9429
7201

156 LEON ZBYSZEWSKI

Unerwienie oddychania.

Czynność oddychania wymaga zgodnego i równoczesnego współdziałania licznych i różnorakich grup mięśniowych. Skurcz tych mięśni, biorących udział w oddychaniu, nietylko zjawiać się musi w odpowiedniej chwili, by dopomódz dojściu do skutku całego skojarzonego ruchu, ale i sama siła skurczu musi być dostosowana do wymagań różnych faz oddechowych. Podniety, które wszystkie te mięśnie wprowadzają w stan czynny, dochodzą do nich drogami nerwowemi, które jak z niniejszego zestawienia widać, należą do różnych anatomicznie oddzielonych pni nerwowych :

Mięsień	Nerw	Miejsce wyjścia z układu centralnego
M. mostkowo-gnykowy M. mostkowo-tarczowy	n. podjęzykowy	rdzeń przedłużony
M. pierścieniowo-nalewkowy M. tarczowo-nalewkowy	n. recurrens
M. twarzy Mm. krtani	n. twarzowy
Mm. brzuszne	splot lędźwiowy	od VII pierś, dc 11 odcinka lędź. rdzenia
Przepona	n. przeponowy	III—IV odcinek szyjny rdzenia
Mm. międzyżebrowe	nn. międzyżebrowe	I—XII odcinek piersiowy rdzenia
Min. pochyłe M. czworoboczny	splot szyjny i ra-mienny	1 —IV odcinek szyjny i V szyjny do I odcinka piersiowego rdzenia

Zgodność z jaką wszystkie mięśnie oddechowe wchodzą w stan cz3^rnny, zmusza nas do przypuszczenia, że w samym układzie nerwowym ośrodkowym wszystkie te drogi nerwowe są między sobą złączone.

Oddychanie nie jest, jakby się zdawało, czynnością dowolną, lecz funkcyą samoistnie się kierującą i regulującą, tak jak inne czynności w ustroju n. p. akcya serca, trawienie i t. p. W samej rzeczy możemy dowolnie tylko bieg oddychania modyfikować, zwal-