SIO
TAKALAKSA
Kąty tc°(£ i 710© noszą nazwę stałych paralaksy księżyca i słońca.
Wartość stosunku wvnika z elementów drogi księżyca A£
i może być, dla każdej chwili obliczona; tak samo wartości sto-
sunku : wynika z elementów drogi ziemskiej. Aby nieć wy-Ao
znaczy('• wartości ug lub «©, znane być muszą jeszcze wartości stałych rc0© i u0©. Przyjmujemy, jako wartości najprawdopodobniejsze, = 57'2".70 i u0© = 8".80. Roczniki astronomiczne podają. wartość sin lig dla każdego średniego południa i każdej średniej północy czasu uniwersalnego, a wartość sin w odstępach czasu takich, jak tego potrzeba wymaga.
We wzorach na paralaksę księżyca za jedpostkę długo® przyjmuje się promień równika ziemskiego. We wzorach na paralaksę słońca i planet przyjmuje się za jednostkę długości średnią odległość słońca od ziemi -^°0; która nazywa się 'jednostką planetarną.
Oznaczmy przez d odległość ciała niebieskiego od ziemi, wyłażoną w jednostkach planetarnych, przez A tęże odległości wyrażoną w jakichś innych jednostkach długości, a przez n para-
, ' A
laksę równikowa horyzontalna, to ponieważ d = —r-, w ięc jest
A ©
tak że
d
sin^o©
sili 7Z
TC
7^0
a wiec Ti = Ody wiej1 d jest znane, można pisać wzory (IHfP ) i (138v) także w postaci następującej:
s u0© sin 1" (? — s-) siu a sc*' h, |
tl:36'T) |
f-0© cos h, |
(138VI) |
p u°0.iiin 1" sin h. |
. fi 3‘.r) |