Kolejny krok w roiumow.miu Tomaszewskiego można by przedstawić następująco:
Jak dookroSlić stan organizmu, który decyduje o tym, te zachowanienabiera charakteru celowego?
Owym czynnikiem subiektywnym (O), modyfikującym funkcjonowaniezwiązkówS-R, który powinien być wyciągnięty przed nawias, jest zadanie.
Z (S-R)
Pojawia się więc formuła
Brak jednoznacznego przyporządkowania reakcji do bodica nie wynika z działania jakiegoś wewnętrznego ogniwa pośredniczącego, lecz przede wszystkim z kontekstu, ze względu na który określony bodziec nabiera takiego czy innego znaczenia.
Zależność typu S-R nie przestaje zachodzić, ale przy czynnościach celowych funkcjonuje zgodnie z treścią zadania. Profesor Tomaszewski proponuje więc formułę;
_