0929DRUK00001744
332
ROZDZIAŁ VI, UST. 72
oznaczmy dalej ~ — ą, rozumiejąc przez 4 przebytą drogę, A0
wyrażona, w jednostkach planetarnych, to wźór uproszą zony otrzymuje postać następującą:
p = ą 77 sin p. (168").
"Ruch paralaktyczny gwiazdy zachodzi w płaszczy źnie A©(JL Nie&haj płaszczyzna ta przecina się ze sklepieniem niebieskiem według wielkiego koła AG (ryc. 58). Na tern wielkiem kole-obserwator ziemski widzi apeks w punkcie A, a gwiazdę w epokach t i t' odpowiednio w punktach G i <X Widzimy, że skut
kiem ruchu słońca gwiazda się oddala od apeksu o kąt p, a zatem o Wież zbliżh się do antiapeksu. Prócz tego wzór (168"> wyraża, że p ma wartość tern większą, im w iększą wartofcć ma si-nt|jl; największy jest ruch paralaktyczny tych gwiazd, które-leżą na kole głównem punktu A, a gwiazdy, znajdujące się po obu stronach tego kola w równych odległościach, mają też ruchy paralaktyćzne jednakowe (oczywiście oaeteris paribus).
Odnieśmy położfenie apeksu i gwiazdy do układu ogólnego,, którtego biegunem jest punkt II, i niech będą w nim P i Q spól-rzedne apeksu, a p i q oraz p i q odpowiednio spól rzędne* g\\ iazdy w epokach ł i t', td zachodzą, między temi wielkościami związki zupełnie podobne do wzorów (162) i (16pf), z różnicą, tylko współczynnikach i znakach. Wzory-tte' są:
Wyszukiwarka
Podobne podstrony:
0929DRUK00001726 314 ROZDZIAŁ VI, UST. 68 Dalej jest według wzorów (132 ) i (135") z dostatecz
0929DRUK00001782 170 ROZDZIAŁ IV, UST. 39 ■^CYKY — i. Gdy zaś przez a oznaczymy azymut punktu przec
0929DRUK00001708 296 ROZDZIAI VI, UST. 65 jedynie wtedy, gdy danytopest Czas obserwacji. Paralaksa,
0929DRUK00001710 298 ROZDZIAŁ VI, UST. 66 miedzy geodezyjną płaszczyzną wierzchołkową a płaszczyzną
0929DRUK00001712 300 ROZDZIAŁ VI, UST. 66 Ze wzoru (127") wypływa A = U = a cosec " ; &nb
0929DRUK00001714 302 ROZDZIAŁ VI, UST. 67 miejące gwiazdy, a w punkcie G — lopocentryczne. To osta
0929DRUK00001716 304 ROZDZIAŁ VI, UST. 07 W tym ostatnim przypadku w pierwszem przybliżeniu ■oblicz
0929DRUK00001718 306 ROZDZIAŁ VI, UST. 67 skąd wynika COS lJ 9 11 — cos— / j cos (p — P) --+ sin &n
0929DRUK00001736 324 ROZDZIAŁ VI, UST. 71 i wAflftfi powyższe podstawimy we wzorach (158 ) to otrzy
0929DRUK00001738 32 G ROZDZIAŁ VI, UST. 71 Ponieważ -- jest zawsze małym ułamkiem, wiec możemy przy
0929DRUK00001740 328 ROZDZIAŁ VI, UST. 71 się zeru, więsj oznscfcwb jeszcze długość słońca przez O
0929DRUK00001742 330 liOZDZIAU VI, UST. 12 Oznaczmy przez a, [3, y i 8 położenia punktu G , odpowia
0929DRUK00001750 338 ROZDZIAŁ VI, UST. 74 Gdy do obliczenia h — h zastosujemy wzory (141j i (188IV
0929DRUK00001752 340 ROZDZIAŁ VI, UST. 74 sec 8 0.01100 sec
0929DRUK00001754 343 ROZDZIAŁ VI, UST. 74 Z temi wartościami rachunek według wzorów (h) i ii; ustęp
0929DRUK00001770 458 ROZDZIAŁ VI® UST. 100 100. Przykłady do poprzedniego ustępu. Przykład 1. W epo
0929DRUK00001704 392 ROZDZIAŁ VIII, UST. 88 Dalej, ponieważ jest dt= 0, a więc $ = £o + (h (t — ^o
0929DRUK00001778 166 ROZDZIAŁ IV, UST. 39 przez l i L, a przez a0, 30 i a, 5 odpowiednio oznaczymy
0929DRUK00001746 O O .1 o o 4 ROZDZIAŁ VI, UST. 73 drogę, wyrażoną w jednostkach planetarnych. Z ła
więcej podobnych podstron