Receptor a, jest receptorem postsynaptycznym. Występuje w oku, w mięśniu promienistym tęczówki, w mięśniach gładkich przewodu pokarmowego, pęcherza moczowego, w pęcherzykach nasiennych, mięśniach pilomotorycznych, naczyniach krwionośnych.
Efekty pobudzania receptorów
a
r
skurcz mięśnia promienistego tęczówki rozkurcz mięśni gładkich przewodu pokarmowego i zahamowanie perystaltyki skurcz mięśni gładkich skurcz pęcherzyków nasiennych skurcz skurcz
Receptor a2 jest receptorem prcsynaptycznym, jego pobudzenie powoduje zahamowanie uwalniania NA i A, a głównym efektem jego pobudzenia jest rozkurcz naczyń krwionośnych.
Agonistów receptorów a, o działaniu ośrodkowym (klonidyna i in.) stosuje się w terapii choroby nadciśnieniowej.
Tab. 12.5. Receptory p, i p2
Efekty pobudzenia receptorów p | |
p, |
p, |
Serce |
Komórki wątroby glukoneogeneza |
- węzeł zatokowo-przedsionkowy -» wzrost |
Płuca |
bodźcotwórczości |
- mięśnie gładkie oskrzeli -> rozkurcz |
- węzeł przedsionkowo-komorowy -> skró- | |
cenie czasu refrakcji = wzrost przewód- |
Macica |
nictwa |
- rozkurcz |
- włókna Purkiniego -» skrócenie czasu | |
refrakcji, wzrost automatyzmu |
Arteriole mięśni szkieletowych |
mięsień sercowy -» wzrost siły skurczu |
rozkurcz |
spadek ciśnienia | |
Jelita | |
- mięśnie gładkie -» zwiotczenie |
Mięśnie szkieletowe drżenia |
Adipocyty -» lipoliza |
Siła oddziaływania agonistów wpływających na receptory (5, i P2 P,: Izoprenalina > Adrenalina > Noradrenalina > Salbutamol P2: Izoprenalina > Salbutamol > Adrenalina > Noradrenalina
Siła działania antagonistów
P,: Propranolol > Alenolol
P2: Propranolol »» Atenolol
Rodzaj efektu wywoływanego przez leki wpływające na układ adrener-giczny zależy od typu receptora, na który dany lek wpływa i siły jego pobudzenia.
Mechanizm
działania
Punkt
uchwytu
działania
Budowa
chemiczna
Ze względu na mechanizm działania leki adrenergicznc dzielimy na 2 Krupy:
1. Działające bezpośrednio: łączące się z receptorem adrencrgicznym (a, p lub a i P) i wyzwalające charakterystyczne reakcje współczulne. Należą tu m.in. adrenalina, noradrenalina, izoprenalina i in.
2. Działające pośrednio:
a) hamujące rozkład noradrenaliny przez monoaminooksydazę (MAO) - inhibitory MAO (nialamid). Leki te były stosowane głównie ze względu na swoje ośrodkowe działanie przeciwdepresyjne (obecnie nie są stosowane),
b) wzmagające wydzielanie noradrenaliny z zakończeń nerwowych -efedryna (częściowo również hamuje MAO) i nic stosowane już w lecznictwie pochodne amfetaminy. Niektóre z nich działają również częściowo bezpośrednio. Wywołują tachyfilaksję, która polega na tym, że kolejne dawki, np. efedryny, podawane w krótkich odstępach czasu, powodują coraz mniejszy efekt,
c) hamujące pobieranie zwrotne noradrenaliny przez błonę presynap-tyczną, w wyniku tego zwiększa się stężenie noradrenaliny w otoczeniu receptora adrenergicznego, co prowadzi do stymulacji adre-nergicznej. Tak działa np. efedryna (częściowo) oraz trójcykliczne leki przeciwdepresyjne.
Ze względu na punkt uchwytu działania leki adrenergiczne dzielimy na H/y grupy:
1 Leki ot-adrenergiczne - pobudzające głównie receptor ot (noradrenalina, nafazolina, ksylometazolina).
Leki p-adrenergiczne (p( lub P2) - pobudzające głównie receptor p (P, lub P2), izoprenalina, orcyprenalina, salbutamol, fenoterol, bametan i in.
\ Leki a i P-adrenergiczne - pobudzające w równym stopniu receptor a i P (adrenalina, efedryna, pochodne amfetaminy).
Pod względem budowy chemicznej leki adrenergiczne można zaliczyć do następujących grup:
I Pochodne fenyloalkiloamin:
1. Pochodne dihydroksyfenylu - adrenalina, (noradrenalina, izoprenalina, korbadryna, orcyprenalina, salbutamol, terbutalina.
2. Pochodne hydroksyfenylu - fenylefryna, norfenylefryna, etylefryna, metaraminol, synefryna, fenedryna, izoksupryna, bametan.
L Pochodne fenylu - efedryna, pochodne amfetaminy, mefentermina. II. Pochodne imidazoliny - nafazolina, ksylometazolina, tetrazolina, oksy-metazolina.
301