SIO


TAKALAKSA

Kąty tc°(£ i 710© noszą nazwę stałych paralaksy księżyca i słońca.

Wartość stosunku wvnika z elementów drogi księżyca A£

i może być, dla każdej chwili obliczona; tak samo wartości sto-

sunku : wynika z elementów drogi ziemskiej. Aby nieć wy-Ao

znaczy('• wartości ug lub «©, znane być muszą jeszcze wartości stałych rc0© i u0©. Przyjmujemy, jako wartości najprawdopodobniejsze, = 57'2".70 i u0© = 8".80. Roczniki astronomiczne podają. wartość sin lig dla każdego średniego południa i każdej średniej północy czasu uniwersalnego, a wartość sin w odstępach czasu takich, jak tego potrzeba wymaga.

We wzorach na paralaksę księżyca za jedpostkę długo® przyjmuje się promień równika ziemskiego. We wzorach na paralaksę słońca i planet przyjmuje się za jednostkę długości średnią odległość słońca od ziemi -^°0; która nazywa się 'jednostką planetarną.

Oznaczmy przez d odległość ciała niebieskiego od ziemi, wyłażoną w jednostkach planetarnych, przez A tęże odległości wyrażoną w jakichś innych jednostkach długości, a przez n para-

, '    A

laksę równikowa horyzontalna, to ponieważ d = —r-, w ięc jest

A ©

tak że


d


sin^o©

sili 7Z


TC


7^0

a wiec Ti = Ody wiej1 d jest znane, można pisać wzory (IHfP ) i (138v) także w postaci następującej:

s u0© sin 1" (? — s-) siu a sc*' h,

tl:36'T)

f-0© cos h,

(138VI)

p u°0.iiin 1" sin h.

. fi 3‘.r)