tekst8

METAMORFOZY KOŁA

I Istnieje sławna definicja Boga, która na przestrzeni wielu wieków"wywierała znaczny wpływ Lje tylko na koncepcje teologów i filozofów, ale również na wyobraźnię poetów: „Deus est sphaera luius centrum ubique, circumf erentia misąuam” — Bóg jest sferą, której środek znajduje się wszędzie, aóhwod nigdzie

["Zdanie to pojawia się po raz pierwszy w pseudo-pennetycznynj manuskrypcie_z-dwunastego wieku, w Księdze dwudziestu czterech filozofów¹. Jest jedną z dwudziestu czterech definicji Boga podanych przez tyluż uczonych teologów. Pozostają oni nieznani, podobnie jak autor książki. Definicje zostały uszeregowane w pewnym porządku, którego logikę należy wyjaśnić. Zwłaszcza trzy pierwsze definicje są ze sobą jak najściślej związane... Pierwszą, z ni eh.brzmi: „Deus est monas monadem gignens et in se reflectens suum ardorem” —^_Bóg jest monadą rodzącą monadę i odbijającą w sobie jej żar. Druga definicja mówi, że^ Bóg jest sferą, ktSrej środek znajduje się wszędzie, a obwód ni-' gdzie. Trzecia brzmi następująco: „Deus est totus in ąuolibet sui” — Bóg jest cały w każdej swojej .cząstce.

' Widzimy, co łączy te trzy zdania. Skoro Bóg, ja-ko Ojciec,_rodzi obraz siebie samego, który jest je-go Synem miłość, za której sprawą dokonuje się

• Przedmowa do Les mćtamorphoses du cercie