkowej jednostki tego pierwszego. Inaczej m贸wi膮c koszt alternatywny jest to warto艣膰 najlepszej z mo偶liwych korzy艣ci utraconej w wyniku dokonywanego wyboru. Zatem koszt utraconych korzy艣ci jest zawsze ponoszony przez osob臋 podejmuj膮c膮 decyzj臋, jest okre艣lany od chwili dokonywania wyboru, ma charakter subiektywny.
Przyk艂ad:Kosztcm alternatywnym edukacji jest to. czego nie zrobisz wtedy, kiedy si臋 uczysz.
7. Om贸wi膰 rodzaje koszt贸w:
kr贸tkookresowe - technologia wytwarzania nie zmienia si臋. Dzielimy je na: sta艂e- nic zale偶膮 od wielko艣ci produkcji, np.: zakup budynk贸w, pensja administracji., zmienne - ich wielko艣ci zale偶膮 od wielko艣ci produkcji, rosn膮 wraz z wzrostem produkc ji np.: koszty surowc贸w, energii, wody itp.. d艂ugookresowe - technologia wytwarzania nie zmienia si臋. mo偶na dowolnie zmienia膰 poda偶.
Mo偶na wyr贸偶ni膰 tylko koszty zmienne, bo zmieniaj膮ca si臋 poda偶 i technologia powoduje, 偶e koszty stale nale偶y traktowa膰 jako zmienne. Koszty ca艂kowite = koszty sta艂e + koszty zmienne. Koszty przeci臋tne (jednostkowe) - koszty wytwarzania jednej jednostki pnxluktu. S膮 to koszty ca艂kowite podzielone przez wilko艣膰 produkcji KI^KCTC^. Koszty kra艅cowe (marginalne) - koszt wytwarzania jednej dodatkowej jednostki prcxluktu
8. Ekonomiczna analiza koszt贸w ( model) analiza koszt贸w obejmuje r贸偶ne rodzaje koszt贸w:
-koszty ca艂kowite TC = koszty stale (I-C*) +鈻 koszty zmienne (VC).
-koszty sta艂e PC - to kaszty, kt贸re dane przedsi臋biorstwo musi ponie艣膰 nawet wtedy, kiedy w og贸le nie pracuje.
-koszty zmienne VC - la cz臋艣膰 koszt贸w ca艂kowitych, kt贸ra r贸偶nie wraz z produkc j膮 ( i rzeczywi艣cie wzrost koszt贸w ca艂kowitych 'IX' w przedziale od jednego poziomu produkcji do nast臋pnego wynosi tyle samo, ile wzrost koszt贸w zmiennych VC)
-kosztem kra艅cowym - przy dowolnym poziomie produkcji q jest dodatkowy koszt wytworzenia jednej dodatkowej jednostki wi臋cej (albo mniej). Obliczamy go odejmu j膮c od siebie 艂膮czne koszty w wyra偶eniu pieni臋偶nym zwi膮zane z wytworzeniem s膮siadu j膮cych ze sob膮 ila艣ci produkcji.
*1
koszt przeci臋tny = koszt ca艂kowity / ilo艣膰 produkcji = TC /q = AC kiedy wytwarza si臋 jedn膮 jednostk臋, koszt przeci臋tny musi by膰 dok艂adnie taki sam. jak koszt ca艂kowity ( np. 85 doi / 1 = 85 doi). Ale dla q = 2 . AC = TC / 2 = 110 doi / 2 = 55 doi. Koszt przeci臋tny pocz膮tkowo spada coraz ni偶ej i ni偶ej. Ale w kt贸rym艣 momencie AC osi膮ga swoje min i od tej chwili ro艣nie 鈻" Kjstv CfAiWMle sl*s zricrrr
a) widzimy jak koszt ca艂kowity zmienia si臋 wraz z kosztem zmiennym, koszt sta艂y natomiast pozostaje sta艂y.
Z krzywej koszt贸w ca艂kowitych wynikaj膮 wszystkie pozosta艂e krzywe.
