Zdj�cie1888

fcu

a

i.Unn w«jalu|tM M «iBimwtittir ptm CżarlłnkUt* ta nown otin,^ _{mo-JtW    P}rr«-kn.ar |»m» w naukach społ*,.*,^

poV-_v.i na bmbmtu imjrytywmch. niczitiutrmyeb |*raw porządku^

h _f„i_rw r etn .mvt.vMo*>™ oaktndn (^>wi.|/fk biidmiia . 1.1 k iem f

ik

atlch

laUMM. 'W**> -    -    ^.    «    «.. ,,_ . ... i ._ In i i I Tll^M

m-ch    /» :>-nv- ą kft«r>vh n*jł>ardr»c| rwycząjm ludsi* budują racjonalne

iiniłitvtkowan>vh układa «|iotecxnyrh^M (I *c«ncrt. 2002* XX). Analiza drobisz*,.

_w* _kimkrefnvl !>, szczeblowych praktyk społecznych mu przynieść rozwiązanie nąjbw-.law,    kcy»n>x:U. „wiclkn h" k^rii rewii sftulerzncj. takich jak problem sensu Źyfcb

„k,?. . v    ,».rządku sjadei £ncgo (|H»%vTarWłlnoaci. stabilności, koherencji,

huniT.^łu prrew*t>-wvkliwid didałaó podejmowanych pr/cz /.hioruwoki ludzkie).

lYwrdtiiH***¹™ •itmmrtoiWnipi je-t więc ywiat ryciu ctdzicnncgo, „zwyczajne wpob-ł ?onvuv.», w InatkniWiAi». w żywym uctcgńlc, w wyodrębniających się szczegółach w uni-katumy    okirtiaf^M h npr/^ikiiwuiic twyczajiK0° apołcczenatwa, endogennie

wwuuritinc i umicpłłmumc, nK-uJtronm- t capminuinc (praca socjologię głównego mirtu prZ>T l*?'!’" ¹ <tarlinkci.    ». t    wyv as»|nc sjwłcczcńsrwo to kategoria

abtjrmi|.;> i    mu «p4r\ enego. <xl najbardziej s kot n p liko wa i tych, ma*-

Un»s|M«łr» /nv • 1» «ł** tv.«_;v j₅_ nuknn|>idccznych. Na wszysikich tych pozio-

mrn li tiukontif >»«f niriMannK pnąo    i......sarna |»«*rządku społecznego i nadawania

/nu#    Hm    r**s«v i M    i knnuruuj^cych porządek i sens życia spo

in-rnego n»c iwwm ih«x I ", fritm t-ą « nah wszyscy, bez czasu „na przerwę , bez mnćli«ł.v i uniku > j\ t■ v-,<ir t.\»    \ic klucz d« > najlłardziej al>strakcyjnych, ma-

kroapołn »nyvh t<>rm - rj k . Irz> naw u praktykach lokalnych, swoistych dla różni . h pm«t>'vh    n «; im. h .Nj /',-jniko pir/^dku społecznego składają się

nur. nat\x'kmu»iuaT. becposredme zbśjniwi praktyki produkowania, ukazywania, obserwowarua. rew poznawania, pojmowania i *.»««»^w«anta zwyczajnych zjawisk porządku u>cśmicrtcłnęgo rwvczajne|gu społeczeństwa, jego zwyczajnych rzeczy, najbardziej zwyczajnych rzeczy w święcie'" (GartinkeL. 2002: 93).

EWządc.k społeczny yoa określony nie poprzez swoją zawartość treściową — bardzo Knamam»ią-alc przci' sw ja proceduralną genezę w praktykach uczestniczących członków społeczeństwa. Ważne jest nie „co:", ale ^jaki”. Akcent na procedury I praktyki) wymarzania porządku i sensu we wszelkich sytuacjach społecznych to wyróżniająca orientacja badawcza ctnomcti dulogii. Przykładowo wśród wielu sytuacji (czy, jak mówi Gar-tmkri. awen społecznych" \, jakie analizuje etnometodologia, wymienić można: kolejki do sklepów, korki w ruchu samochodowym i fale ruchu, włączanie się do ruchu na auto-»*radzie, pn i limlirmr przez ulicę na skrzyżowaniu, rytmiczne klasknojt- w ręce jako wymz ąłami. kolejność zabaersma głosu w rozmowie, uzgadnianie werdyktu przez p«xywęgły. k. dyskutowanie hipotez przez uczonych w laboratorium czy astrono-