0009801

E n.

(152 )

E w.

się przed królem, ubrała się w swe su-kuic królewskie, i poszła do króla, którego najusilniej prosiła, ażeby bydź u niej raczył na uczcie wraz z Amanem, król zezwolił na to i przybył w czasie wyznaczonym. Pod czas obiadu wyznała Estelir, że była żydowskiego narodu, do-praszala się sprawiedliwości na osobę Amana, który zprzysiqgł się na wyniszczenie jej ludu. Aswerus kazał Amana pojmać, odwołał wyrok ogłoszony przeciw żydom, i dozwolił im użyć zemsty nad ich nieprzyjaciółmi, tego samego dnia, który Aman przeznaczył na wygubienie ich. Był to trzynasty miesiąca Adar, w tym dniu żydzi wielką rzeź uczynili zabiiając wszystkich swych nieprzyjaciół po całćm państwie Aswera, czternastego tegoż miesiąca ustanowili uroczystość nazwaną losów, na pamiątkę lak znakomitego zdarzenia. Vid. Libr. Esthcr. Historycy nie zgadzają się pomiędzy sobą względem czasu tego wypadku, ani względem osoby króla na ówczas Perskiego, którego pismo nazywa As-swerem. Okoliczności wyrażone w księdze Esthcr, zdaje się iż są stosowne do Daryusza syna Istaspa. Jest także sprzeczka względem autora tej księgi; powszechne jest mniemanie, iż Mar-docheusz jest autorem przynajmniej pierwszych dziewięciu rozdziałów , reszta nie znajduje się w te.Ycie hebrajskim ; z tein wszyslkieni JZbór Trydent-ski całą tę księgę uznał za kanoniczną.

ETHAI. Mężny. Rodem z miasta Gcth, najprzywiązańszy do strony Dawida, znajdował się przy zdobyciu Jerozolimy, na Jebuzcach, i przy zniesieniu rokoszu Absalona, gdzie dowodził pod Joabcm 11. Reg. Cap. 15.

ETHAM. Ich siła. Trzecie stanowisko Jzraelitów po ich wynijściu z Egiptu. Z Ethana udali się do Phiha-hiroth. Było także miasto tegoż samego nazwiska w pokoleniu Symeona, przy granicach kraju pokolenia Judy; w jego bliskości widzieć można było grotę mającą zbyt trudne wnijście do siebie, na wierzchołku tej skały, Samson miewał schronienie wtenczas, gdy czynił różne napady na Filistynów, i gdy im zboża popalił. Exod. Cap. 13. Judic. C. 15.

ETIIAN-EZRAITA. Jeden złudzi rozumnych swego wieku, syn Machola, brat Hemana, Chascola i Dorda. Były jeszcze inne osoby tego imienia. To słowo hebrajskie, które znaczy dzielność, bystrość w tem sensie, jest u-żyte w Psalmie 73. Tu siccasti f/u-vios Elhatt. »Ty wysuszyłeś rzeki » Elhan" . III. Reg. Cap. 4. 1. Para-lip. Cap. 6.

ETHAN1M. Dar. Siódmy miesiąc roku kościelnego u hebrajczyków, który po powrocie Izraelitów z niewoli Babilońskiej był nazwany Tischri, w tym miesiącu Salomon kazał przenieść skrzynię Przymierza, Przybytek i wszystkie naczynia święte, do wystawionego przez siebie kościoła. III. Reg. Cap. 8.

ETHIOPIA. Czarność, czyli Murzyńska ziemia, inaczej Abissynia, jedno z największych królestw Afryki, o którem często wspomina pismo pod nazwiskiem Ckus. Nie trzeba wszelako rozumieć zawsze przez to słowo Ethiopii właściwie rzeczonej. Niekiedy kraina Chus znaczy kraj, który leży przy brzegach wschodnich morza czerwonego. Sephora żona Mojżesza,

która była zMadian nad morzem czer-

wonem, nazwana jest Chusita i Ethio-

E u.

