�egna�ek
1

ir»Vf

t>yb> >“

_w a^clocTig rorumśenlB soj^

w tolc^nyj

iD ?»> atuni <uk!acJ) «svr>'

f —*■ «ohtr prarz ucaenJ

wmUus 1*. I^{1- —} ——— -—

—gg aucxai

i_    > °P"ⁿ.ⁿ *"    PQ<1,.___

iw -    --- ■ •    *do«no«ol . ^^°'rv«h

nog!M»i‘’« « prw.rton.rt. ro^oju '^«toM^?^>InW

fT_M— na.vr •    *r» K»>>*c ao wcu,, "^nw.

JńMmrjś W rantach rdllV«Cj< P^c|r»»Minn»l!y^łt*^ł<>3s

— ■ ^C«>1|

_:I Było ono -w pocyjn.j bowiem — jole ju<;'

Lania, s rtajłt^poie J«*ko'|

'-fe<ri praktyoimych 2S3^ pcwoego zasobu

**='•

KK

reracaą

Stosunkowo otfólniir ale w miarę dobrze wyjainiającją latoc^{1 2} tego pojęcia definicję ęnąjdmcn^ w łZptcyłcIr>f***łi4    . W. ^oczyAalcł definiuje

nauczanie jako Tcapól .X- . > mcynnoitct podejmowanych przez nauczycieli ²fi^— realizacji apołccanie akceptowanych. ce!6w dydaktycznych**'. Bardziej precyzyjne definicje „n;«uc/jirii;«" w ujęciu pedagogicznym zaprezentowane zostaną w kolejnym rozdziale.

Nauczanie jest jednak terminem, którym posługują się równic> psychologowie. Pn^kłodcm może być definicje C h. Oalloway'o. według którego ^nauczaniem na-lywamy nasze próby wywołania pewnych pożądanych zmuui w zachowaniu naszych uczniów².

Pojęcie .^lauczanie” definiowane jest również przez polskich psychologów zajmujących się problematyk²i nauczania i uczenia się. Z. Włodarski przez .jiaucra-nlo” rozumie specyficzne działania podejmowane przez    jedne oiioby w tym

celu, by inni przyswoili Jakieś wiadomoici lub umiejętności. podwy2azyli poziom swego wykaztalcenia. uzyskali pożądane osiągnięcia rozwojowe"². Podkreśla on jednocześnie, /c w psychologii naliczanie coraz częściej rozumiane jest jako kierowanie uczeniem się innych, a jednocześnie stymulowanie ich rozwoju, Z tym te — w przeciwieństwie do tradycyjnych poglądów — jest to kierowanie mc tylko czynnościami zamierzonymi przez ucznia z uwagi na cel dydaktyczny. ale także kierowanie uczeniem się niezamierzonym, które np. wyraźnie dominuje w wieku przedszkolnym .

Ucsenle się

Uczenie się jest jednym z najważniejszych terminów dydaktyki, ale także i psychologu, a zwłaszcza tej jej części, która nazywana jest psychologią uczenia się, psychologią nauczania i uczenia się. Termin ten—jak twierdzi Chralcs Gal Iow ay - „wydaje się łatwy do zdefiniowania, dopóki nic próbujemy tego uczynić"^. W psychologii występuje wiele różr :h podejść do uczenia się i stąd wynikają różne jego definicje. Wśród psychologów zajmujących się problematyk²! uczenia się do najbardziej znanych należą: Wilhelm Wundt, Iwan Pawłów. J. Watson. B. Gulhrie. E. Thomdikc, Burrhus Skinncr. Jcromc Bruncr, Robert Gagnć, Józef l.mhart itd.

Jedna z popularnych definicja uczenia się. łącząca środowisko psychologów² 3 pedagogów. określa uczenie się jako „względnie trwałą zmianę w tendencji do zacho-wania się w pewien sposób, która to zmiana Jc«i wynikiem ćwiczenia połączonego ze wzmacnianiem'².

Zbliżoną definicję uczenia się podaje również jeden z polskich psychologów, zajmąjących się tą problematyką, a mianowicie Ziemowit Włodarska. Twierdzi on.

1

*    w.p. Zuć/yrt²».i.    Cw.J gwryśóyftaop. ca., ». ais.

*    <_’²». 0²1 Iwy. /V>cAo/flęftł wotum «ię a nouczuwiu, tom I. PWN, Wąnnwą | ygą. 10.

*    2. Włodarski. Mmmmmi#, (w | ffwfyKupWia jwifasiąlfMc. op. ciL.' s 4J I

*    Ibidem, s. dli.

*    Ch. Oulluwa/. op. O².. au 97.

2

   ibidem, s. M.