/. podzielenia ka偶dej z tych dw贸ch ostatnich wielko艣ci przez q otrzymujemy przeci臋tny koszt sta艂y. A1;C = FC / q wraz przeci臋tny koszt zmienny AVC = VC/q
9. Przedstawi膰 zale偶no艣膰 u偶yteczno艣ci ca艂kowictcj i kra艅cowej (model)
U偶yteczno艣膰 ca艂kowita (TU) jest sum膮 zadowolenia, jak膮 osi膮ga konsument w wyniku konsumowania okre艣lonej ilo艣ci d贸br
IQ*
Qi - ilo艣膰 konsumowanego dobra i n - ilo艣膰 d贸br wp艂ywaj膮cych na zadowolenie
-f ' '
10. Dobra substytucyjne i komplementarne, a popyt i zachowanie konsumenta. Dobra substytucyjne to towary i us艂ugi spe艂niaj膮ce podobne b膮d藕 zupe艂nie pokrywaj膮ce si臋 funkcje. Maj膮 podobne zastosowanie i podobne w艂a艣ciwo艣ci np. mas艂o i margaryna, kredyt i po偶yczenie pieni臋dzy od znajomego. W zwi膮zku z tym. 偶e daj膮 podobne korzy艣ci, wzajemnie si臋 zast臋puj膮. (Idy ro艣nie popyt na dobro A. maleje popyt na dobro B. Dobra komplementarne to dobra, czyli towary lub us艂ugi wzajemnie si臋 uzupe艂niaj膮ce, jedno dobro potrzebuje drugiego do prawid艂owego dzia艂ania, np. komputer i monitor, samoch贸d i benzyna. Je偶eli ro艣nie popyt na dobro A to popyt na dobro B tak偶e wzrasta.
Dla d贸br substytucyjnych zmiany ceny i popytu odchylaj膮 si臋 w tym samym kierunku w zwi膮zku z tym wsp贸艂czynnik elastyczno艣ci mieszanej popytu jest liczb膮 dcx艂atni膮 i na odwr贸t. - gdy cena mas艂a maleje, to /.mniejsza si臋 popyt na margaryn臋. Natomiast w odniesieniu do d贸br komplementarnych zmiany ceny i popytu nast臋pu j膮 w przeciwnych kierunkach, dlatego te偶 wsp贸艂czynnik elastyczno艣ci mieszanej jest liczb膮 ujemn膮. Je艣li np. cena samochod贸w maleje, to popyt na benzyn臋 wzrasta. Dla d贸br niezale偶nych wsp贸艂czynnik elastyczno艣ci mieszanej popytu jest r贸wne zeru. Popyt na artyku艂y 偶ywno艣ciowe i na buty jest nieelastyczny wzgl臋dem ceny.
11. Om贸wi膰 rodzaje elastyczno艣ci popytu i poda偶y Rodza je elastyczno艣ci popy tu:
-elastyczno艣膰 cenowa popytu - stosunek w/.gl臋dn臋j zmiany ilo艣ci po偶膮danego dobra, do wzgl臋dnej zmiany jego ceny. wyra偶ony wsp贸艂czynnikiem cenowej elastyczno艣ci popytu
_ deltuQ deltap
d[p) 鈥 p
rQ
-elastyczno艣膰 mieszana popytu - reakcja popy tu na procentow膮 zmian臋 popytu na dobro (us艂ug臋) x. a procentow膮 zmian臋 ceny dobra (us艂ugi) y.
-elastyczno艣膰 dochodowa popytu 鈻 reakcja popytu na zmian臋 dochodu. Jest to stosunek wzgl臋dnej zmiany rozmiar贸w popytu na okre艣lone dobro (dobra) do wzgl臋dnej zmiany dochodu.
-elastyczno艣膰 艂ukowa popytu - przeci臋tna elastyczno艣膰 w pewnym przedziale, przy za艂o偶eniu, 偶e w danym przedziale efekt oddzia艂ywania pozosta艂ych zmiennych jest sta艂y.
