STYL RODZICIELSKI |
ZACHOWANIA RODZICÓW |
ZACHOWANIA DZIECI | ||
STYL PERMISYWNY Stawianie dziecku niewielu wymagań; Wychowanie: akceptujące, wrażliwe, skoncentrowane na dziecku, ale nie wymagające i nie kontrolujące. |
- |
Rodzice stawiają dzieciom mało wymagań, pozwalają na kierowanie własnym zachowaniem, rzadko stosują kary, unikają sprawowania kontroli, kochający, wrażliwi, nie stawiają wiele wymagań. |
— |
Dziecko nie ufa we własne siły, jest zadowolone i pozytywne, ale niedojrzałe, brak kontroli impulsów, brak odpowiedzialności społecznej. |
STYL ZANIEDBUJĄCY Wychowanie: nie wymagające, nie kontrolujące, odrzucające, niewrażliwe, skoncentrowane na rodzicu. |
- |
Rodzice narzucają nieliczne ograniczenia, dostarczają niewiele uwagi, wsparcia zainteresowania, zajęci są własna aktywnością, nie są zaangażowani w sprawy dzieci, unikają komunikacji dwukierunkowej. |
- |
Dzieci nie uczestniczą efektywnie w zabawie, nadmiernie wymagające, nieposłuszne, tendencje do zmiany nastroju, trudności z koncentracją, niski próg pobudzenie, słaba koncentracja emocjonalna. |
Stosunek uczuciowy do dziecka nie zawsze jest pozytywny i pożądany z wychowawczego punktu widzenia, ani sprzyjający rozwojowi dziecka. Nie wszyscy rodzice są życzliwi i czuli wobec dziecka, nie wszyscy gotowi są do kontaktu i współdziałania z nim, nie wszyscy uznają jego prawo do swobodnego odpowiednio do wieku działania i nie wszyscy szanują jego godność, jego prawo do szacunku jako odrębnej rozwijającej się istoty ludzkiej.
Za najbardziej korzystny dla rozwoju osobowości dziecka uważa się autorytatywny styl kierowania rodziną, jednocześnie nie uważa się go za jedynie prawidłowy, bo dopiero w powiązaniu z postawami rodziców wobec dzieci, z więzią emocjonalną łączącą członków rodziny i z ogólną atmosferą w niej panującą czynnik ten nabiera właściwego znaczenia.