0012001

POWIEŚĆ XVIII.

Jednej reguły derwisz na każdy dzień zjadał tak wiele co dziesięć kamieni zaważyło; a zaś całą noc się modląc, Alko ran od deszczki do deszczki przeęzytywał. Dowiedział się tego jeden pobożny człowiek i rzekł mu:

— „Kiedybyś pół bochenka chleba zjadłszy w nocy spał, lepszymbyś był przed Bogiem.”

Nie zatykaj żołądka zbytniem jadłem swego, Chcesz-Ii jaki zysk odnieść sam z siebie samego. Bo ztąd nauki i spraw dobrych nie masz w tobie, Ze się aż po nos strawą dasz obżerać sobie.”

¹ b//    ) .'ił //t i

i..-i* 11*. r< | i.iiicn .io. [ one.'/‘d POWIEŚĆ XIX.

Jeden barzo zły a zapamiętały człowiek i w złoś-ciach swoich niepohamowany, sądem bożym przerażony, pokajał się, a do jednego uczonego, Boga się bojącego derwisza się przyłączył. Potćm przykładem dobrym derwiszów sprawy jego w dobre były obrócone, że od złości swych zwykłych rękę swą powściągnął; ale przecie od języków ludzkich wolen nie będąc, wiele złych powieści o sobie mówiących słyszał.

Pokuta od bożego gniewu człeka broni,

Języków jednak ludzkich nikt się nie uchroni.