( 153 )

Ew.

pissa, zatem to imię Chus, które się wykłada pospolicie na Ethiopią , nadaje się trzem krajom, różniącym się od siebie; krajowi Chus nad rzeką Gehon; krajowi Chus nad brzegiem wschodnim morza czerwonego, i krainie Chus, leżącej w części wyższej Thebaidy i E-giptu.

ETHNARCHA. Panujący w jakim narodzie , który jednak podległy jest wyższemu jakiemu monarsze. Arche-]ans syn Heroda, miał Elhnarchiją ziemię Judzką od Augusta sobie daną.—-Joseph. Jntiquit. Lib. 18. Cap. 13.

EUCHARIS. Słowo greckie, które znaczy: mili], przyjemny. Lingua Eu-charis in bono hominc abundat. Eccle-siastici. Cap. 5 et 6.

EUCHARIST1A. Ten wyraz w powszechności znaczący dziękczynienie, jest nazwiskiem Najświętszego Sakramentu u Chrzcścian, który Chrystus Pan postanowił przy ostatniej wieczerzy, pod przymiotami chleba i wina , dając swoje ciało i krew swoję najświętszą za pokarm i napój duchowny. Imię Eucha-ristia ztąd pochodzi, iż Jezus Chrystus dzięki czynił Bogu ojcu, gdy eblćb łamał i błogosławił kielich.

EOFRATES. Ten co wierzy. Rzeka sławna , która bierze swój początek z góry Ararat w Armenii, a która potem płynąc przez równiny Kapadocyi, Syryi i Mezopotamii, płynie razem z ■fygrem. Te dwie rzeki bieżąc współ-Bie przez czas długi, wpadają oddziel-me w odnogę morza Perskiego. Mojżesz twierdzi, że Eufrales jest czwar-tą z tych rzek, które miały swe źródła w Raju ziemskim. Gcnes. Cap. 2.

EUNICE. Dobre zwycięstwo. Matka świętego Tymoteusza. Była z narodu ży-Dkk. Bibł. Tom. I.

dowskiego, ale już nawrócona do wiary Chrześciańskiej wtenczas, gdy Pawełś. przybył do Listris, bo znalazł Eunice i Tymoteusza już utwierdzonych własee i cnocie. 2. ad Timot. Cup. 1.

ECTICHUS. Szczęśliwy, młodzie* nieć miasta Troady. Ten usiadłszy w oknie tego domu gdzie Paweł ś. o-powiadał Chrystusa, zdrzymał się i upadł z trzeciego piętra na ulicę i zabił się. S. Paweł zszedł na dół do niego, położył się na nim, a ściskając go, przywrócił go do życia. Jntor. Cap. 20.

EWA. Matka żyjących. Była to pierwsza niewiasta, którą Bóg sam u-kształcił, z żebra wyjętego z boku Adama, jak Mojżesz pisze, któremu dał ją za towarzyszkę, z nakazem rozmnożenia ludzkiego rodzaju. Adam i Ewa osadzeni byli w Raju ziemskim, gdzie żyli w niewinności. Ich zatrudnieniem było czcić i chwalić Boga, a przemieszkawszy tam przez czas niejaki, mieli potem przenieść się do nieba, nie podlegając śmierci. Mogli oni gdyby byli chcieli, trwać w tym tak szczęśliwym stanie, i przenieść go w- odradzaniu się do swych potomków. Ale czart zazdroszcząc im tak błogosławionego stanu, zamierzył przywieść ich do wypadnienia z niego; czego żeby dokazał, przedsięwziął użyć do tego postaci, węża, jako więcej mającego chytrości nad wszystkie zwierzęta ziemskie. Wszedł tedy w ciało tego zwierzęcia , a zbliżywszy się do niewiasty, której znał słabość, nieznacznie przywiódł ją do pogardy i odwagi, na zgwałcenie prawa i zak azu Boskiego. Adam uwiódł się miękk ością i przypodobaniem swej towarzyszki, i 20 , «