ROZDZIAŁ VI, UST. 72

oznaczmy dalej ~ — ą, rozumiejąc przez 4 przebytą drogę, A₀

wyrażona, w jednostkach planetarnych, to wźór uproszą zony otrzymuje postać następującą:

p = ą 77 sin p.    (168").

"Ruch paralaktyczny gwiazdy zachodzi w płaszczy źnie A©(JL Nie&haj płaszczyzna ta przecina się ze sklepieniem niebieskiem według wielkiego koła AG (ryc. 58). Na tern wielkiem kole-obserwator ziemski widzi apeks w punkcie A, a gwiazdę w epokach t i t' odpowiednio w punktach G i <X Widzimy, że skut

kiem ruchu słońca gwiazda się oddala od apeksu o kąt p, a zatem o Wież zbliżh się do antiapeksu. Prócz tego wzór (168"> wyraża, że p ma wartość tern większą, im w iększą wartofcć ma si-nt|jl; największy jest ruch paralaktyczny tych gwiazd, które-leżą na kole głównem punktu A, a gwiazdy, znajdujące się po obu stronach tego kola w równych odległościach, mają też ruchy paralaktyćzne jednakowe (oczywiście oaeteris paribus).

Odnieśmy położfenie apeksu i gwiazdy do układu ogólnego,, którtego biegunem jest punkt II, i niech będą w nim P i Q spól-rzedne apeksu, a p i q oraz p i q odpowiednio spól rzędne* g\\ iazdy w epokach ł i t', td zachodzą, między temi wielkościami związki zupełnie podobne do wzorów (162) i (16pf), z różnicą, tylko współczynnikach i znakach. Wzory-tte' są: