03601

36

w dwu szeregach 3.5—5.3 (rzadziej 3.5—5.2), ostre. Ciało wałkowate.

Kiełb krótkowąsy.

1. gat. G. fliimaUlis Cuv.

Ogon ścieśniony, na wysokość mało zeszczuplony, pysk tępy, wypukły. Wąsiki krótkie, końcami sięgające do oka.

Barwa szara z ołowianym połyskiem. Wzdłuż grzbietu i obu boków szereg śniadych plam. G. i Pd. wpoprzek promieni śniademi centkami pręgowane.

G. III. 7.

O. 19. L.

6

40—44.

Pr. I. 14—15., B. II. 8., Pd. III. 6.

W całym kraju: rzeki, rzeczki, potoki i młynówki — z dnem piaszczystemu Zachodzi aż w krainę górską. Dł. 13 cm.

o

Kiełb długowąsy, ryc. 10.

2. gat. G.    uranoAg.

Ogon obły. Wąsiki długie, końcami poza oczy sięgające.

dlatego ukośnie

Czoło ważkie, oczy ku czołu wysunięte i ustawione.

Ubarwienie plamiste; G. i O. o 1 lub 2 pręgach.

G. II. 7.

Pr. I. 13., B. I. 6., Pd. II. 6.

O. 19. L.

5

4

40—42

Rzadki. Dorzecze Dniestru. Z rzek bałtyckich znany

tylko ze Sanu pod Liskiem. Dł. 12 cm.

Siekierka.

13. rodzaj: Rhodeus Ag.

G. i Pd. z dość długiemi podstawami. Zęby gardłowe w jednym szeregu 5 — 5, nożykowate. Łuska szersza niż długa.

Siekierka.

1. gat. Rh.amarus BI.

Ciało ścieśnione, wysokie. Usta prawie na przodzie pyszczka. Linia nab. ograniczona do pierwszych 5 — 7 łusek.

Ubarwienie odmienne, stosownie do płci i pory roku: $ większy, różowy, z opalowym połyskiem; wzdłuż boków ogona smuga barwy szmaragdowo zielonej lub szafirowej ; 9 mniejsza, mniej świetnie ubarwiona, w porze tarła z długiem wystającem pokładełkiem.