- elastyczno艣膰 punktowa popytu - odsetek zmian w popycie wynikaj膮cy ze zmiany o 1 % jednego z czynnik贸w, przy za艂o偶eniu, 偶e inne czynniki determinuj膮ce popyt s膮 sta艂e.
Rodzaje elastyczno艣膰! poda偶y
-elastyczno艣膰 cenowa poda偶y to stosunek procentowej zmiany wielko艣ci poda偶y do procentowej zmiany ceny -elastyczno艣膰 punktowa poda偶y - odsetek zmian w poda偶y wynikaj膮cy ze zmiany o \% jednego z czynnik贸w, przy czym inne czynniki s膮 stale. -Elastyczno艣膰 mieszana poda偶y - iloraz procentowych zmian wielko艣ci poda偶y dobra x do wzgl臋dnej zmiany ceny dobra V
-elastyczno艣膰 dochodowa poda偶y - stosunek zmiany procentowej wielko艣ci poda偶y do procentowych zmian dochod贸w
-elastyczno艣膰 艂ukowa poda偶y - elastyczno艣膰 w danym przedziale, przy czym
reszta zmiennych pozostaje bez zmian
12. Co obejmuje ekonomia ryzyka i niepewno艣ci
Ekonomia ryzyka i niepewno艣ci jest cz臋sto spotykana w 偶yciu
gospodarczym. Niemal wszystkie przedsi臋biorstwa stwierdzaj膮,
偶e ceny produkt贸w zmieniaj膮 si臋 z miesi膮ca na miesi膮c. Szczeg贸lnie firmy
stosuj膮ce proces scpkulacji (taniej kupuj膮.
dro偶ej sprzedaj膮) potwerdzaj膮 cz臋ste zmiany cen na rynku. Tak偶e ceny
czynnik贸w produkcji (ceny pracy, ziemi, maszyn, paliwa)
cz臋sto odznaczaj膮 si臋 du偶膮 zmienno艣ci膮. Nic mo偶na r贸wnie偶 zrozumie膰
zachowania konsument贸w. Izolowanie si臋 od ryzyka zmiany
cen zapewnia zabezpieczaj膮ce sprzedanie danych towar贸w. R贸wnmie偶 w
偶yciu pryatnym mo偶emy
zauwa偶y膰 ekonomie ryzyka i nicpwno艣ci. Awersje do ryzyka mo偶emy zauwa偶y膰 u ludzi, u kt贸rych u偶yteczno艣膰 z tego co maj膮 jest wi臋ksza od u偶yteczno艣ci z tego co mogliby mie膰 po podj臋ciu ryzyka. Na og贸l ludzie wykazuj膮 niech臋膰 do ryzyka, wola
wyniki obarczocn mniejsz膮 niepewno艣ci膮 i maj膮ce takie same przeci臋tne warto艣ci.
Izo kwanta - to krzywa obrazuj膮ca jednakowy poziom produkcji przy r贸偶nych
kombinacjach wykorzystywanych nak艂ad贸w kapita艂u i pracy. W艂a艣ciwo艣ci izokwant:
- izokwanty maja nachylenie ujemne,
- im dalej od pocz膮tku uk艂adu potoOona jest izokwanla, tym wi臋ksza reprezentuje produkcje.
- izokwanty nie mog膮 sie przecina膰,
- s膮 wypuk艂e od pocz膮tku uk艂adu wsp贸艂rz臋dnych
Izo koszta - linia jednakowego kosztu, przedstawia r贸One kombinacje czynnik贸w
produkcji, pracy i kapita艂u, jakie producent mo偶e w pe艂ni zaanga偶owa膰 do produkcji przy danym poziomic cen i wielko艣ci bud偶etu producenta.
CW=P, L+PkK
CW - ca艂kowity wydatek na czynniki produkcji,
P,. - cena czynnika pracy (stawka p艂ac),
L- liczba zatrudnionych pracownik贸w.
Pic- cena u偶ytkowania czynnika kapita艂u,
K - ilo艣膰 zatrudnionego kapita艂u (np. liczba maszyn)