0037

22

MIESZKO I iż. N. j>i;bka\vka'..

nuncupabnt); 7,11 nimi cały szereg późniejszyeli źródeł powtarza lę samą wiadomość. Pomijając szczegół

0    siódemce, która w przekazie o Mieszku wybitną odgrywa rolę (siedm lat ślepoty) i w ogóle powtarza się w najstarszej tradycyi innych narodów, można ze względu na uznaną u Słowian pogańskich poligamią, wiadomość o równoczesnem istnieniu kilku żon pogańskich Mieszka przyjąć jako zupełnie wiarogodna

2. Dubrawka.

Zestawienie rozmaitych form jej imienia znajduje się u Zeissberga-), który ostatecznie przyjmuje formę podaną przez Thielmara — Dobrawa^s), odrzucając słusznie upowszechnione w źródłach polskich formy: wcześniejszą: Dohrówka i późniejszą: Dąbrówka. Mniemam jednak, że pierwszeństwo należy fu dać źródłom czeskim, które używaj;] formy Dubrawka^{1 2 3 4}). Jest to forma zdrobniała właściwego, przez zwykłe także osoby używanego w ('.zeeliach imienia Dubrawa M. Imię Bona, które jej nadaje Thietmar, jest oczywiście prostem tylko tłomaczeniem ze słowiańskiego: za tłomaczenie też uważa je sam Thietmar^{5 6}); nie ma tedy powodu uznawać go za rzeczywiste drugie imię Dubrawki.

Kwestyn, czyją e ó r ką była Dubrawka, zagmatwana wielce w źródłach polskich, z których jedne, jak Rocz. Małop. (kod. Szum.)"). Bocz. Sędz.⁷) i Rocz. Jlazow.⁸) tudzież Kron. Wielk.⁹) mienią ją córką Wraty-sława 1. a siostrą Wacława I (Świętego) i Bolesława I (Srogiego), inne zaś, jak Gall¹⁰), dują jej za ojca dopiero Bolesława II (Pobożnego 1, wyjaśnia się na podstawie współczesnych wzmianek Thielmara ¹¹) w tym kierunku, że Dubrawka była córką Bolesława 1 (Srogiego)¹²).

O dacii¹³ jej urodzin nic pewnego powiedzieć się nie da. Według Koziny¹⁰) i polegającej na. nim Kron. Hrad. Opałów.¹⁵) była już osobą podeszłego wieku (mulier prouecte etatis, vetula). wychodząc za Mieszka, z którym nie dłużej jak dwanaście lat żyła. Wiadomość ta nie da się jednak niczem skontrolować, a wobec widocznej niechęci, jaką Kozina żywi do Dubrawki, jest podejrzanej wiarogodności. Na Kozinie oparł toż Długosz wiadomość, że Dubrawka zmarła w wieku podeszłym ’°).

Go do daty zaślubin z Mieszkiem, to przedewszystkiem po całym szeregu osobnych w tym przedmiocie dochodzeń¹⁷), nic można mieć wątpliwości¹⁸), że nastąpił on przed przyjęciem chrztu przez Mieszka

1 że datą ślubu jest rok 965. datą przyjęcia chrześcijaństwa rok 966. Takie następstwo faktów stwierdza najuiarogodniojsze, gdyż niemal współczesne źródło, Thietmar ¹⁹), tudzież starsze roczniki polskie, jak Rocz. kap. krak.^2l(i i inne późniejsze na nim polegające, gdzie zarazem podaną jest rzeczywista data obu tych faktów. Btędnom tedy jest podanie Galla-¹), Kadłubka²-), Chroń, princ. Pol.²³) i Chroń. Pol.²¹), jak niemniej niektóry cli roczników, jak Bocz. Śkrzys. now.²⁵), Rocz. Cyst. Henr.²⁰) i Rocz. llazow.²⁷), jakoby przyjęcie chrześcijaństwa przez Mieszka, wyprzedziło jego ślub z Dubrawka. W Rocz. Śkrzys. dawnym²⁸) następstwo faktów jest trafnie ugrupowane, tylko data ich skutkiem przesunięcia o jeden rok, błędna (ślub 966, chrzest. 967). Podobnież Rocz. Krak. umieszcza ślub pod r. 966. Bez wartości jest data chrztu, podana pod r. 960 w Rocz. Pozn.^3,)) i 985 w Zbier. Skróć.³¹), jak niemniej daty ślubu 931 r. w Kron. Wielk.³²), 9 64 w Rocz. Małop. kod. Lubiji.⁸³) i 970 r. w Rocz. Cyst. Henr.³¹). Przekaz Fragm. Rocz. Pol.³⁵), jakoby ślub Dubrawki z .Mieszkiem nastąpił

1

Dor. Zeiss borg, Miseco I. 51. Przypominali] też znany stosunek IJ.Jalryka czeskiego z Bożeną, pojętą obok pra

2

wowitej żonv i charakterystyczne słowa Kozmy: pula tunc iemporis, prout cuiqiu plaaiit, binas v:l Urnas conmpss hibwe hcuit. Kmler,

3

Font. rer. Boh. 11. 51. Byt to oczywiście zabytek dawnych pogańskich zwyczajów. — 2) Miseco I. 50 uw. 1. — 8) Chroń.

4

94. 95. — R Kron. Kozmy, Em ter. Font. rer. Boh. JI. 40; Kron. Hrad.-Opatow. Ibid. II. 988. — -¹⁴) Acta [oh. Noyiforen. episc.

5

95.    _ 7) Mon. Pol. III. 141. — 8) Ibid. II. 872. — 9) Ibid. Ili. 209. — H>) Ibid. It. 482. — U) Ibid. I. 414. — 12) Chroń.

6

94. 95. 120. — 18) Naruszewicz. Hist. nar. poi. I. 59, Palacky, Gesch. Bohm. I. 22!, Roepell, Gesch. Pol. 95, Przeź-

7

dziecki, Mieczysław 1, Bib], Warsz. 1844- IV. 912. Zeissberg, Miseco I. 51. — H) Emler, Kont. rer. Boli. II. 40. —

8

15) Ibid. II. 988. — lfi) Hist. Pol. 1. 130. — •<) Roepell. Gesch. Pol. 622 i n., P r/. eźd z i eck i, Mieczysław I. 315, Zeiss

9

berg, Miseco I. 50 i n., Griinhagen, Schles. Reg. I. I, Abraham. Organ. kość. w Polsce 13 i n. — I8i Którą podnosił

10

jeszcze Palacky, Gesch. Boh ni. 1. 223. — I9i Chroń. 94. 95. — 20) Mon. Pol. It. 792. — 21) Ibid. 1. 399. — 221 Ibid. II.

11

275. — 23) Ibid, III. 437. — 24) Ibid. III. 616. — 25) Ibid. III. 60. — 28, Ibid. III. 700. — 27) Ibid. III. 203. — 28) Ibid.

12

II. 773.— 29) Ibid. II. 828. — 30) Ibid. V. 878. — 31] Ibid. III. 285. — 32) Ibid. II. 482. — 88, (bid. III. 1-40. - 34) Ibid.

13

III.    700. — 35) Ibid. VI. 678.

14

Olomuc. ed. Tadra, Arch.f.K. óst. Gesch. LXY1II. nr. 6. — fi) Dobrava ... quod Thćutonico sermone Bona i nt er p r et atu r. Chroń. 94.