Scan0048 tif

jt;

I

.vn    ¹ • *"• ' *    ‘ U . i .•

l^:;;- ‘    ■ ł.^{: 1} u• i. C

!' iissi* l^łV- 'i* V'"    •»[

Ale Józwa nie dał się przekonać,

—    Nie mam się czym zrewanżować.

—    Tato — poskarżyła się płaczliwie dziewczyna

i    — Józwa nie chce przyjąć ode mnie tranzystora.

Buła w błogim nastroju, miliordzianka bowiem robiła swoje, podszedł do Józwy i poklepał go po ra-!    mieniu.

!    — Bierz tranzystor, bardzo mi się podobasz. My

mamy w domu jeszcze kilka takich aparatów.

—    U nas jest taki zwyczaj, że jak się bierze po-

* t

ij^:    darek, to trzeba dać coś w zamian — oponował chło-

jr

i    1=    pak.

ii    — Nie ceregiel się, Józwa, wybierz panience jakąś

jj;    skórę i będzie kwita — powiedział Milordziak,

|    Tak więc Mary otrzymała najpiękniejszą skórę

śii    i zdawała    się    być    tym    szczerze    zachwycona.

W czasie    -opróżniania    którejś    z    kolei    skorupy Bule

jj!¹    zaświtała nagle znakomita myśl. Doszedł do wniosku,

|    że w klubach prehistorycznych, które zamierzał otwo-

if    rzyć po swoim powrocie, poczesne miejsce winna

|_;    zająć milordzianka brandy. Wódka była znakomita,

;^!    z jej zbytem nie powinno być żadnych trudności,

\';    Niech się schowają przy niej inne trunki. Oczyma

jj    wyobraźni widział, jak członkowie prehistorycznego

T    klubu ubrani w skóry raczą się na posiedzeniach tym

ulubionym napojem. To będzie prawdziwa sensacja., Milioner był pewien, że zrobi na tym świetny interes, ^!j    gdyż tylko on będzie miał monopol na sprowadzanie

!j    z kraju milordzianki. Z czasem zacznie eksportować

[i    wódkę do innych krajów i pomnoży swą fortunę.

Spojrzał z rozrzewnieniem na Mary. To dla niej zbija majątek, ona będzie podporą jego starości. Od-!    kąd umarła mu żona, cały ciężar wychowania dziecka

| |j;    spadł na jego barki. Wywiązywał się z tego zadania

i |    jak tylko mógł najlepiej. Zapewnił dziewczynie sta

ll

•: j¹

i •

IM

I;

•* i^j < •:

tli:-

:!

i

ranne wykształcenie, dobierał jej towarzystwo. Mimo że był przeciążony pracą, zawsze potrafił znaleźć dla niej czas.

—    Pańskie zdrowie —- wyrwał go z medytacji głos Milordziaka.

Milioner podzielił się swym pomysłem z gospodarzem.

—    Tylko czy będziecie w stanie produkować tyle milordzianki? — powątpiewał.

Milordziak wiedział, że przecież po zakończeniu sezonu i powrocie do normalnego życia będzie musiał zaniechać produkcji nawet na własny użytek, nie mówiąc o sprzedaży, więc odrzekł:

—    Po co takie komplikacje? Odstąpię panu ta-

;;'.i

99